Ήταν το 1953 όταν έφτασαν για φαγητό στο εστιατόριο Κούκος στην Πάτρα, δύο πολύ ξεχωριστοί άνθρωποι. Ο Γιάννης Κούκος, μιλώντας στη Γιώτα Κοντογεωργοπούλου και στο λεύκωμα "Ιστορίες Εστίασης στην Πάτρα του 20ου αιώνα" που κυκλοφορεί απο τις εκδόσεις "το δόντι" θυμάται:
"Μια από τις κορυφαίες στιγμές που έζησα, ήταν το 1954. Περνάει μια λιμουζίνα και φωνάζει ο οδηγός “είμαστε τρεις”. Ο ίδιος δηλαδή και ένα ζευγάρι. Ήταν οι άνθρωποι που σώσανε τον κόσμο, οι εφευρέτες της πενικιλίνης. Ο Αλεξάντερ και η Αμαλία Φλέμινγκ.
Τους είχα σερβίρει εγώ. Και όταν άκουσα ποιοί ήταν, το είπα αμέσως στον πατέρα μου για να τους κεράσουμε. Η Φλέμινγκ μετά ήρθε πολλές φορές στο μαγαζί, είχαμε γίνει και ομοϊδεάτες.
Ήτανε πολύ στενοχωρημένη εκείνη την πρώτη φορά γιατί ενώ ήξεραν και ο ιατρικός και ο φαρμακευτικός σύλλογος ότι περνούσαν από την Πάτρα, δεν ήρθε κανείς να τους υποδεχθεί.
Αυτοί οι άνθρωποι μου άφησαν την καλύτερη εντύπωση από όλους".
