Πλημμύρισε η σελίδα μου από χαρές και πανηγύρια, από διθυράμβους και τόσα άλλα, για την αθώωση του Κώστα Πελετίδη. Γράφτηκαν διάφορα όπως νίκη του λαού, ήττα των συμφερόντων και των εργολάβων και άλλα τέτοια πολλά.
Θα μου πεις προεκλογική περίοδο έχουμε, μπορεί ο καθένας να γράψει.Ναι προεκλογική περίοδο έχουμε και σε αυτή ακριβώς, κάποιοι πρέπει να λένε τα πράγματα με το όνομά τους.
Τη δίωξη στο Δήμαρχο την άσκησε το γραφειοκρατικό κατεστημένο και το δημοσιοϋπαλληλικό πρωτόκολλο. Αφού το πάρκο παραχωρήθηκε από την κυβέρνηση και με τη βούλα, δεν υπήρχε περίπτωση καταδίκης.Προς τι η κινητοποίηση και εναντίον ποιου. Προσέτρεξαν προς υποστήριξη και οι υπόλοιποι υποψήφιοι μήπως χάσουν ψηφαλάκια. Επί του συγκεκριμένου λοιπόν όλη η ιστορία αποτέλεσε, επιτυχημένα θα πω, προεκλογική φιέστα.
Το μόνο περιεχόμενο που θα μπορούσε να έχει η εν λόγω κινητοποίηση, ήταν η υπεράσπιση του θεσμού της τοπικής αυτοδιοίκησης, που προφανώς παραπέμπει σε γενικότερες πολιτικές αλλαγές και άλλο θεσμικό πλαίσιο. Τέτοιο περιεχόμενο δεν ακούστηκε..
Επί της ουσίας τώρα. Το πάρκο Θεόδωρου Άννινου, έτσι θα το λέω εγώ και όχι νότιο πάρκο (αλήθεια πόσο άχρωμο), εμπνεύστηκε και διεκδικήθηκε από το 1978 επί δημαρχίας Άννινου και από το συνδυασμό "Δημοκρατία Πρόοδος". Μέχρι το 1986 ήταν στην πρώτη γραμμή των διεκδικήσεων μαζί με τη μίνι περιμετρική, τη διάνοιξη Κανακάρη και τόσα άλλα αιτήματα. Σημειώστε ότι τίποτε δεν προστέθηκε από τότε στις διεκδικήσεις της πόλης.
Τι καταφέραμε; Κάτι το πολύ σημαντικό. Το πάρκο έγινε λαϊκό αίτημα και σαν τέτοιο παρέμεινε ζωντανό μέχρι την παραχώρησή του. Οι μόνες δημοτικές παρατάξεις που το κράτησαν στην επιφάνεια ήταν η "Λαϊκή Αυτοδιοίκηση" και η "Ανυπότακτη Πολιτεία" με τον επικεφαλής τους Χρήστο Πατούχα. Ήταν οι παρατάξεις που διαδέχτηκαν τη ""Δημοκρατία Πρόοδος" και άλλαξαν το όνομά, σεβόμενοι το ότι η τελευταία ήταν δημιούργημα και μεγαλούργημα του Άννινου.
Οι επόμενοι Δήμαρχοι υποβάθμισαν το ζήτημα. Κυβερνητικοί και μη το ζύμωναν με προσωπικές επαφές και αποσπούσαν υποσχέσεις από όλους. Όλοι οι πρωθυπουργοί και οι αρμόδιοι υπουργοί, έταξαν την παραχώρηση του πάρκου στο Δήμο της Πάτρας. Ακόμα και ο Σαμαράς στο γήπεδο της ΕΑΠ. Έμεινε αίτημα.
Την προηγούμενη τετραετία διεκδικήθηκε από την Ανυπότακτη Πολιτεία, από τον υποψήφιο Δήμαρχο κ. Τζανάκο και από άλλους συμπολίτες που συνέπραξαν στη δημιουργία κίνησης για την παραχώρηση του θαλάσσιου μετώπου. Η ανταπόκριση του λαού της Πάτρας ήταν καθολική. Αυτό επιβεβαίωσε ότι το αίτημα ήταν κτήμα του λαού της Πάτρας.Η σημερινή Δημοτική αρχή για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας ήταν ΑΠΟΥΣΑ από όλες τις κινητοποιήσεις.
Όταν ο Πελετίδης εκλέχτηκε, πήρε το πάρκο με ένα γαρύφαλλο. Το παραχώρησε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ κόντρα στα τοπικά επιχειρηματικά συμφέροντα, σύμφωνα με τις αναλύσεις του φίλου μου του Στάθη.
Για να μη παρεξηγούμαι. Αυτά τα γράφω γιατί πιστεύω, ειδικά στη σημερινή εποχή, πρέπει να λέμε αλήθειες.
Είναι φανερό, με διαμορφωμένο το δημοτικό σκηνικό, ότι Δήμαρχος πρέπει να είναι ο Πελετίδης. Δεν έχει σημασία πόσο και που διαφωνεί κανείς με το ΚΚΕ. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει ανάγκη τέτοιους Δημάρχους, αν αναλογιστεί κανείς τι συμβαίνει πανελλαδικά.
Χρειάζεται και ένα δημοτικό συμβούλιο που θα υπερασπίζεται τα λαϊκά συμφέροντα και δεν θα υπάρχει μονοκρατορία..Η ψήφος μου την πρώτη Κυριακή θα είναι στην "Ανυπότακτη Πολιτεία" τη μόνη συνεπή δημοτική παράταξη την οποία εξάλλου υπηρέτησα και στο πλαίσιο των δυνατοτήτων μου υπηρετώ.Επί αυτού θα επανέλθω.
