"Με έκπληξη διαβάσαμε τις δηλώσεις του κ. Καζάκου σε πρωινή εκπομπή σχετικά με την προδοσία των Ελλήνων που φεύγουν για εργασία στο εξωτερικό. Και η έκπληξη μπορεί εύκολα να γίνει οργή αν αναλογιστούμε ότι τα λόγια αυτά βγαίνουν από το στόμα ενός καλλιτέχνη που εδώ και δύο χρόνια βρίσκεται στην οικονομικά και εργασιακά ασφαλή θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ της πόλης μας" αναφέρει σε ανακοίνωσή της η δημοιτκή Κίνηση το Κοινοτικόν και συνεχίζει:
"Ναι, το ζήτημα της μετανάστευσης όλους μας πονάει και σαν «Κοινοτικόν» το είχαμε ως κεντρικό θέμα της συμμετοχής μας στην περυσινή πορεία για την ανεργία που διοργάνωσε ο Δήμος της Πάτρας.
Ναι, ανάμεσα σε αυτές τις εκατοντάδες χιλιάδες, κατά κύριο λόγο νέων επιστημόνων, που έχουν φύγει από την χώρα τα τελευταία χρόνια, υπάρχουν και αρκετοί που αδιαφορούν για την πατρίδα και νοιάζονται αποκλειστικά για την «πάρτη τους».
Η μεγάλη πλειοψηφία όμως, έφυγε από την χώρα γιατί δεν είχε στον ήλιο μοίρα. Γιατί για να βγάλει ένα μεροκάματο που δε φτάνει ούτε για τσιγάρα, έπρεπε να δουλεύει σε καφέ και σουβλατζίδικα. Γιατί έπρεπε να μένει στο σπίτι των γονιών του μην έχοντας τη δυνατότητα να πληρώσει το νοίκι. Γιατί δεν μπορούσε να παντρευτεί και να κάνει οικογένεια. Και δεν έφυγαν μόνο νέοι. Έφυγαν, όμως, και φεύγουν ολοένα περισσότερο σήμερα, και 40ρηδες και 50ρηδες, που από τη μια μέρα στην άλλη βρέθηκαν χωρίς δουλειά, να μην μπορούν να καλύψουν τις βασικές ανάγκες των οικογενειών τους. Και δεν πήγαν μόνο στην Αγγλία, τη Γερμανία ή τον Καναδά. Πήγαν στη Σαουδική Αραβία, στο Κατάρ (4.000 μόνο εκεί!), στο Ντουμπάι, στη Σκανδιναβία, στην Αιθιοπία, στη Γκάνα και στο Νίγηρα. Και βλέπουν την οικογένειά τους 1-2 φορές το χρόνο.
Τη δεκαετία του ’50, πάνω από ένα εκατομμύριο συμπατριώτες μας έφυγαν μετανάστες. Κανένας δεν τόλμησε τότε να τους πει προδότες, ενώ πολλοί από αυτούς προέρχονταν από το στρατόπεδο των ηττημένων του εμφυλίου.
Είναι όμως μια καλή ευκαιρία αυτή που δόθηκε από τον κ. Καζάκο για να ανοίξει επιτέλους η συζήτηση για την πρωτοφανή αυτή αιμορραγία της χώρας. Όχι όμως με τους όρους και τη συνθηματολογία που γίνεται αυτή τη στιγμή! «Προδότες» οι μεν, «βολεμένε που παίρνεις τόσα και μιλάς», οι δε. Κανένας δε μιλάει για την αλλαγή που αργά αλλά σταθερά συντελέστηκε τα τελευταία 30 χρόνια, ενώ την περίοδο της κρίσης έλαβε παροξυσμικές διαστάσεις: Αυτήν της «αποεδαφικοποίησης» του νέου Έλληνα και της νέας Ελληνίδας, της αποκοπή τους από τον τόπο, την ιστορία και τις παραδόσεις, «τις καλύβες και τα πεζούλια μας». Έγιναν αργά αλλά σταθερά «πολίτες του κόσμου», μη έχοντας κανένα δεσμό με το χώμα που πατάνε. Ο ανθρωπολογικός τύπος, δηλαδή, ο οποίος ταιριάζει γάντι στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό, που θέλει εργαζόμενους ευέλικτους, να μετακινούνται σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου για να καλύπτουν τις εκάστοτε ανάγκες τους. Εξατομικευμένους εργαζόμενους και μαζί πειθήνιους καταναλωτές, χωρίς δεσμούς με σύνολα και κοινότητες, άρα και χωρίς αναστολές. Και σε αυτό έχει δίκιο ο κ. Καζάκος, αυτό είναι έλλειμμα πατριωτισμού.
Όμως δεν φταίνε οι νέοι άνθρωποι. Γιατί ο πατριωτισμός προϋποθέτει και αξιοπρέπεια. Και οι Έλληνες διαχρονικά προτιμούν την αξιοπρέπεια, αντί για τα συσσίτια εν καιρώ ειρήνης, τις επιδοτήσεις ενοικίου και τα κουπόνια σίτισης. Για προδοσία, λοιπόν, κ. Καζάκο, καλύτερα να κατηγορήσετε τις κυβερνήσεις που ξεπούλησαν τη χώρα και τους ανθρώπους της˙ τις πάσης φύσεως ελίτ που σαν φονικά παράσιτα αφαίμαξαν και καταλήστεψαν κάθε παραγωγική ικμάδα του τόπου˙ και όλους αυτούς που σιγοντάρουν και εφαρμόζουν την πολιτική της φτωχοποίησης, των επιδομάτων φτώχειας και των εξευτελιστικών συσσιτίων, ενώ αδιαφορούν και υπονομεύουν την παραγωγική αναγέννηση και ανασυγκρότηση του τόπου, στη βάση που διαχρονικά μεγαλούργησε: αυτή της μικροϊδιοκτησίας, της μαστορικής, της μικρής και ποιοτικής παραγωγής, της προσαρμοσμένης στον τόπο καινοτομίας, της κοινοτικής συνεργασίας. Εάν καταφέρουμε σαν κοινωνία να συζητήσουμε για όλα αυτά, τότε οι δηλώσεις του κ. Καζάκου θα έχουν συμβάλλει σε αυτό. Τότε θα μπορούμε να διατρανώνουμε το σύνθημα που είχαμε στην περυσινή πορεία για την ανεργία και θα έχουμε και στη φετινή:
Ούτε φυγή στην ξενιτιά - Ούτε υποταγή στα μνημόνια
Μένουμε Ελλάδα και παλεύουμε!
Πάτρα, Ιούνιος 2017
Δημοτική Κίνηση «ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ»
