Ο Δεκέμβρης δεν ήταν απάντηση ήταν ερώτηση

Της Ουρανίας Μπίρμπα*

Το χαραγμένο σύνθημα στο τοίχο «ο Δεκέμβρης δεν ήταν απάντηση ήταν ερώτηση», παραμένει μετέωρο.

Η εξέγερση της νεολαίας τον Δεκέμβρη του 2008 ήταν κραυγή, ήταν ψυχή βαθιά, ήταν η ερώτηση πού αμφισβητούσε το μίζερο παρόν γιατί δεν έβλεπε μέλλον.  Ήταν η στιγμή που οι εξουσιαζόμενοι χωρίς φωνή απέκτησαν δύναμη, έκφραση, αυτοπεποίθηση και έγιναν ορατοί.

Αυτή η ερώτηση μέσα από τα σβησμένα παιδικά μάτια του Αλέξη Γρηγορόπουλου, πλανιέται δεκατέσσερα χρόνια τώρα πάνω από τα κεφάλια της κοινωνίας της εργασίας και δεν κατάφερε ακόμα να απαντηθεί.

Αντίθετα η πλευρά των εξουσιαστών απάντησε με το πιο βάρβαρο τρόπο οικοδομώντας ένα καθεστώς νεοφιλελεύθερου ολοκληρωτισμού που ρημάζει τις ζωές μας, την κοινωνία, το πλανήτη ολόκληρο.

Ο Δεκέμβρης και η εξέγερση του, τρομάζει ακόμη τους κρατούντες, γι αυτό αποκηρύχτηκε από το πολιτικό σύστημα μη εξαιρουμένου και του ΚΚΕ.

Η εξέγερση του Δεκέμβρη, η θυσία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, όπως η θυσία του Παύλου Φύσσα, του Νίκου Τεμπονέρα τις τελευταίες δεκαετίες οριοθέτησαν  ξανά τα στρατόπεδα της δημοκρατίας και του φασισμού που δύσκολα μπερδεύονται ό,τι ανάλυση κι αν επιχειρηθεί.

Εδώ σε αυτή την ερώτηση συμπυκνώνεται  το χρέος, η τιμή, η μνήμη και η ανάγκη  για μια συνολική ρήξη με την σημερινή βάρβαρη νεοφιλελεύθερη οικονομική-πολιτική-κοινωνική πραγματικότητα που μας οδηγεί σε μονοπάτια εκφασισμού, γενικευμένου πολέμου δίχως γυρισμό.

Αυτή η ερώτηση της εξέγερσης του Δεκέμβρη μας απευθύνεται και σήμερα, γι αυτό χρειάζεται να οικοδομήσουμε ένα μέτωπο όλων εκείνων των δυνάμεων της κοινωνίας της εργασίας που σήμερα στριμώχνονται στο περιθώριο.

Να αντιστρέψουμε το σύνθημα που ακούστηκε το Δεκέμβρη «στις τράπεζες λεφτά στη νεολαία σφαίρες». Ήρθε η ώρα για τις δικές μας μέρες.

Για να διώξουμε μια ώρα αρχύτερα τη κυβέρνηση της νεοφιλελεύθερης δεξιάς συμμορίας.

Για να χαραχτεί μια αριστερή, προοδευτική, δημοκρατική διέξοδος για τη νεολαία και το λαό που θα έχει λόγο στην παραγωγή και την αναδιανομή του πλούτου προς όφελος της εργασίας και όχι του κεφαλαίου, για την επανίδρυση του κοινωνικού κράτους που δεν υπάρχει πια ούτε στην υγεία, ούτε στη παιδεία, ούτε στην εργασία.

Το Δεκέμβρη τον κρατάμε παρακαταθήκη, ακουμπάμε σε αυτόν και συνεχίζουμε γιατί η πολιτική του μαυραγοριτισμού, του εκφασισμού και της εξαθλίωσης, θα γεννήσει έτσι κι αλλιώς νέους μαζικούς ανυποχώρητους αγώνες.

 

*πρώην δημοτική σύμβουλος

Διαβάστε επίσης