Το αποτύπωμα της μεταποίησης στην ελληνική οικονομία παραμένει ιδιαίτερα σημαντικό. Η εγχώρια μεταποίηση φαίνεται να ανακάμπτει σταθερά τα τελευταία χρόνια, ταχύτερα από το σύνολο της οικονομίας. Όμως η βελτίωση αυτή είναι εύθραυστη και ανεπαρκής σε σχέση με την ανάγκη της χώρας να επανέλθει σε διατηρήσιμη και μακροπρόθεσμη ανάπτυξη, καθώς η βελτίωση της ανταγωνιστικής θέσης της στις διεθνείς αγορές, απαιτεί περισσότερο στοχευμένες πολιτικές και διαθρωτικές παρεμβάσεις σε επίπεδο δημόσιων, αλλά και επιχειρηματικών πολιτικών.
Στρατηγικές παρεμβάσεις που ενδεχομένως μπορούν να εφαρμοστούν αντικατοπτρίζονται κυρίως:
α) στην εμβάθυνση της Ενιαίας Αγοράς, β) στην αξιοποίηση των ψηφιακών τεχνολογιών, γ) στη μετάβαση σε κυκλική οικονομία χαμηλών εκπομπών άνθρακα, δ) στη στήριξη της βιομηχανικής καινοτομίας και ε) στην ένταξη σε διεθνείς αλυσίδες αξίας.
Η χώρα πρέπει να θέσει ως στόχο την αύξηση της συμμετοχής της βιομηχανίας στο 12% του ΑΕΠ έως το 2020 και στο 15% μεσοπρόθεσμα.
Παράλληλα, πρέπει να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής μεταποίησης και να αμβλυνθούν τα εμπόδια που αυτή αντιμετωπίζει με κυριότερο το κόστος ενέργειας, όπου η τιμή του φορτίου βάσης στην Ελλάδα είναι σχεδόν 30% υψηλότερη από το μέσο της ΕΕ, με αποτέλεσμα μια βιομηχανική επιχείρηση να μην μπορεί να συνάψει διμερές μακροχρόνιο συμβόλαιο με παραγωγό, ενώ δεν έχει πρόσβαση σε προθεσμιακά προϊόντα. Αν και έχουν καταγραφεί βελτιώσεις πρόσφατα όπως η μείωση για τη μέση και υψηλή τάση, ακόμα υπάρχει μεγάλο πλήθος φόρων και χρεώσεων που επηρεάζουν ειδικά τις μικρομεσαίες μεταποιητικές επιχειρήσεις.
Κατά συνέπεια χρειάζονται τα κατάλληλα κίνητρα και οι απαραίτητες επενδύσεις στην αγορά της ενέργειας όπως:
- Μετάβαση σε ανταγωνιστική αγορά ενέργειας και λειτουργία Χρηματιστηρίου Ενέργειας.
- Διερεύνηση μέτρων στήριξης της βιομηχανίας, ειδικά της εντάσεως ενέργειας.
- Ενίσχυση διεθνών διασυνδέσεων για συμμετοχή στην Ενεργειακή Ένωση.
- Περιορισμός ύψους φόρων και χρεώσεων ηλεκτρικού ρεύματος για βιομηχανική χρήση.
Η χώρα όμως εξακολουθεί να βρίσκεται σε δυσμενή θέση όσον αφορά την επίδραση της φορολογίας στα επενδυτικά κίνητρα, γι αυτό και απαιτείται η επιτάχυνση μείωσης φορολογικού συντελεστή για τις επιχειρήσεις. Επίσης και το μη μισθολογικό κόστος πρέπει να περιοριστεί επειδή οι ελληνικές επιχειρήσεις βρίσκονται σε δυσμενή ανταγωνιστική θέση, καθώς οι εργοδότες οφείλουν να καταβάλουν μεγαλύτερα ποσά, για δεδομένες καθαρές αποδοχές των εργαζομένων. Κατά την άποψή μας, σημαντική θα ήταν η επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών για νέους εργαζομένους και πέραν της επιδότησης 50% των εργοδοτικών εισφορών για εργαζόμενους έως 24 ετών που προβλέπεται στον Προϋπολογισμό 2019.
Τέλος σε ότι αφορά την χρηματοδότηση των ελληνικών επιχειρήσεων, απαιτείται η ενίσχυση συμμετοχής της βιομηχανίας στο ΠΔΕ, με απλούστερες διαδικασίες, μεγαλύτερη ευελιξία του αναπτυξιακού νόμου, με έμφαση στα ειδικά καθεστώτα ενίσχυσης και χαλάρωση των κριτηρίων επιλεξιμότητας, αλλά και αξιοποίηση εναλλακτικών εργαλείων χρηματοδότησης (π.χ. μέσω κεφαλαιαγορών).
