ΤΙ ΜΑΣ νοιάζει εμάς τι έγινε στην Κύπρο το '74; Εμείς σβήνουμε τα παλιά και κοιτάμε μπροστά. Και ξανασπάμε τα μούτρα μας. Γιατί άραγε;
ΟΙ ΕΘΝΙΚΟΠΑΡΑΦΡΟΝΕΣ ήταν πάντα ανένδοτοι: Η Κύπρος είναι ελληνική. Ανεξαρτησία ίσον προδοσία. Οι προδότες πρέπει να τουφεκιστούν και το νησί να ενωθεί με τη μαμά Ελλάδα. Πάση θυσία. (Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις του σήμερα δεν είναι τυχαία και συμπτωματική).
15 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974: Η χούντα της Αθήνας ανατρέπει με πραξικόπημα (παλιά της τέχνη) και επιχειρεί να δολοφονήσει τον εκλεγμένο Κύπριο πρόεδρο. Τον «προδότη». Στη θέση του διορίζει τον τουρκοφάγο Νίκο Σαμψών, τον δικό της άνθρωπο. Στις 20 Ιουλίου, σαν σήμερα, ακολουθεί η αναπόφευκτη τουρκική εισβολή. Χιλιάδες νεκροί, τραυματίες, αγνοούμενοι, 150 χιλιάδες ξεσπιτωμένοι. Λεηλασίες, εμπρησμοί, βιασμοί, βασανισμοί. Και η μισή Κύπρος τουρκοκρατούμενη μέχρι σήμερα, 44χρόνια.
Οι ...ΓΕΝΝΑΙΟΙ υπερπατριώτες συνειδητοποιούν ότι άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου και το βάζουν στα πόδια πανικόβλητοι. Αφήνουν τις ένοπλες δυνάμεις ακέφαλες σε ώρα πολέμου, ενώ η επιστράτευση εξελίσσεται σε φιάσκο.
ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΕΡΓΟ θεατές. Ανεγκέφαλοι προκαλούν εθνικές καταστροφές: 1897, 1922, 1974. Παρ' ολίγο και το 1996. Και ο λαός; Ως συνήθως. Φέρεται και άγεται από πατριδοκάπηλους, από αδίστακτους λαϊκιστές, αφού μεγάλο τμήμα του έχει μνήμη χρυσόψαρου και IQ ραδικιού. Ουκ ολίγοι νοσταλγούν τους βιαστές της δημοκρατίας και υπαίτιους της κυπριακής τραγωδίας, κάποια εκατομμύρια αδημονούν να επαναφέρουν ως σωτήρες τους αυτουργούς της χρεοκοπίας και της εξαθλίωσής μας.
ΠΙΚΡΗ η αλήθεια, αλλά «διατί να το κρύψωμεν άλλωστε», που θα 'λεγε κι ο αείμνηστος. Αν την αντικρίσουμε κατάματα, ίσως κάποτε κάτι να αλλάξει, ποιος ξέρει. Γιατί το δις εξαμαρτείν... Μόνο δις; Τρις, τετράκις, πολλάκις. Ο ορισμός της παράνοιας, ως γνωστόν, είναι να επαναλαμβάνεις τα ίδια πράγματα και να περιμένεις διαφορετικά αποτελέσματα. Δεν έχει σημασία αν δεν το είπε τελικά ο Αϊνστάιν, όποιος και να το είπε πρέπει να ...ήξερε καλά τους Έλληνες!
