Πέρασαν είκοσι χρόνια από τον θάνατο του μεγάλου ηγέτη και οραματιστή Ανδρέα Παπανδρέου που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πολιτική οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας μας.
Είκοσι χρόνια και η μνήμη του ζωντανή, για το λαό , για όσους τον γνωρίσαμε και συνεργαστήκαμε, αλλά και παράδειγμα ηγέτη για τις νεώτερες πολιτικές ηγεσίες.
Η ανάδειξή του ως πρωθυπουργού της Ελλάδας το 1981 έκλεινε μια πολυτάραχη περίοδο της πατρίδας μας και άνοιγε μια νέα σελίδα δημοκρατίας .Στο προσκήνιο ο λαός και τα δικαιώματά του οικονομικά, κοινωνικά και ταυτόχρονα η απόκτηση της χαμένης του αξιοπρέπειας με την εθνική συμφιλίωση να αποτελεί πολύτιμο συνεκτικό κοινωνικό στοιχείο.
Η Δημοκρατία μας επισήμαινε ο Ανδρέας Παπανδρέου «είναι άτρωτη γιατί υπάρχει ένας λαός με μνήμες και εμπειρίες από την ιστορία. Είναι άτρωτη γιατί υπάρχει το μεγάλο λαογέννητο πατριωτικό κίνημα που παλεύει μαζί με το λαό . Τώρα δεν υπάρχουν χαλκευμένα δεσμά για το λαό, αλλά πρωτόγνωροι δημοκρατικοί θεσμοί που στηρίζονται στη λαϊκή συναίνεση , επιτρέπουν και προτρέπουν τις λαϊκές πρωτοβουλίες και εγγυώνται τη λαϊκή συμμετοχή και κυριαρχία. Οι μόνοι δεσμοί που σφυρηλατούνται είναι ανάμεσα στις λαϊκές δυνάμεις που εξασφαλίζουν τη λαϊκή ομοψυχία και προωθούν την Εθνική Λαϊκή Ενότητα».
Αυτή την Εθνική Λαϊκή Ενότητα που έχει ανάγκη ο τόπος περισσότερο από κάθε άλλη φορά διότι δυστυχώς η πατρίδα μας βρίσκεται κάτω από τον έλεγχο των δανειστών με μειωμένη κυριαρχία και υπονομευμένη δημοκρατία .
Είκοσι χρόνια μετά ανατροφοδοτούμε τη μνήμη αποτιμώντας τα γεγονότα μιας πολιτικής περιόδου μεγάλων θεσμικών και κοινωνικών αλλαγών με κοινωνικό πρόσημο. Είναι η περίοδος οικοδόμησης της σύγχρονης Ελλάδας.
Το τρίπτυχο Εθνική Ανεξαρτησία ,Λαϊκή Κυριαρχία ,Κοινωνική Απελευθέρωση ήταν μια βαθιά ιδεολογική αντίληψη που δεν εγκατέλειψε. Γι αυτό όταν αναφερόταν στις κρίσεις και στο νόημα του αγώνα απαντούσε : « οι κρίσεις δεν είναι συνυφασμένες μόνο με τους κινδύνους . Δεν καθορίζονται μονοσήμαντα από τις δυνάμεις της συντήρησης και της καταστροφικής απειλής. Ταυτόχρονα οι κρίσεις διαμορφώνουν και αναπαράγουν τις δυνάμεις της ελπίδας και της δημιουργίας , της απελευθέρωσης και της αλλαγής. Η κρίση είναι προϊόν μιας διαπάλης και έντασης ανταγωνιστικών δυνάμεων . Απαιτείται συνεχής αγώνας για την εδραίωση της ειρήνης που είναι προϋπόθεση για την ελευθερία, την ανεξαρτησία, τον πολιτισμό και τον άνθρωπο. Δεν υπάρχει ένας δρόμος για τη διατήρηση της εθνικής απελευθέρωσης και κυριαρχίας αλλά πολλοί , όπως πολλοί είναι οι τύποι και οι μορφές για την κατοχύρωση της δημοκρατίας , της ελευθερίας των δικαιωμάτων των πολιτών μέσα από τους θεσμούς άμεσης συμμετοχής και δράσης, καθώς και της οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας μιας χώρας ».
Μας λείπει η ανεξάρτητη και αδέσμευτη φωνή του απέναντι στους ισχυρούς της γης.
Μιλώντας για την Ευρώπη τόνιζε ότι δεν αρκεί η ενιαία αγορά και το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα για να αντιμετωπίσει η Ευρώπη τις προκλήσεις του μέλλοντος σε ότι αφορά τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία. Απαιτείται η διαμόρφωση μιας αναπτυξιακής ευρωπαϊκής πολιτικής για την αντιμετώπιση της ανεργίας , καθώς και μια βιομηχανική πολιτική που να εξασφαλίζει την ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας.
Τόνιζε ότι αναπτύσσονται δύο ταχύτητες στην Ενωμένη Ευρώπη λαμβανομένων υπόψη του τεράστιου κοινωνικού κόστους και των εκρηκτικών κοινωνικών καταστάσεων τις οποίες θα αντιμετωπίσουμε σε αυτή την πορεία τουλάχιστον για τις χώρες του νότου . Μια πορεία συνεχιζόμενης ύφεσης , μεγένθυσης της ανεργίας και της ανισοκατανομής του πλούτου και του εισοδήματος , της βίαιης δημιουργίας μιας κοινωνίας των 2/3. Για να καταλήξει ότι υπάρχει και ο δρόμος που οδηγεί στην προσέγγιση των στόχων με δίκαιη επιμέτρηση του κόστους προσαρμογής με γενναία μεταφορά πόρων από τον πλούσιο βορά στον φτωχό νότο.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν και θα παραμείνει ο μεγάλος οραματιστής όχι μόνο στην Ελληνική αλλά στην παγκόσμια πολιτική σκηνή για αυτό και δεν αντιγράφεται.
Μαρία Ηλία Κυριακοπούλου
Πρώην βουλευτής
Μέλος Πολιτικού Συμβουλίου της «Κοινωνικής Συμφωνίας»
22/06/2016
