του Μιχάλη Ψύλου, δημοσιογράφου
Η ισραηλινή εφημερίδα Haaretz θέτει το εξής ερώτημα σε άρθρο γνώμης: «Με συγχωρείτε, μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει κάποιος, ποια είναι η διαφορά μεταξύ της έκρηξης 5.000 βομβών σε 5.000 σπίτια στο Λίβανο και της τοποθέτησης βόμβας σε ένα λεωφορείο ή της ρίψης βομβών διασποράς σε γειτονιές όπου τυχαίνει να ζουν και εγκληματίες;»
Με απόλυτο τρόπο μάλιστα, στον τίτλο του άρθρου υποστηρίζεται ούτε λίγο ούτε πολύ ότι «το Ισραήλ μεταφέρει την κρατική του τρομοκρατία από τη Γάζα και τη Δυτική Όχθη, στον Λίβανο»
Βαριά η κατηγορία, αλλά το Ισραήλ είναι δημοκρατική χώρα και ο Τύπος μπορεί να εκφράζει απόψεις, που θα μπορούσαν σε άλλη χώρα να θεωρηθούν ότι προέρχονται από υποστηρικτές της Χεζμπολάχ ή της Χαμάς.
Και όμως: Αυτό που συμβαίνει στον Λίβανο, δύσκολα το χωρά ανθρώπου νους. Πάνω από 500 νεκροί, στη συντριπτική τους πλειοψηφία άμαχοι, χιλιάδες οι τραυματίες και ανυπολόγιστες καταστροφές.
Μέσα σε μια μέρα σκοτώθηκαν περισσότεροι από τους μισούς Λιβανέζους που είχαν πεθάνει στους προηγούμενους πολέμους, το 1982 και το 2006.
Δεν νομίζω ότι μπορούμε πλέον να μιλάμε για «χειρουργικού τύπου επιθέσεις». Ούτε καν για «παράπλευρες απώλειες». Αλλά για όλεθρο εναντίον αμάχων.
Ο ισραηλινός στρατός επαναλαμβάνει τη στρατηγική της Γάζας και αναγκάζει χιλιάδες οικογένειες του Λιβάνου να φύγουν εν μέσω των πιο έντονων βομβαρδισμών κατά της Χεζμπολάχ.
Χθες έπεσαν βόμβες σε περιοχές που δεν έχουν καμία σχέση με τη Χεζμπολάχ. Σε περιοχές, που κατοικούν Χριστιανοί Λιβανέζοι.
Ο πρωθυπουργός Νετανιάχου απηύθυνε μάλιστα «έκκληση» στους κατοίκους του Λιβάνου, καλώντας τους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, γιατί μέσα σε αυτά είναι κρυμμένα όπλα της Χεζμπολάχ και ως εκ τούτου αποτελούν πιθανούς στόχους!
Και πού να πάνε άραγε; Πού να βρουν καταφύγιο με ασφάλεια;
Ο Νετανιάχου δεν σκοπεύει να σταματήσει. Κρατά ήδη τρεις μεραρχίες «με υψηλά εκπαιδευμένους στρατιώτες και με κίνητρα» που μεταφέρθηκαν από τη Λωρίδα της Γάζας.
Χιλιάδες στρατιώτες είναι έτοιμοι δηλαδή στα σύνορα, περιμένοντας την εντολή για μια χερσαία εισβολή στον Λίβανο. Όπως λέει, ο Ντετανιάχου, δεν πρέπει να δοθεί χρόνος στη Χεζμπολάχ να αναδιοργανωθεί. Εν ολίγοις, όσο πιο γρήγορα εξαπολύσει τη χερσαία επίθεση, τόσο καλύτερα, διαβάζουμε σε ισραηλινά μέσα ενημέρωσης.
Πίσω από κάθε πόλεμο όμως, υπάρχει ένας πολιτικός στόχος.
Τι ακριβώς θέλει το Ισραήλ; Ακόμη και αν δημιουργήσει μια ζώνη ασφαλείας στο νότιο Λίβανο , όπως εκείνη που δημιουργήθηκε το 1978 και παρέμενε μέχρι το 2000, το βεληνεκές των πυραύλων της Χεζμπολάχ θα εξακολουθούσε να φτάνει στο ισραηλινό έδαφος. Πολύ πέρα από τις μεθοριακές περιοχές. Οι πύραυλοι της τρομοκρατικής-κατά τη διεθνή κοινότητα- οργάνωσης, έφτασαν ως την Χάιφα και άλλες ισραηλινές πόλεις.
Άρα; Θα καταληφθεί ο μισός Λίβανος, μέχρι τη Βυρυτό, για να είναι ασφαλές το Ισραήλ;
Εν ολίγοις, σήμερα φαίνεται ολοένα και πιο δύσκολο να υπάρξει μια ειρηνική λύση της σύγκρουσης βραχυπρόθεσμα. Η διεθνής κοινότητα θα απευθύνει φυσικά εκκλήσεις για τερματισμό των εχθροπραξιών. Φωνή βοώντος εν τη ερήμω της Μέσης Ανατολής.