Εχει κάνει τον Μπάρακ Ομπάμα να δακρύσει. Mέχρι και την τελευταία της εμφάνιση, ανέβαινε στη σκηνή ως ντίβα και πετούσε τη γούνα της στο κρεσέντο της ερμηνείας της.
Η Αρίθα Φράνκλιν «έφυγε» στα 76 της χρόνια μετά από μάχη με τον καρκίνο, αφήνοντας ένα δυσαναπλήρωτο κενό στη μουσική.
Το πάθος της στις ερμηνείες χαρακτηριστικό και οι φωνητικές της δυνατότητες αδιαμφισβήτητες. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, που μέχρι που μέχρι και σήμερα υπήρξε η δεύτερη πιο πολυβραβευμένη γυναίκα στην ιστορία των Grammy.
Είχε κερδίσει 20 βραβεία, στα οποία συμπεριλαμβάνονται το βραβείο του Ζωντανού Θρύλου και αυτό της Συνολικής Προσφοράς. Μεταξύ του 1968 και του 1975 κέρδισε έξι συνεχόμενα βραβεία, ενώ για το διάστημα αυτό, η κατηγορία «Καλύτερη Γυναικεία R&B Φωνητική Ερμηνεία» πήρε το παρατσούκλι «Το βραβείο της Αρίθα».
Η Φράνκλιν είχε ένα σύνολο είκοσι νούμερο 1 singles στο Billboard R&B Singles Chart. Δύο από αυτά, το «Respect» τη δεκαετία του 1960 και το ντουέτο της με τον Τζορτζ Μάικλ τη δεκαετία του 1980, «I Knew You Were Waiting (For Me)» ανέβηκαν μέχρι την πρώτη θέση του Billboard Hot 100.
Η ζωή της «βασίλισσας» της σόουλ
Η Φράνκλιν γεννήθηκε στις 25 Μαρτίου 1942 στο Μέμφις του Τενεσσί. Γονείς της ήταν ο Βαπτιστής ιερέας C. L. Franklin και η Barbara Siggers Franklin. Τα προβλήματα στην σχέση τους, τους ανάγκασαν να χωρίσουν όταν η Αρίθα ήταν έξι ετών, ενώ η μητέρα της πέθανε όταν ήταν δέκα. Μετά από μετακινήσεις, εγκαταστάθηκαν στο Ντιτρόιτ του Μίσιγκαν όπου ο αιδεσιμότατος Φράνκλιν απέκτησε φήμη ως κήρυκας. Η Αρίθα, τραγουδούσε από μικρή στην ενορία της και γρήγορα χαρακτηρίστηκε ως παιδί - θαύμα για την χαρισματική φωνή της, και τις ικανότητές της στο πιάνο. Στην ηλικία των δεκατεσσάρων υπέγραψε το πρώτο της συμβόλαιο με την Checker Records, και το 1956 κυκλοφόρησε το «Songs of Faith». Ισχυρότερες επιρροές της, οι μεγαλύτερες φωνές των γκόσπελ, Μαχάλια Τζάκσον και Κλάρα Γουόρντ, που περνούσαν αρκετές ώρες στο σπίτι της.
Δύο ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες σε ηλικία 14 και 16 ετών, όταν η Αρίθα γέννησε τους δύο από τους τέσσερις γιους της, καθυστέρησαν προσωρινά την εξέλιξη της καριέρας της.
Με την επιστροφή της στο τραγούδι, επέλεξε να συνεχίσει σε πιο ασφαλή ποπ μονοπάτια. Το 1960 υπογράφει συμβόλαιο με την Columbia Records, απορρίπτοντας τη Motown και την RCA. Οι ηχογραφήσεις της από αυτή την περίοδο είναι περισσότερο επηρεασμένες από την τζαζ και όχι από τις γκόσπελ ρίζες της. Τραγούδια που γίνονται επιτυχίες ήταν το «Rock-A-Bye Your Baby (With A Dixie Melody)», «Today I Sing The Blues», «Won't Be Long» και «Operation Heartbreak».
Στο τέλος του 1966 όμως, και αφού στα έξι χρόνια που έμεινε με την Columbia είχε μικρή εμπορική επιτυχία, υπέγραψε με την Atlantic Records. Όπως είπε και η ίδια αργότερα, «με έβαλαν να κάτσω στο πιάνο, και οι επιτυχίες ήρθαν».
Η Φράνκλιν δεν ήταν απλά ένα κομμάτι της αμερικανικής ποπ κουλτούρας, αλλά ένας από τους ανθρώπους που συνέβαλε ώστε να την ορίσουμε. Ξεπέρασε τα πολιτιστικά όρια μιας διαιρεμένης κοινωνίας. Τη δεκαετία του ‘60, η τραγουδίστρια έγινε ακτιβίστρια των πολιτικών δικαιωμάτων και σύμβολο της μαύρης υπερηφάνειας και πρωτοστάτησε στη διεκδίκηση των γυναικείων δικαιωμάτων. Από τους ύμνους του φεμινισμού μέχρι τα οδυνηρά τραγούδια της αγάπης και από τις πολιτικές δηλώσεις στις πνευματικές αναζητήσεις, έγινε σύμβολο της αμερικανικής δύναμης.
«Η αμερικανική ιστορία ξεπηδά όταν τραγουδά η Αρίθα», είχε πει χαρακτηριστικά ο πρώην Αμερικανός πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα. «Κανείς δεν μπορεί να συνδέσει πληρέστερα το αφροαμερικάνικο πνεύμα, τα μπλουζ και την ροκ εν ρολ με τις κακουχίες και τη θλίψη και να τα μεταμορφώσει σε κάτι γεμάτο ομορφιά, ζωντάνια και ελπίδα», προσέθεσε.
Μια ζωή-αναγνώριση
Το 1985, ο τότε κυβερνήτης του Μίτσιγκαν, James Blanchard ανακήρυξε την φωνή της Αρίθα Φράνκλιν «εθνικό αγαθό».
Στις 3 Ιανουαρίου του 1987 έγινε η πρώτη γυναίκα που συμπεριλήφθηκε στο Rock and Roll Hall of Fame.
Τον Σεπτέμβριο του 1999 της αποδόθηκε το βραβείο Εθνικό Μετάλλιο των Τεχνών από τον πρόεδρο Κλίντον.
Το 2004 το περιοδικό Rolling Stone την έβαλε στην 9η θέση στον κατάλογο των 100 Greatest Artists of All Time. Αξίζει να σημειωθεί, ότι στις πιο πάνω θέσεις προηγούνται οι Beatles, ο Μπομπ Ντίλαν, ο Ελβις Πρίσλεϊ, οι Ρόλιγκ Στόουνς, ο Τσακ Μπέρι, ο Τζίμι Χέντριξ, ο Τζέιμς Μπράουν και ο Λιτλ Ρίτσαρντ, ενώ ακολούθησε ο Ρέι Τσάρλς στην 10η θέση.
Το 2005 της απονεμήθηκε το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας από τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Τζορτζ Μπους.
