Ήταν 26 Ιανουαρίου του 2015. Το κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Πάνος Σκουρλέτης, δήλωνε με στόμφο ότι η μέρα είναι ηλιόλουστη και ότι οι Τράπεζες είναι ανοιχτές, σχολιάζοντας επιπόλαια τις προεκλογικές προειδοποιήσεις πως η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα σηματοδοτήσει σοβαρούς κινδύνους για το χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας.
Και μαζί του δεκάδες στελέχη της Αριστερής Κυβέρνησης σκορπούσαν απλόχερα «τραπουλόχαρτα» με το σήμα της ελπίδας, μοιράζοντας στους Έλληνες τόνους από τα αποθέματα της «αυταπάτης» τους.
«Αυταπάτη». Έτσι βάφτιζαν σχεδόν ένα χρόνο μετά το χαρτογραφημένο σχέδιο του λαϊκισμού τους, με το οποίο κατάφεραν να γαντζωθούν στην εξουσία, πετώντας στον θολό «αέρα» υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα και τάζοντας στην Ελληνίδα και στον Έλληνα κάθε τι ξένο προς την αλήθεια και την πραγματικότητα.
Για ένα χρόνο περιδιάβαιναν τα πεζοδρόμια του λαϊκισμού, επιδιώκοντας να πείσουν ότι υπάρχει άλλος δρόμος: Αυτός του «πεντοζάλη» των αγορών, του «σκισμένου μνημονίου» της «εθνικής υπερηφάνειας», έχοντας ήδη δρομολογήσει τα σχέδιά τους για έναν μακρύ δρόμο σκληρής λιτότητας, που μέσα από την «κολυμβήθρα» του δημοψηφίσματος μετατράπηκε αρχικά σε «17ωρη διαπραγμάτευση» και στη συνέχεια σε ένα χρυσόδετο νέο μνημόνιο, που δεν θύμιζε σε τίποτα εκείνον τον κουρελιασμένο τόμο των δανειστών που ο Αλέξης Τσίπρας θα «είχε σκίσει» με «ένα Νόμο και ένα άρθρο».
«Φόρτωσαν στις πλάτες των Ελλήνων 93 δις, έκλεισαν τις Τράπεζες και έβαλαν την πραγματική οικονομία στην πρέσα, μοιράζοντας αδιάκριτα φόρους και στέλνοντας χιλιάδες μικρομεσαίους στον καιάδα της απόγνωσης και στο έρεβος της ασφυξίας.
Η φιλοσοφία της Αριστεράς είχε ήδη ξετυλιχτεί στον πρώτο χρόνο της εξουσίας: Φόροι, οικονομική πίεση σε κάθε τι υγιές και παραγωγικό, κομματικό Κράτος, χιλιάδες μετακλητοί στους προθαλάμους της εξουσίας, κατάρρευση της πραγματικής οικονομίας και ένα κλασσικό αφήγημα «κάθαρσης», με δήθεν πόλεμο στην διαφθορά, που δεν ήταν τίποτε άλλο από την εγκαθίδρυση ενός νέου διαπλεκόμενου συστήματος .
Οικονομία, Υγεία, Παιδεία καταρρέουν στα χέρια τους, που ότι πιάνουν γίνεται στάχτη. Ο παραγωγικός ιστός της χώρας συνθλίβεται από τις συμπληγάδες του λαϊκισμού και του ρεβανσισμού της ιδεοληψίας που ακούει «τις σειρήνες» του Κρατισμού και της παλινόρθωσης του πελατειακού στρατού.
Και σήμερα, δύο χρόνια μετά, οι πολίτες «βουλιάζουν» στα λασπόνερα της απογοήτευσης, αδυνατούν να πληρώσουν άμεσους και έμμεσους φόρους και προσπαθούν να πιστέψουν σε ένα καλύτερο αύριο έχοντας πια σβήσει άπαξ δια παντός από τις λίστες τους τις λέξεις λαϊκισμός και ψέμα.
Και η μοναδική ελπίδα που γεννιέται, «χτίζεται» μέσα από τις αξίες της αλήθειας και της σκληρής προσπάθειας, που οδηγούν με ασφάλεια τους λαούς στην προκοπή και την αξιοπρέπεια. Δύο χρόνια μετά, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι λαϊκιστές της εξουσίας δύουν και ανατέλλει η αλήθεια, ο ρεαλισμός και η κανονικότητα.
