Πολυγραφότατος, διεισδυτικός, επίμονος ερευνητής και αναλυτής, ο Βασίλης Λάζαρης επανέρχεται μετά από 25 χρόνια και ολοκληρώνει ένα από τα πλέον σημαντικά έργα της συγγραφικής του διαδρομής ως ιστορικός ερευνητής, την Πολιτική Ιστορία της Πάτρας, με την κυκλοφορία του 5ου τόμου της, από τις εκδόσεις «Διαπολιτισμός».
Πρόκειται για μια εμπεριστατωμένη έρευνα με τεκμηρίωση γεγονότων από ένα πλήθος πηγών που αναφέρονται την περίοδο 1950 – 1974.
Η «Πολιτική Ιστορία της Πάτρας 1950 – 1974» θα παρουσιαστεί την Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου και ώρα 20.00 στην αίθουσα του Επιμελητηρίου Αχαΐας Μιχαλακοπούλου 58 (Πεζόδρομος Ρήγα Φεραίου & Κολοκοτρώνη).
Για το βιβλίο, εκτός από τον συγγραφέα θα μιλήσουν ο καθηγητής Ιστορίας της Εκπαίδευσης & των Πολιτικών Ιδεών του Πανεπιστημίου Πατρών Παντελής Κυπριανός, και ο δικηγόρος και τέως βουλευτής Δημήτρης Γεωργόπουλος. Την εκδήλωση θα συντονίσει ο δημοσιογράφος Παναγιώτης Θεοδωρακόπουλος.
Η έρευνα του Βασίλη Λάζαρη αναφέρεται σε μια ιδιαίτερα πολυτάραχη περίοδο της πατρίδας μας, με πυκνά και εξίσου σημαντικά ιστορικά γεγονότα, όπως: η εκτέλεση του στελέχους του ΚΚΕ Νίκου Μπελογιάννη το 1952, η νίκη της ΕΔΑ στις εκλογές του 1958, η δολοφονία του βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη από το παρακράτος το 1963, η αποστασία, ο ρόλος του αμερικανικού παράγοντα και των Ανακτόρων, η χούντα… Γεγονότα που είχαν είτε άμεση, είτε έμμεση επίδραση στην πολιτική ζωή της Πάτρας και της ευρύτερης περιοχής.
Ο ίδιος ο συγγραφέας στην εισαγωγή του 1ο Κεφαλαίου σημειώνει: «Η πρώτη τριετία μετά τον εμφύλιο πόλεμο υπήρξε πολύ σκοτεινή για την Ελλάδα παρά το γεγονός, ότι στις βουλευτικές εκλογές του 1950 οι πολιτικές δυνάμεις, που είχαν εμφανισθεί ως αντιδεξιές, κέρδισαν αξιόλογη νίκη. Η ίδια η ήττα του Δημοκρατικού Στρατού είχε αποτελέσει δεινό πλήγμα για το αριστερό κίνημα της χώρας – γεγονός, που δεν του επέτρεπε όχι την ανάπτυξή του, αλλά ούτε καν την οποιαδήποτε ουσιαστική παρέμβασή του στα ελληνικά πολιτικά πράγματα.
Οι νέες συνθήκες, που είχαν διαμορφωθεί, είχαν, εξάλλου, προσφέρει την δυνατότητα στον αμερικανικό παράγοντα να προσδιορίζει εκείνος, χωρίς την τήρηση και των πιο στοιχειωδών προσχημάτων, τους στόχους των κάθε φορά κυβερνήσεων της Αθήνας, οι οποίοι ταυτίζονταν κατά απόλυτο τρόπο με τις επιδιώξεις της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής στην περιοχή. Αναφέρονταν δε οι επιδιώξεις αυτές στην παραπέρα στερέωση του αντικομμουνιστικού πολιτικού καθεστώτος στην Ελλάδα, που εξασφάλιζε την διατήρησή της ως ιδιαίτερα αναγκαίου αμερικανικού προγεφυρώματος στην Μέση Ανατολή και στα Βαλκάνια, και στον ολοκληρωτικό αποκλεισμό κάθε προοδευτικής πολιτικής κίνησης στη χώρα, που θα αποδέσμευε, έστω σταδιακά, από την άμεση αμερικανική εξάρτηση τον τόπο.
Ο Βασίλης Κων. Λάζαρης
Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1930. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και δούλεψε σε γυμνάσια και λύκεια για τριάντα χρόνια, χρημάτισε δε και νομάρχης. Η χούντα τον είχε απολύσει από τη θέση του και είχε μείνει έξω από τη δημόσια εκπαίδευση ολόκληρη την επταετία. Είναι τακτικός συνεργάτης σε εφημερίδες και περιοδικά πάνω σε ιστορικά, αισθητικά, κοινωνιολογικά και φιλοσοφικά θέματα.
Έχουν εκδοθεί τα έργα του «Τέχνης Σημεία» (1983), «Πολιτική Ιστορία της Πάτρας», σε 4 τόμους (1986-1991), «Οι ρίζες του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος» (1996), «Παναγιώτης Συνοδινός» (2000), «Καποδιστριακή Πάτρα» (2002), «Η ιστορική πορεία του Εμπορικού Συλλόγου Πατρών "Ερμής"» (2003), «Ο λαός και η νεολαία της Πάτρας στον αγώνα κατά της χούντας» (2003) και «Ο εμφύλιος πόλεμος στην Αχαΐα» (2006).
Έχουν κυκλοφορήσει, εξάλλου, με δική του επιμέλεια, εισαγωγή και σημειώσεις: «Ιστορία της πόλεως των Πατρών», του Στέφ. Θωμόπουλου, σε τέταρτη έκδοση και σε δύο τόμους (1998-1999), «Σχεδίασμα περί της Ανεξιθρησκίας», του Ευγενίου Βουλγάρεως (2001), «Πολιτικά Κείμενα», του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη Φαλέζ (2005), «Περί διχονοιών των εν ταις εκκλησίαι της Πολωνίας», του Βολταίρου (2008) και «Τα σωζόμενα πρακτικά του Δημοτικού Συμβουλίου της Πάτρας», σε 3 τόμους (2006-2008), «Η Αχαΐα στην Κατοχή 1941 – 1944» (2014).
