Να μιλήσουμε με την κοινωνία

του Ανδρέα Παναγιωτόπουλου, βουλευτή Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ

Ζούμε σε μια εποχή πολλαπλών, διαδοχικών και ταυτόχρονων κρίσεων με τις προτεινόμενες απαντήσεις να μην επαρκούν, αφού στην Αριστερά και την Κεντροαριστερά από τη μια πλευρά προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε την πραγματικότητα με «εργαλεία» του παρελθόντος και από την άλλη αφορίζουμε ως
«παρωχημένες» τις αξίες πάνω στις οποίες μπορούμε να θεμελιώσουμε την αναγκαία επικαιροποιημένη πρόταση μιας σύγχρονης Κεντρο-Αριστεράς.
Μια αδιέξοδη πολιτική συμπεριφορά που διατρέχει το σύνολο των δυτικών δημοκρατιών, με εξαίρεση, παρά τις αντιθεσμικές μεθοδεύσεις Μακρόν, την ευχάριστη έκπληξη του «Νέου Λαϊκού Μετώπου» στη Γαλλία.
Η ιδεολογική κυριαρχία του επιμελώς προπαγανδιστικά φιλοτεχνημένου από τους ακραίους νεοφιλελεύθερους δόγματος Τ.Ι.Ν.Α (There Is No Alternative: δεν υπάρχει εναλλακτική) οδηγεί στη συλλήβδην απαξίωση των πολιτικών και της πολιτικής με
αποτέλεσμα την επικράτηση με διαφορετικά πρόσωπα φαινομένων όπως ο «τραμπισμός» και την εκλογική και κοινωνική ενδυνάμωση της ακροδεξιάς, στα πρόθυρα της εξουσίας, όπως συμβαίνει με την Λεπέν στη Γαλλία.
Και η χώρα μας,
δυστυχώς, δεν εξαιρείται από αυτόν τον σύγχρονο κανόνα.
Η «ορμπανοποίηση» της πολιτικής ζωής που ξεκίνησε εδώ και πέντε χρόνια ο κ. Μητσοτάκης βρήκε ευήκοα ώτα, τουλάχιστον έως τις πρόσφατες ευρωεκλογές, που το έστω και απισχνασμένο εκλογικό σώμα έστειλε ένα ισχυρό μήνυμα στον νεοδεξιό πρωθυπουργό.
Ωστόσο, η Αριστερά και η Κεντροαριστερά δεν κατάφεραν
να εισπράξουν τις απώλειες της Ν.Δ., αφού τις μαστίζει ο κατακερματισμός και η διάρρηξη των σχέσεων με τα πλατιά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας.
Με απλά λόγια,
έχουμε σταματήσει να μιλάμε την ίδια γλώσσα.
Και σε αυτό είναι που πρέπει να απαντήσει ο προοδευτικός κόσμος και μια σύγχρονη προοδευτική παράταξη.
Ότι όχι μόνο υπάρχει εναλλακτική πρόταση, αλλά είναι εφαρμόσιμη κυβερνητικά και αποδεκτή κοινωνικά.
Για να μπορέσει, δηλαδή η δημοκρατική παράταξη και ο προοδευτικός χώρος να συνομιλήσουν με την κοινωνία και τους πολίτες, είναι αναγκαίο η Αριστερά και η Κεντρο-Αριστερά να
διαμορφωθούν και να συσπειρωθούν κάτω από ένα ενιαίο προοδευτικό εναλλακτικό σχέδιο διακυβέρνησης με φιλολαϊκή κατεύθυνση, αλλιώς δεν θα μπορέσει να ανατρέψει την υφιστάμενη κατάσταση και δεν θα καταφέρει να ανασχέσει την άνοδο της ακροδεξιάς.
‘Ένα σχέδιο που θα είναι κατανοητό από τους πολίτες και θα τους αφορά, γιατί θα περιλαμβάνει παρεμβάσεις στην οικονομία, θα προστατεύει τα νοικοκυριά και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις από την ακρίβεια και τον πληθωρισμό και θα ρυθμίζει την αγορά προς όφελος των πολλών.
Διότι αν συνεχίσουν τα κεντρο-αριστερά κόμματα να αποδέχονται παθητικά τις επιταγές των αγορών, όπως και όσο να φτιασιδώσουν τον λόγο τους δεν θα καταφέρουν για μια ακόμη φορά να πείσουν και θα ευθύνονται για την περαιτέρω διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής με απρόβλεπτες πολιτικές και κοινωνικές επιπτώσεις.
Διακυβεύματα, λοιπόν, μιας νέας και σύγχρονης δημοκρατικής και προοδευτικής παράταξης οφείλουν να είναι η ευδαιμονία των πολιτών και η ελπιδοφόρα, για τους νέους ανθρώπους και όλη την κοινωνία, προοπτική, με επίκεντρο τον άνθρωπο και
τις ανάγκες του, όπου η οικονομία θα είναι στην υπηρεσία της πολιτικής και όχι το αντίστροφο.
Μια πολιτική που έχει αδιαπραγμάτευτες αξίες της κοινωνική
δικαιοσύνη και το κράτος δικαίου, όπου το νερό, η υγεία, η παιδεία και η ενέργεια είναι δημόσια αγαθά.
Κάτι για το οποίο στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, παρά τις αναταράξεις της
τελευταίας χρονιάς, δουλεύουμε ανελλιπώς με όραμα μια καλύτερη Ελλάδα για όλους!