Η ομιλία του Στέφανου Κασσελάκη στην έναρξη του έκτακτου συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ κράτησε λίγο παραπάνω από μιάμιση ώρα. Ανέβηκε με τον αέρα του ανθρώπου που αισθάνεται σταρ σε μια σκηνή με video wall και autocue και κινήσεις που θύμιζαν τις παρουσιάσεις των προϊόντων της Apple που έκανε ο Στιβ Τζομπς, θυμωμένους τηλευαγγελιστές ή Αμερικανούς πολιτευτές. Ας το πούμε «TedX ΣΥΡΙΖΑ».
Θα έλεγε κανείς ότι αυτά είναι ασήμαντα επικοινωνιακά στολίδια, αν η αντίθεση του σκηνικού με την πραγματικότητα που ξεδιπλωνόταν κάτω και πέρα από αυτό, δεν υπογράμμιζε την αποσύνδεση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ με όσα αποτελούν τη ραχοκοκκαλιά του κομματικού οικοδομήματος.
Το ενδιαφέρον δε είναι ότι την αποσύνδεση του με τον κομματικό ΣΥΡΙΖΑ ο ίδιος ο Κασσελάκης όχι μόνο την ανέδειξε αλλά ήρθε χθες να την εργαλειοποιήσει κιόλας, να τη μεταχειριστεί ως όπλο απέναντι στα κομματικά στελέχη που τον αμφισβητούν.
Απέρριψε κάθε τελετουργική ενός παραδοσιακού αριστερού συνεδρίου. Τους επιτέθηκε, τους ειρωνεύτηκε, «φωτογράφισε» τα λάθη και τις παραλείψεις τους, την αυτοκριτική που δεν έκαναν, τους προκάλεσε να τον προκαλέσουν χωρίς μισόλογα πια, επισήμως να γίνουν πια η εσωκομματική αντιπολίτευση του (αυτοί που τόσα χρόνια φορούσαν τη βολική ταμπέλα των προεδρικών), να κατέβουν μαζί του σε νεα κάλπη και να μετρηθούν. Τους είπε δε, σχεδόν ευθέως, ότι αυτά που σήμερα τους ενοχλούν είναι αποτελέσματα των δικών τους αποφάσεων. Ότι αν αυτοί τα είχαν καταφέρει καλύτερα δεν θα τους έπαιρνε αυτός το κόμμα μέσα από τα χέρια ως ενσάρκωση της απόρριψης της κομματικής νομενκλατούρας.
Κι η κρίσιμη λεπτομέρεια; Όλα αυτά τα παραπάνω τους τα απηύθυνε με ύφος ενυπόθηκου δανειστή που απευθύνεται σε καταχρεωμένους ιδιοκτήτες και τόνους επιθετικής αυτοπεποίθησης ακόμη και σε στιγμές επίδειξης αναπάντεχης άγνοιας («στην Ελλάδα έχουμε προεδρευομένη κοινοβουλευτική δημοκρατία, οι πολίτες ψηφίζουν κόμματα υπό την ηγεσία προσώπων»).
Το αν και ποιος θα ανταποκριθεί στην πρόκληση Κασσελάκη είναι θέμα ωρών να αποκαλυφθεί. Το αν και πότε θα φτάσουν σε νέες κάλπες για την ηγεσία, έξι μήνες μετά τις περασμένες, θα φανεί. Το αν θα χάσει ο Κασσελάκης παρομοίως. Κακώς βιάζονται οι συντάκτες των πολιτικών κηδειόχαρτων του ΣΥΡΙΖΑ που από το καλοκαίρι ανακοινώνουν κάθε τρεις και λίγο την οριστική διάλυση του και άλλα σενάρια.
Κι αυτό γιατί το πραγματικό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή είναι πως η χώρα έχει πολύ σοβαρά προβλήματα και όχι την πολυτέλεια να ασχολείται με το ατέρμονο group therapy του κόμματος που θα έπρεπε να είναι αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά βουλιάζει ανακαλύπτοντας ότι του λείπουν τα θεμέλια κι οι δομές. Ούτε αναστατώνεται πια κανείς με τις υπόκωφες εκρήξεις των ατελέσφορων περιστασιακών «κρίσεων» του, πέραν από τους άμεσα ενδιαφερόμενους και τους σχολιαστές. Και το χειρότερο στην πολιτική είναι ακριβώς αυτό. Το να σε ξεπερνούν τόσο τα γεγονότα που να φτάνεις να καθίστασαι επί της ουσίας αδιάφορος. Όλα τα άλλα λύνονται.
