Όταν υπερτερεί κανείς σε δυνάμεις, σε στόχους και σε ισχύ είναι εύκολο, να απαιτεί το παιχνίδι να παίζεται τίμια και τηρώντας όλους τους κανόνες, το δύσκολο είναι να απαιτεί κανείς εντιμότητα και τήρηση των ρυθμίσεων και των νόμων, όταν τα όπλα που διαθέτει, υστερούν κραυγαλέα απέναντι σε αυτά που τοποθετεί στο τραπέζι του ανταγωνισμού ο αντίπαλος. Φαίνεται όμως και κάτι άλλο, ότι είναι μεγάλη η αδυναμία του τίμιου ανθρώπου να εκτιμήσει το μέγεθος της ανεντιμότητας του κάθε τσαρλατάνου.
Στην «Τελευταία νύχτα του Φράνκο Αμόρε» ο αξιωματικός ακούγεται να σέρνει μια φράση σαν βούτυρο πάνω από τη ζωή του, «Όλη μου τη ζωή φιλοδοξούσα να είμαι έντιμος άνθρωπος» λέει ο επιθεωρητής αλλά κάποια πράγματα δεν είναι αυτονόητα. Ο Φράνκο Αμόρε, γύρω στα 55 του, Ιταλός υπαστυνόμος στο Μιλάνο, παίρνει πρόωρη σύνταξη και εκείνο το βράδυ η σύζυγός του Βιβιάνα και φίλοι και συγγενείς του διοργανώνουν ένα πάρτι. Ο υπαστυνόμος μετά από 35 συναπτά έτη ευδοκίμου, ανεπιλήπτου και εντίμου υπηρεσίας βαίνει προς το πέρας του εργασιακού του βίου. Το βράδυ πριν από τη συνταξιοδότησή του και ενώ τα πάντα διαμορφώνονταν και έδειχναν ότι θα ακολουθούσε μια ξέφρενη εορταστική βραδιά ο υπαστυνόμος Φράνκο Αμόρε θα δει τον κόσμο του να ανατρέπεται και να έρχονται τα πάνω κάτω.
Πάνω στην εορταστική βραδιά αποχώρησης του Φράνκο Αμόρε στήνεται το Ιταλικό αστυνομικό θρίλερ στο οποίο θα παιχτούν όλα τα σημαντικά πράγματα του ήρωα μας, η φιλική σχέση με τον συνάδελφό του, η δουλειά του, τα συναισθήματα για τη γυναίκα του, ακόμη και η ίδια του η ύπαρξη και θα εξελιχθεί σε ένα πνιγηρό θρίλερ. Ένας αγώνας δρόμου επιβίωσης ξεκινά, κατά τη διάρκεια του οποίου πρέπει να αποκαλύψει την αλήθεια και παράλληλα φροντίσει όλα όσα νοιάζεται και προστατεύει ο Φράνκο Αμόρε.
Τα προβλήματα του Αμόρε αρχίζουν όταν πέφτει πάνω σε μια βαθιά ριζωμένη συνωμοσία μέσα στην αστυνομία - μια συνωμοσία που απειλεί να διαλύσει την εμπιστοσύνη και την ακεραιότητα που έχει αποκτήσει και διατηρήσει σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του. Καθώς εμβαθύνει στη δαιδαλώδη συνομωσία, η αφοσίωσή του στη δικαιοσύνη μετατρέπεται σε προσωπική βεντέτα, τροφοδοτούμενη από την επιθυμία να αποκαλύψει τη διαφθορά που οργιάζει γύρω του.
Δίπλα στον έμπιστο συνάδελφο και καλύτερο φίλο του, ο υπαστυνόμος Αμόρε διανύει ένα δύσκολο και ύπουλο μονοπάτι, αμφιβάλλοντας για την πίστη και αμφισβητώντας κάθε βήμα του. Η χημεία και η συντροφικότητα μεταξύ των δύο αξιωματικών προσδίδουν βάθος και συναισθηματική απήχηση στην ιστορία, αναδεικνύοντας τη δύναμη της φιλίας τους απέναντι στις αντιξοότητες και τις παγίδες.
Ταυτόχρονα, με αφετηρία πέντε νεκρούς σ’ ένα τούνελ κεντρικού αυτοκινητόδρομου του Μιλάνου, ο Αμόρε ανακαλύπτει πως ακόμα και η προσωπική του ζωή, είναι μπλεγμένη στο μαφιόζικο χάος που τον περιβάλλει. Η μεγάλη αγάπη για τη σύζυγό του τον καθιστά ευάλωτο στόχο. Πρέπει να την προστατεύσει με κάθε κόστος, προσπαθώντας παράλληλα να αποκαλύψει την αλήθεια. Καθώς το διακύβευμα μεγεθύνεται, τα όρια μεταξύ σωστού και λάθους θολώνουν, αναγκάζοντας τον Αμόρε να έρθει αντιμέτωπος με τη δική του ηθική πυξίδα και να πάρει αποφάσεις που θα αλλάξουν ανεπανόρθωτα τη ζωή του.
Η ταινία απέσπασε το βραβείο της Ένωσης Ιταλών Κριτικών και ήταν υποψήφια για το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας, καλύτερου γυναικείου ρόλου, καλύτερου α’ ανδρικού ρόλου, καλύτερος β’ ανδρικού ρόλου.
Ο σκηνοθέτης της «Τελευταία νύχτα του Φράνκο Αμόρε» Αντρέα Ντι Στέφανο ("Χαμένος Παράδεισος", "3 Δευτερόλεπτα") είναι Ιταλός ηθοποιός και σκηνοθέτης είναι στενός συνεργάτης του Μάρκο Μπελόκιο και με έντονες επιρροές από τον σημαντικό ιταλό δημιουργό.
Στην ταινία παίζουν οι: Πιερφρανσέσκο Φαβίνο, Λίντα Καρίντι, Αντόνιο Τζεράρντι, Φραντσέσκο Ντι Λέβα.
Στην τρίτη του ταινία του ο Αντρέα Ντι Στέφανο εξετάζει και διερευνά την ανθεκτικότητα και την προσωπική ακεραιότητα του Φράνκο Αμόρε οι οποίες δοκιμάζονται ανάμεσα στις συντριπτικές αντιξοότητες, στα πλοκάμια της αδίστακτης μαφίας και στον μύλο των περίπλοκων προβλημάτων. Κάθε στιγμή που περνάει η ένταση αυξάνεται και η αγωνία κορυφώνεται. Η ταινία στηρίζεται σε ένα καλογραμμένο σενάριο, στην οποία επιτυγχάνεται ο απόλυτος έλεγχος του ρυθμού με τη βοήθεια του μοντάζ. Ενδιαφέρουσα είναι η κινηματογραφική προσέγγιση, η εξαιρετική φωτογραφία και η ανάλογη μουσική. Εν κατακλείδι το επιτυχημένο μίγμα κάνει την «τελευταία νύχτα του Φράνκο Αμόρε» μια όμορφη ταινία διαφθοράς, ένα ενδιαφέρον ευρωπαϊκό νεονουάρ απληστίας, που ερευνά τους δαιδαλώδεις λαβύρινθους του ανθρώπινου πνεύματος και των θυσιών που είναι κανείς διατεθειμένος να κάνει για τη δικαιοσύνη, την αγάπη και την προσωπική του ακεραιότητα.
Κακώς ψάχνουμε για άλλες αιτίες και αφορμές, φαίνεται πως η μεγαλύτερη τραγωδία σε ολόκληρη την ιστορία της ανθρωπότητας είναι η κατάληψη κάθε γωνιάς της ηθικής από την ασίγαστη υποκρισία, την θολωμένη απληστία και την ανοικονόμητη διαφθορά.
