Νωρίς το πρωί της 28ης Απριλίου του 1941 οι αξιωματικοί των ναζί ανέβαιναν τα μαρμάρινα σκαλιά του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου.
Τα στρατεύματά τους είχαν καταλάβει την πόλη των Αθηνών την προηγουμένη και οι ίδιοι την κηλίδωναν επιθεωρώντας την ως το νέο τους λάφυρο.
Δεν μπορούσαν, όμως, να φανταστούν την έκπληξη που θα τους περίμενε όταν θα έμπαιναν τελικά στο εσωτερικό του κτιρίου: το Μουσείο… ήταν άδειο. Αγάλματα, αγγεία, επιγραφές, πολύτιμα εκθέματα είχαν εξαφανιστεί από τις προθήκες και οι φύλακες της βάρδιας τούς παρέδιδαν ένα έρημο κτίριο.
Οταν οι Γερμανοί ρώτησαν τους λιγοστούς αρχαιολόγους που συνάντησαν «πού βρίσκονται τα αρχαία;», εκείνοι απάντησαν «εκεί όπου βρίσκονται πάντα, στη γη». Και έλεγαν την αλήθεια…
Σχεδόν έξι μήνες πριν, τον Οκτώβριο του 1940, ξεκινούσε στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο μια τιτάνια αποστολή απόκρυψης των αρχαιοτήτων του στα βάθη της γης, κάτω από το δάπεδο του κτιρίου, καθώς τα σύννεφα του πολέμου πύκνωναν πάνω από τη χώρα. Οι ναζί είχαν, άλλωστε, αποδείξει ότι ιερός και απαραβίαστος χώρος για εκείνους δεν υπήρχε. Οχι μόνο οι άνθρωποι, αλλά και τα μνημεία κινδύνευαν.
– Πώς οργανώθηκε και υλοποιήθηκε το σχέδιο
– Οι μαρτυρίες που αποκαλύπτουν όσα έγιναν τότε
– Οι τρεις ειδικές ξεναγήσεις
