Δεν με ενδιαφέρει πόσοι και πόσες πέρασαν στα ΑΕΙ με βαθμούς κάτω από τη βάση. Αυτό είναι ένα θέμα προς συζήτηση,(αξιοκρατία των εξετάσεων αλλά όχι αξιοπιστία, επομένως άλλο σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ,κλπ).
Αυτό που μ ενδιαφέρει είναι αν αυτοί οι νέοι άνθρωποι θα εμπνευστούν από την επιστήμη στο Πανεπιστήμιο. Αν αυτή η έμπνευση θα τους οδηγήσει να καταλάβουν ότι η γνώση είναι μια συναρπαστική περιπέτεια, και όχι κυνήγι βαθμών που οδηγεί σε αντιγραφές εργασιών και άλλα παρόμοια άριστα επιτεύγματα των Αρίστων.
Στο Πανεπιστήμιο οι νέοι άνθρωποι έχουν μια μεγάλη ευκαιρία: να ακονίσουν μυαλό, αισθήματα, λογική και φαντασία ώστε να αναγνωρίζουν τα "όπλα" που τους προσφέρει η γνώση για να ταξιδέψουν σε νέα πελάγη, σε αγεωγράφητα νερά.
Οι "μεγάλες καριέρες", αυτές που σπρώχνουν την κοινωνία λίγο πιο μπροστά, δεν χτίζονται με το κυνήγι των βαθμών. Χτίζονται με κόπο και αγάπη. Αλλά κι αν δεν χτιστούν "καριέρες" δεν πειράζει. Αρκεί να έχει μείνει ο κόπος και η αγάπη, κι αυτά είναι σπουδαία όπλα για τη ζωή..
Καλές περιπέτειες σε όλα τα νέα παιδιά: και σ αυτά που μπήκαν με μεγάλους βαθμούς (καλό είναι να τους ξεχάσουν και να μπουν στις περιπέτειες με οδηγό τη χαρά του άγνωστου και όχι του βαθμού), αλλά και σ αυτά που μπήκαν με χαμηλούς βαθμούς (ας αρπάξουν την ευκαιρία για να δείξουν ότι οι βαθμοί είναι ΠΑΝΤΑ ενδεικτικοί. Η αγάπη, η λογική και τα συναισθήματα για τη γνώση και τις περιπέτειες της κοινωνίας δεν μετρήθηκαν ποτέ με καμιά κλίμακα βαθμολογίας).
