Η εμπιστοσύνη στη νέα κυβέρνηση δόθηκε υπό όρους και μπορεί να αποσυρθεί αν υπάρξει απογοήτευση.
Ο θρίαμβος της ΝΔ στις εκλογές υπήρξε αναμφισβήτητη. Η επιτυχία όμως δεν πρέπει να συσκοτίσει την πραγματικότητα. Ούτε και να θολώσει την κρίση.
Η Αριστερά στην Ελλάδα, όπως και στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, υπέστη μια καινούρια ήττα. Γιατί δυσκολευτήκαμε να διαβάσει τις αλλαγές, αλλά και την ψυχολογία της κοινωνίας. Μιας κοινωνίας μάλιστα με βαθιές κεντροαριστερές καταβολές…
Είναι ορισμένοι οι παράγοντες που έχουν κυριαρχήσει στις εκτιμήσεις των πολιτών και κλονίζουν την πολιτική παρουσία των κομμάτων της Αριστεράς αλλά και, λιγότερο, των συντηρητικών παρατάξεων.
Ο πρώτος είναι η κατάρρευση της εμπιστοσύνης των λαϊκών στρωμάτων απέναντι στις πολιτικές αρχές.
«Δεν ακούν τις απόψεις μου και με αγνοούν» είναι η γνώμη που κυριαρχεί. Η δικαιωματική αντίληψη τείνει να κυριαρχήσει στην πολιτική, με τα κόμματα του συστήματος, και ιδίως την Αριστερά, να υπεραμύνεται των κοινωνικών, εθνικών και λαϊκών μειονοτήτων. Αγνοώντας τις αγωνίες της πλειονότητας του κόσμου.
Και ιδιαίτερα της μεσαίας τάξης. Αν η ΝΔ είχε σηκώσει από νωρίς το γάντι που είχε ρίξει η κυβέρνηση, στηρίζοντας ανοιχτά τους φορολογούμενους πολίτες, θα είχε περάσει το 42 %. Ευτυχώς που τελικά έδωσε έμφαση στην ευνομία. Κι αυτό βέβαια περιλαμβάνει την πάταξη της αναρχίας και τους λογής Ρουβίκωνες.
Ο άλλος παράγων είναι η αγωνία για το μέλλον. Που έχει να κάνει με φόρους, με τη σιγουριά της απασχόλησης και τη λειτουργία ενός αποτελεσματικού κράτους. Όχι κράτος «φοροφάγων», αλλά ένα ευέλικτο Δημόσιο, που να φροντίζει τους πολίτες και να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του.
Άλλο ζήτημα, είναι η ανησυχία για την εθνική αντικατάσταση μεγάλων ομάδων ορθόδοξων Ελλήνων από ανεξέλεγκτες ροές μουσουλμάνων μεταναστών. Που προεκλογικά αποσιωπήθηκε. Δεν είναι αυτό ζήτημα ρατσιστικό ή ξενοφοβίας. Είναι εύλογη ενόχληση της πλειονότητας του κόσμου που βλέπει τις πολιτικές αρχές να ξεπερνούν αδιάφορα τις ανησυχίες του. Μην ακούτε σχολιαστές κι οπαδούς της ευρωπαϊκής «πολιτικής ορθότητας». Είναι θέμα τεράστιο. Αυτό στοίχισε τρομακτικά στην Αριστερά, αλλά χαρακτηρίζει και κοσμοπολιτικούς κύκλους καλοζωισμένους αστών.
Τέλος, η αγωνία για όσους δεν τα φέρνουν βόλτα με τα νέα οικονομικά δεδομένα, την τεχνολογία και την παγκοσμιοποίηση. Εκεί η Αριστερά έχει ξεμείνει από προτάσεις. Μια εκσυγχρονιστική συντηρητική παράταξη συγκεντρώνει ακόμη κάποιες ελπίδες.
Προσοχή όμως. Η εμπιστοσύνη δόθηκε υπό όρους. Και μπορεί να αποσυρθεί τάχιστα, αν υπάρξει απογοήτευση. Το μεγάλο ποσοστό ψήφων στη ΝΔ είναι στην ουσία δανεικό. Και θέλει ο χειρισμός του τεράστια προσοχή. Οι παραπάνω παράγοντες οφείλουν να προσεχθούν. Ώστε ο κόσμος να μην απογοητευθεί και οργισθεί. Τίποτε τότε δεν θα μπορεί να συγκρατήσει έναν επιθετικό λαϊκισμό.
