Του Κωνσταντίνου Σβόλη, ιατρού καρδιολόγου
Πολλά λέγονται και ακούγονται περί ιδιωτικού Πανεπιστημίου στη Ελλάδα. Έχω όμως μία απορία. Αυτός που διαφωνεί με την ιδέα του ιδιωτικού Πανεπιστημίου, θα έστελνε το παιδί του σε ιδιωτικό σχολείο; θα έστελνε το παιδί του σε ιδιωτικό Πανεπιστήμιο; Ικανοποιείται που ζεστό ελληνικό χρήμα διοχετεύεται σε ξένες χώρες, που προφανώς δεν διακατέχονται από ιδεολογικά συμπλέγματα και ιδεοληψίες;
Αυτό που πρέπει να αντιληφθούμε είναι ότι πέρα από τις κομματικές μας εμμονές και ενδεχομένως και δεσμεύσεις, οφείλουμε να μη βλέπουμε φαντάσματα. Κανένα δημόσιο Πανεπιστήμιο δεν έχει να φοβηθεί από τον συναγωνισμό. Επλήγησαν τα δημόσια από τα ιδιωτικά σχολεία; Όχι. Το δημόσιο σχολείο πλήττεται τα τελευταία χρόνια από τις κυβερνητικές πολιτικές που ακολουθούνται. Ένδεια χρημάτων θα πει κάποιος. Αδιαφορία, αναξιοκρατία, έλλειψη σχεδίου και συντονισμού και δογματικές απόψεις θα συμπληρώσω. Ενδεχομένως να τεθούν θέματα αξιοπιστίας για την ποιότητα της εκπαίδευσης και της αξίας του πτυχίου του ιδιωτικού Πανεπιστημίου. Θα είναι παγίδα όμως κάτι τέτοιο. Πρώτον γιατί υπάρχουν λύσεις (ένα απλό παράδειγμα είναι οι κοινές πτυχιακές εξετάσεις). Δεύτερον γιατί το ερώτημα μπορεί να αντιστραφεί. Τρίτον γιατί τότε απαξιώνουμε όλους τους τελειόφοιτους που έρχονται από τα Πανεπιστήμια της αλλοδαπής.
Το δημόσιο Πανεπιστήμιο δεν υστερεί και δεν έχει να φοβηθεί από τον συναγωνισμό. Φοβάται μόνο ο αδύναμος. Επιτέλους, τουλάχιστον για μείζονος σημασίας θέματα (υγεία, παιδεία, εξωτερική πολιτική) ας οργανωθούμε, ας συνεργαστούμε, ας δείξουμε συναίνεση ανεξαρτήτως κομματικών αποχρώσεων. Μονολιθικές και άκαμπτες σκέψεις ας μείνουν στο περιθώριο. Οι υπόλοιποι, ακολουθώντας τον άξονα της ιδεολογικής τους κουλτούρας, ας είναι θετικοί σε ακούσματα και ιδέες από δεξιά και αριστερά όταν ωφελούν το σύνολο. Μόνον έτσι θα πάμε πιο μπροστά.
Για να μην παρεξηγηθώ. Σε δημόσιο σχολείο τελείωσα. Στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών εισήλθα και στα έξι χρόνια αποφοίτησα. Και είμαι υπερήφανος για αυτό. Αλλά δεν θα απαξιώσω κανέναν. Όλοι έχουν το δικαίωμα της προσπάθειας για να κάνουν το καλύτερο για τον εαυτόν τους. Ας το κάνουν τουλάχιστον στην πατρίδα τους.
