Η τσάντα στο σχολείο

του Τάσου Σταυρογιαννόπουλου

Το Υπουργείο Παιδείας με την Φ.7/219218 /Δ1/13-12- 2017 εγκύκλιό
του ορίζει την υλοποίηση της δράσης «Η τσάντα στο σχολείο». Σύμφωνα με
αυτή τη δράση όλοι οι μαθητές θα αφήνουν την τσάντα τους στο σχολείο
τουλάχιστον ένα Σαββατοκύριακο το μήνα με επιδίωξη, όπως αναφέρεται, οι
μαθητές και οι μαθήτριες να μην ασχολούνται με την προετοιμασία των
μαθημάτων κατά τη διάρκεια αυτού του Σαββατοκύριακου.

Με την υλοποίηση αυτής της δράσης αποκαλύπτεται για άλλη μία φορά
πως το Υπουργείο Παιδείας στερείται σοβαρού σχεδιασμού και
προγραμματισμού των εκπαιδευτικών διαδικασιών, αντιμετωπίζει τη σχολική
αναβάθμιση με ευκαιριακούς και επικοινωνιακούς όρους και αγνοεί τη σχολική
πραγματικότητα. «Η τσάντα στο σχολείο», δεν μπορεί να είναι μία
συγκεκριμένη δράση, αλλά ο στόχος και το αποτέλεσμα μιας εκπαιδευτικής
πολιτικής από την πλευρά του Υπουργείου Παιδείας, που θα οδηγεί στην
παραμονή της τσάντας και των βιβλίων στο σχολείο, στη μελέτη των μαθητών
κατά τη διάρκεια του σχολικού χρόνου και στην αξιοποίηση του ελεύθερου
χρόνου των μαθητών. Άλλωστε, τούτο ήταν το όραμα του Κλάδου των
εκπαιδευτικών, όταν από το 1985 η έκτακτη Γενική Συνέλευση που
συγκλήθηκε για να συζητήσει το Ν.1566 ζητούσε και διεκδικούσε «ολοήμερο
λαϊκό 9χρονο βασικό σχολείο στο οποίο θα εξασφαλίζονται ίσες ευκαιρίες
μόρφωσης σ' όλα τα παιδιά του λαού», με προοπτική να μη χρειάζεται
απογευματινή μελέτη και οι μαθητές να αξιοποιούν δημιουργικά και
χαρούμενα τον ελεύθερο χρόνο τους.
Η εκπαιδευτική πολιτική του Υπουργείου Παιδείας μέχρι τώρα, ωστόσο,
δε συμπεριελάμβανε ενασχόληση με το αναλυτικό πρόγραμμα, που αποτελεί
την καρδιά του εκπαιδευτικού συστήματος, δεν ασχολήθηκε με τα σχολικά
εγχειρίδια που αποτελούν μεταξύ άλλων βασικό παράγοντα της διδακτικής
διαδικασίας και σημαντικά εκπαιδευτικά εργαλεία και δε μερίμνησε για την
επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, που αποτελούν την ψυχή του εκπαιδευτικού
συστήματος. Επίσης, λόγω εξοικονόμησης πόρων και σύγκλισης με τις
απαιτήσεις των δανειστών, αφαίρεσε τον υπεύθυνο δάσκαλο από το
Ολοήμερο σχολείο, μετατρέποντάς το αποκλειστικά σε παιδοφυλακτήριο και
περιορίζοντας στο ελάχιστο την παιδαγωγική του διάσταση, που είναι κυρίως
η μελέτη των μαθημάτων της επόμενης ημέρας.
Επιπλέον, μια σειρά πρακτικών ζητημάτων καθιστούν προβληματική
την εφαρμογή της δράσης στα σχολεία. Συγκεκριμένα: απουσιάζουν
κατάλληλοι και ασφαλείς χώροι για τη φύλαξη της σχολικής τσάντας, τα
ολοήμερα τμήματα ενίοτε λειτουργούν στις ίδιες αίθουσες που πρόκειται να
αφήσουν τις τσάντες τους οι μαθητές, οι φοιτούντες του ολοήμερου θα
μελετήσουν μαθήματα για τη Δευτέρα ενώ οι υπόλοιποι δε θα μελετήσουν, η
σχολική τσάντα για ορισμένους μαθητές έχει και άλλη χρήση π.χ. στο

γυμναστήριο, στο φροντιστήριο κ.λπ., ορισμένοι γονείς θεωρούν την τσάντα
ως προσωπικό αντικείμενο των μαθητών και δεν επιθυμούν την παραμονή
της στο σχολείο, το ωρολόγιο πρόγραμμα της Δευτέρας περιλαμβάνει
διαφορετικά μαθήματα από το πρόγραμμα της Παρασκευής, με αποτέλεσμα
οι μαθητές να φέρνουν τη Δευτέρα επιπλέον βιβλία στο σχολείο και το
μεσημέρι να αποχωρούν με μία τσάντα υπερφορτωμένη και ακόμη το πρωινό
της Δευτέρας πολλοί μαθητές προσέρχονται με πλαστικές σακούλες,
προκειμένου να μεταφέρουν σχολικά είδη που θεωρούν απαραίτητα.
Είναι φανερό πως η δράση αυτή δεν μπορεί να προσφέρει κάτι
ουσιαστικό στην ποιοτική αναβάθμιση της εκπαίδευσης. Εκείνο που πρέπει να
γίνει αντιληπτό είναι πως με αιφνιδιασμούς, με αποσπασματικά μέτρα, με
αμφισβητούμενες δράσεις και με επικοινωνιακά τεχνάσματα δεν οικοδομείται
σοβαρή εκπαιδευτική πολιτική. Απαιτείται πρόταξη της παιδείας ως εθνικής
επένδυσης και γενναία μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος σε
συνεννόηση με τους εκπαιδευτικούς φορείς. Στο πλαίσιο αυτό οι θέσεις του
Κλάδου των εκπαιδευτικών μπορούν να αποτελέσουν οδηγό για τον
εκσυγχρονισμό του εκπαιδευτικού συστήματος.

Διαβάστε επίσης