Του Ανδρέα Τσιλίρα
Ναι, είναι ωραία στη Θεσσαλονίκη στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Έχει πολλές καλές ταινίες, ζωή και ανθρώπους που κυνηγάνε το όραμά τους ή μεταφέρουν τα όνειρά τους στη μεγάλη οθόνη με την ελπίδα να γίνουν και δικά μας. Έχει, όμως, και κάποιες στιγμές που νομίζεις πως το Φεστιβάλ είναι απλώς ένα γαλατικό χωριό και εμφανίζονται ξαφνικά κάποιοι δίπλα σου για να σε προσγειώσουν στην πραγματικότητα.
Παρασκευή πρωί, στην Αποθήκη Γ΄ του λιμανιού της πόλης, στην καρδιά δηλ. του Φεστιβάλ. Συνέντευξη τύπου της ΕΡΤ. Μια ετησίως επεισοδιακή συνέντευξη, με την κουβέντα να επικεντρώνεται πάντα στα χρήματα που χρωστάει η ΕΡΤ για τις ελληνικές κινηματογραφικές παραγωγές και στο ποιος αποφασίζει γι’ αυτά. Δεν θα σας περιγράψω τα τραγελαφικά που συνέβησαν (διαβάστε στο flix.gr το κείμενο του Μανόλη Κρανάκη για να πάρετε μια ιδέα), αλλά θα μείνω σε μια μόνο εικόνα: Αυτή που ο σκηνοθέτης Τάσος Μπιρσίμ, ο θρυλικός σκηνοθέτης των συγκεντρώσεων του ΠΑΣΟΚ, ο άνθρωπος που έφερε την ανατολίτικη τηλεοπτική εκδοχή του πολιτικού Χόλιγουντ στην ένδοξη σοσιαλιστική Ελλάδα της δεκαετίας του 1980, βρισκόταν στο πάνελ με το νέο του ρόλο, αυτόν του (κι όμως!) Προέδρου της Επιτροπής Ενημερωτικού Προγράμματος της ΕΡΤ.
Το ξέραμε από τον Σεπτέμβριο που ανακοινώθηκε ο διορισμός του ότι επέστρεψε στο «σπίτι» του. Όμως άλλο να το διαβάζεις κι άλλο να τον βλέπεις να μιλά για το… μέλλον της ΕΡΤ.
Άλλο να κάνεις πλάκα ενθυμούμενος τις παλιές του δόξες με τον Ανδρέα κι άλλο να τον ακούς να απαξιώνει δημοσίως ανθρώπους του σινεμά σαν τον Γιώργο Αρβανίτη, με την αιχμή ότι «δουλεύει στο εξωτερικό».
Άλλο να σιγοτραγουδάς τα «Κάρμινα Μπουράνα» χαζεύοντας βιντεάκια εποχής με τον Ανδρέα να δηλώνει βαθύτατα συγκινημένος κι άλλο να τον παρακολουθείς να υποχρεώνει δημοσιογράφους και ανθρώπους που έχουν παλέψει για το ελληνικό σινεμά, να συζητάνε μαζί του –θέλοντας και μη– σοβαρά για τις… προοπτικές του ελληνικούς κινηματογράφου.
Όχι. Ό,τι και να λέει, ακόμα κι αν έχει δίκιο, είναι παντελώς αδιάφορο. Το είδος του Μπιρσίμ (όχι φυσικά ως ανθρώπου, αλλά ως τηλεσκηνοθέτη και ως διαμορφωτή της κοινής γνώμης) έπρεπε να έχει εκλείψει οριστικά, τουλάχιστον από τη δημόσια τηλεόραση.
Ανδρέας Τσιλίρας
