Ζωή αποκτά ξανά το ξενοδοχείο MOREAS στην Ηρώων Πολυτεχνείου στο οποίο μετά από χρόνια εγκατάλειψης άρχισαν ήδη οι εργασίες αποκατάστασης, συντήρησης και ανακατασκευής. Σύμφωνα με ανακοίνωση της εταιρείας "Εθνική Πανγαία" τον Ιανουάριο του 2017, στο πλαίσιο δραστηριοποίησής της σε δύο νέους κλάδους, των ξενοδοχείων πόλης και φοιτητικής στέγασης, η εταιρεία απέκτησε το 100% των μετοχών της εταιρείας ΚΑΡΟΛΟΥ Α.Ε., ιδιοκτήτριας δύο ακινήτων στην Πάτρα (ένα εκ των οποίων είναι το γνωστό ξενοδοχείο με την επωνυμία «MOREAS BEACH»), τα οποία εκμισθώθηκαν προκειμένου να διαμορφωθούν και να λειτουργήσουν, από τον μισθωτή, ως ξενοδοχειακή μονάδα κλασσικού τύπου 116 δωματίων το πρώτο και ως ξενοδοχειακή μονάδα 48 επιπλωμένων διαμερισμάτων, απευθυνόμενων σε φοιτητές,το δεύτερο, έναντι συνολικού τιμήματος 3,7 εκατ. ευρώ.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟΥ
Όλα ξεκινούν όταν ο Αναστάσιος Δ. Αναστασόπουλος από την Κυπαρισία, φτάνει με τον αδελφό του και τους γιους του στην Πάτρα και ανοίγει υφασματοπωλείο το 1890 στην οδό Καλαβρύτων. Στη συνέχεια ιδρύουν εριοκλωστήριο στον Άγιο Διονύσιο Πατρών. Ο γιος του, Γεώργιος Α. Αναστασόπουλος διευθύνει στη συνέχεια την εριουργία με τα αδέλφιά του Δημήτριο και Κυριάκο και ακολούθως χαράζει δική του πορεία.
Κοσμοπολ;itης και ταξιδεμένος, μυαλό ανήσυχο και πρωτοποριακό, ανοικοδομεί το 1969 το «MOREAS HOTEL» το οποίο ξεκίνησε τη λειτουργία του στις 26-10-1974.
(φωτό Γιάννη Μυλωνά, patras memories)
Κτίστηκε πάνω στα ερείπια της βίλας του μεγάλου Άγγλου σταφιδέμπορου Albert Birgfeld, ο τάφος του οποίου βρίσκεται στο Α’ Δημοτικό Κοιμητήριο.
Η βίλα αργότερα πέρασε στην κυριότητα της οικογένειας Σταυρουλόπουλου, εκ των πλουσιότερων της Πάτρας στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, η οποία έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ίδρυση της Παναχαϊκής.
Μετά το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου σταδιακά εγκαταλείφθηκε.
(η βιλα, φωτό Γρηγόρης Μαρκέτος)
Με σπουδές στη Λωζάνη και ευρωπαϊκές εμπειρίες ο Αναστασόπουλος, εμπνέεται το σχέδιο του Μορεα από τα εκεί ανάκτορα.
Ο ίδιος σχεδίασε τα πάντα: Τα έπιπλα, τα παράθυρα ακόμα και τα λευκά είδη τα μαχαιροπΊρουνα, τα πιάτα,τις καρέκλες. Ήθελε επισκέπτες υψηλού επιπέδου,.κύριους με σμόκιν και κυρίες με τουαλέτες και τους είχε, καθώς το ξενοδοχείο ήταν για πελατεία της υψηλής τάξης.
Το ιδιαίτερης αισθητικής κτίσμα, που μοιάζει με πύργο, λειτούργησε μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ΄80.
Στη συνέχεια μεταβιβάστηκε σε ίδρυμα, και ακολούθως στην οικογένεια Τσιμάρα μετά από πλειστηριασμό του ΙΚΑ. Είχε μετατραπεί ξανά σε φοιτητική εστία του πανεπιστημίου της Πάτρας.
(moreas το 1979)
φωτο και πληροφορίες, Νίκος Σαραφόπουλος, patrasmemories, patrasoldphotos
