Οι όγκοι των σκουπιδιών που έχουν συσσωρευτεί στους δρόμους της Πάτρας, εξαιτίας της απεργιακής κινητοποίησης συμβασιούχων δημοτικών υπαλλήλων, έρχονται να μας υπενθυμίσουν με τον πλέον δραματικό τρόπο ότι με το μείζον πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων δεν έχουμε ξεκαθαρίσει ακόμη τους λογαριασμούς μας.
Η αλήθεια είναι ότι ως τοπική κοινωνία, επί πολλά χρόνια, δεν «πονοκεφαλιάσαμε» με τα σκουπίδια, επαφιόμενοι στην Ξερόλακκα.
Όμως, όπως όλα τα πράγματα στη ζωή έχουν ένα τέλος, έτσι θα συμβεί και με τον εν λόγω ΧΥΤΑ, τον βίο του οποίου ήδη έχουμε παρατείνει επανειλημμένως. Νομοτελειακά, θα έλθει αργά ή γρήγορα εκείνη η ημέρα που η Ξερόλακκα δεν θα μπορεί να δεχθεί πλέον ούτε μια σακούλα σκουπιδιών.
Ως εκ τούτου, πριν φτάσουμε στην ώρα μηδέν, οφείλουμε να αναζητήσουμε την πιο κατάλληλη και ενδεδειγμένη επιλογή για τη διαχείριση των απορριμμάτων μας, προτάσσοντας για μια ακόμη φορά τη γλώσσα της συνεννόησης, την οποία εντοπίσαμε πρόσφατα με επιτυχία και σε άλλα σημαντικά θέματα, όπως αυτό του παραλιακού μετώπου.
Με την άνεση που μας δίνει το γεγονός ότι δεν έχει φτάσει ακόμη ο κόμπος στο χτένι, ας συζητήσουμε από τώρα με επιχειρήματα και θέσεις, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις παραμέτρους, για τη λύση εκείνη που θα μας δώσει μια μακροχρόνια προοπτική, έναν ορίζοντα κάποιων δεκαετιών.
Στην προσπάθεια μας αυτή, ας δούμε χωρίς σύνδρομα και πάντα με διευρυμένους ορίζοντες, και τις περιπτώσεις εκείνων των πόλεων που έχουν ήδη λύσει ένα πρόβλημα που (αν δεν μεριμνήσουμε από τώρα για την αντιμετώπιση του) θα το βρούμε σύντομα μπροστά μας.
Και κάνοντας μεγάλα βήματα στο μέλλον, ας εξετάσουμε τα παραδείγματα που μας έρχονται και από ευρωπαϊκές πόλεις, οι οποίες έχουν υιοθετήσει μια σειρά από συνδυαστικές δράσεις που μειώνουν εντυπωσιακά τον όγκο των σκουπιδιών.
Αυτές περιλαμβάνουν, εκτός άλλων, την πρόληψη για τη μη παραγωγή απορριμμάτων, την ελαχιστοποίηση των υπολειμμάτων τους, την επαναχρησιμοποίηση του μεγαλύτερου μέρους τους, την οικιακή κομποστοποίηση, τη δημιουργία μονάδων κομποστοποίησης, την αποφυγή της θερμικής επεξεργασίας,
Όσοι ΟΤΑ στην Ελλάδα έχουν υιοθετήσει έστω κι εν μέρει το παραπάνω μοντέλο (π.χ. ο Δήμος Ελευσίνας) ήδη βλέπουν σημαντική μείωση των απορριμμάτων τους και του κόστους διαχείρισής τους ανά τόνο. Εξάλλου, από εμπεριστατωμένη διερεύνηση στο σύνολο της περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης σχετικά με την εφαρμογή της κομποστοποίησης, προκύπτει ότι το παραπάνω μοντέλο διαχείρισης είναι σημαντικά πιο οικονομικό από άλλα, που αντί να αξιολογήσουν σωστά το ρόλο της ανακύκλωσης, εναλλακτικής διαχείρισης και οικιακής κομποστοποίησης, προτείνουν από κοινού διαχείριση όλων των απορριμμάτων, που συμπεριλαμβάνει και θερμική αξιοποίηση.
Αυτά και άλλα πολλά μπορούν να τεθούν επί τάπητος στην αναζήτηση μιας συναινετικής λύσης σε ένα τεράστιο θέμα που άπτεται της καθημερινότητας μας και που πρέπει να το κοιτάξουμε κατάματα.
Διότι μια Πάτρα χωρίς σκουπίδια είναι αναμφίβολα στο χέρι μας και φυσικά πρόκειται για υπόθεση όλων μας.
