Όσοι αποτελούν το πολιτικό προσωπικό αυτής της περιοχής τα τελευταία τριάντα χρόνια, αλλά και πάρα πολλοί απλοί πολίτες, γνωρίζουν τα όσα συγκλονιστικά έλαβαν χώρα το βράδυ της 8ης Γενάρη του 1991, αλλά και των μηνών και ετών που επακολούθησαν.
Μια πολιτική δολοφονία ενός καθηγητή, μέσα σε συνθήκες τρομοκρατίας που προσπάθησε να επιβάλλει η τότε Κυβέρνηση, που την καθιστούσαν συνένοχη στην ηθική αυτουργία του εγκλήματος, στην συνέχεια πρωτοφανείς λαϊκές κινητοποιήσεις, που υποδήλωναν ότι η δημοκρατική συνείδηση της κοινωνίας δημιούργησε την άμυνα της μαζικής αλλά και δικαστικής καταδίκης των φυσικών αυτουργών της δολοφονίας. Η πολύμηνη δικαστική διαδικασία στις Θεσσαλικές πόλεις Βόλο και Λάρισα, συνοδεύτηκε επίσης με δεκάδες κινητοποιήσεις των τοπικών κοινωνιών.
Στην διάρκεια των κινητοποιήσεων αυτών, πρέπει να αναφέρουμε την δράση μιας πολύ επιτυχούς πολιτικής και κοινωνικής συμμαχίας που εκφράστηκε με την «Επιτροπή Φορέων Υπεράσπισης της Μνήμης του Νίκου Τεμπονέρα» και αποτέλεσε τον οργανωτικό φορέα των κινητοποιήσεων στην Πάτρα, τον Βόλο και την Λάρισα.
Ο γράφων και η αείμνηστη τότε Πρόεδρος της ΟΛΜΕ Ρένα Αντωνέλη, αποτελέσαμε κυρίως την εκπροσώπηση της παραπάνω Επιτροπής Φορέων, με δεκάδες τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές συνεντεύξεις με επίδοση ψηφισμάτων στην Βουλή των Ελλήνων, με διαπραγματεύσεις με την τότε Δημοτική Αρχή του κ. Ανδρέα Καράβολα και δεκάδες επίσης ενημερωτικές συναντήσεις με τους αντιπροσωπευτικούς επιστημονικούς και κοινωνικούς φορείς, με κόμματα και Βουλευτές της τότε Αντιπολίτευσης.
Η δραστηριότητα αυτή, έκανε το θέμα της καταδίκης των δολοφόνων θέμα της κοινωνίας και του κινήματος, το έκανε θέμα δημοκρατίας και ωρίμασε τις συνθήκες απόδοσης τιμής από τα αντιπροσωπευτικά πολιτικά όργανα της πόλης. Θα αναφέρω ότι ο γράφων και ο Δήμαρχος Ανδρέας Καράβολας, συμφωνήσαμε την θέση και την μορφή του μνημείου, σε σκίτσο που είχε σχεδιάσει ο ίδιος, ένα μεσημέρι στις εκλογές του Παμμικρασιατικού Συλλόγου Πάτρας, που και οι δύο βρεθήκαμε εκεί για να ψηφίσουμε.
Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία, ότι υπήρξαν οι αποφάσεις για την κατασκευή του μνημείου, για την ονομασία του σχολικού συγκροτήματος σε συγκρότημα «Νίκου Τεμπονέρα» και η μετονομασία τμήματος της οδού Βύρωνος σε οδό Νίκου Τεμπονέρα.
Γιατί ανακινήθηκε ένα θέμα εκ του μηδενός; Από υπηρεσιακή προχειρότητα; Από πολιτική ευθύνη; Περιμένουμε καλοπροαίρετα τις εξηγήσεις. Δεν είναι δυνατόν, οι όποιες αποφάσεις του Νομάρχη Τάγαρη, ανθρώπου που κατηγορήθηκε για ηθική αυτουργία στο έγκλημα, να διαμεσολαβούν 26 χρόνια μετά, στην σημερινή στάση της πόλης. Σε κάθε περίπτωση, αν χρειάζεται νέα απόφαση του Δ.Σ., ας το αντιμετωπίσουμε ριζικά. Με την μετονομασία ολόκληρου του μήκους της οδού Βύρωνος σε Νίκου Τεμπονέρα. Θέλοντας επιπλέον να παρατηρήσουμε, ότι είναι μία μετονομασία που έγινε ευρέως αποδεκτή
