Πρώτον,
Όσοι και όσες πάνε στο συλλαλητήριο της Αθήνας για το μακεδονικό δεν είναι απαραιτήτως εθνικιστές, ακροδεξιοί, χρυσαυγίτες ή φασίστες.
Δεύτερον,
Όσοι και όσες πάνε στο συλλαλητήριο της Αθήνας για το μακεδονικό θα συναγελαστούν με εθνικιστές, ακροδεξιούς, χρυσαυγίτες και φασίστες κι αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να το λάβουν υπ’ όψιν τους.
Τρίτον,
Στο μακεδονικό δεν υπάρχουν πατριώτες και αντεθνικοί, ανένδοτοι κι ενδοτικοί, μακεδονομάχοι και προδότες. Υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις σε ένα σύνθετο πρόβλημα εξωτερικής πολιτικής που μπορούμε πάντα να τις συζητήσουμε με νηφαλιότητα. Τόσο το συλλαλητήριο όσο και οι άγριες επιθέσεις εναντίον του βρίσκονται στους αντίποδες της νηφαλιότητας.
Τέταρτον,
Γύρω από το μακεδονικό πάει να αναπτυχθεί μια ιστορία παρόμοια με το κίνημα των αγανακτισμένων. Εδώ το μακεδονικό είναι η αφορμή για να διαδηλώσουν οι θυμωμένοι, οι αποκλεισμένοι, αυτοί που πιστεύουν ότι όλοι τους έχουν προδώσει και πως όλοι, τους και μας, επιβουλεύονται. Αυτό το κοινωνικό υλικό είναι από τη φύση του εκρηκτικό, συστεγάζει ετερόκλητο κόσμο που αισθάνεται εκτός πολιτικού συστήματος και αναζητά έκφραση και παρουσία.
Πέμπτον,
Θα είναι εξαιρετικά επώδυνο αλλά και επικίνδυνο αν η συζήτηση για ένα πρόβλημα εξωτερικής πολιτικής εξελιχθεί σε βίαιη αναμέτρηση μεταξύ Ρουβίκωνα και συναφών ομάδων αφενός και χρυσαυγιτών αφετέρου.
Έκτο και τελευταίο,
Πόσο δύσκολο είναι να συζητήσουμε για το προφανές, δηλαδή ότι υπάρχουν Έλληνες Μακεδόνες, Βούλγαροι Μακεδόνες και Σλαβομακεδόνες;
