Μια πρώτη απόπειρα συζήτησης για τη συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ

του δημητρη αβραμιδη

Πρώτον, σε μια διαπραγμάτευση δεν γίνεται να αθροίζεις μόνο κέρδη. Θα υπάρχουν συν και πλην. Κάτι θα πάρεις, κάτι θα δώσεις. Διαφορετικά μην διαπραγματεύεσαι, κήρυξέ τους πόλεμο κι αν μπορείς πάρτα όλα. Η συμφωνία και όσα έχουμε μάθει γι’ αυτήν δεν επιτρέπει θριαμβολογίες μήτε καταστροφολογίες.

Δεύτερον, η συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ μας καλύπτει στα βασικά, σύνθετη ονομασία για όλες τις χρήσεις, απάλειψη αλυτρωτισμών και αναθεώρηση του Συντάγματος, αλλά έχει και “γωνίες”. Σημαντικότερη είναι ο μακρύς χρόνος για την πλήρη εφαρμογή της ή επίσης το γεγονός ότι η νυν Βουλή στα Σκόπια δεν συγκροτεί πλειοψηφία 2/3 που απαιτείται για να αναθεωρηθεί το Σύνταγμά τους.

Τρίτον, αξίζει να το ξανασκεφτούμε. Τι θέλουμε, τι μας εξυπηρετεί; Μια σταθερή Βόρεια Μακεδονία αγκυρωμένη στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή μια ασταθή σκέτη Μακεδονία που θα παίζει με την Τουρκία και τη Ρωσία;

Τέταρτον, ο Πάνος Καμένος εφόσον διαφωνεί με τον πρωθυπουργό σε ένα μείζον θέμα οφείλει να παραιτηθεί αμέσως από την κυβέρνηση. Ο πρωθυπουργός να τους λέει Βόρεια Μακεδονία και ο υπουργός άμυνας να φωνάζει ότι η Μακεδονία είναι μία και ελληνική αποτελεί κάτι ανάμεσα σε καραγκιοζιλίκη και τυχοδιωκτισμό. Κι αυτό αφορά και τους δύο τους.

Πέμπτον, η Νέα Δημοκρατία έσπευσε να απορρίψει μια συμφωνία που βρίσκεται πολύ κοντά σε πάγιες θέσεις της. Κατανοητοί οι λόγοι αλλά με παραχωρήσεις στον ακραίο εθνικισμό δεν πας μπροστά. Χώρια που, αν θέλεις να καταλάβεις πως θα τα πάει μια επόμενη κυβέρνηση, παρακολούθησέ την όσο είναι στην αντιπολίτευση…

Διαβάστε επίσης