Όχι, δεν πρόκειται να πάνε σε εκλογές. Το γράψαμε ήδη. Αυτοί που βγήκαν βουλευτές μαζί του, σε μία νέα εκλογική αναμέτρηση ούτε την δική τους ψήφο δεν θα βρουν στην κάλπη. Κορόϊδα είναι λοιπόν; Θα αφήσουν τον, έστω και μνημονιακό, γάμο για να πάνε για πουρνάρια; Από την πλευρά του, το μειράκιον που ελέω εγκληματικών λαθών μιας ολόκληρης πολιτικής τάξης βρέθηκε στην εξουσία, σιγά μην την παραδώσει για λίγα δισεκατομμύρια ευρώ. Τώρα που έφαγε τον γάϊδαρο, να αφήσει την ουρά; Αυτά είναι ευσεβείς πόθοι.
Ο Αλέξης Τσίπρας θα παραμείνει γαντζωμένος στην καρέκλα όσο τον παίρνει και θα κάνει όλες τις δυνατές αλχημείες γι αυτό. Ο άνθρωπος δεν έχει μπέσα και γνωρίζει πολύ καλά τί σημαίνει αυτό. Το πραγματικό πρόβλημά του, όμως, είναι ότι τώρα αυτό το ξέρουν και οι συνομιλητές του. Αυτοί που σε κάποια φάση της πρωθυπουργικής του θητείας έχαψαν αυτά που τούς έλεγε και τώρα, που βλέπου γυμνή την πραγματικότητα, τρέχουν και δεν φτάνουν.
Κατά συνέπεια, πολύ σωστά, ο Παν. Γκλαβίνης επισημαίνει στο Liberal.gr ότι η τύχη μας, όπως και αυτή του Τσίπρα βέβαια, είναι στα χέρια των εταίρων-δανειστών μας. Αυτοί θα αποφασίσουν για το μέλλον της χώρας, αλλά και για την περαιτέρω πορεία της σημερινής κυβέρνησης.
Συμβαίνει, όμως, αυτή την κυβέρνηση –που είναι εν μέρει και προϊόν δικών τους λαθών– οι Ευρωπαίοι και όχι μόνον να μην θέλουν αλλά ούτε και να μπορούν να την ρίξουν. Πολλοί στους διαδρόμους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωκοινοβουλίου πιστεύουν ότι πρέπει να βοηθήσουν τον Τσίπρα να διασφαλίσει το πολιτικό του μέλλον. Πώς, όμως; Αυτό μπορεί να συμβεί μόνον αν ο σημερινός πρωθυπουργός πάρει οριστικά μαζί του το ανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ. Αυτό επιδιώκει και το θέλει με οποιοδήποτε κόστος. Το πολιτικό του μέλλον εξαρτάται από αυτό τον στόχο του.
Όμως, το όλο θέμα περιπλέκεται, στον βαθμό που τόσους μήνες τώρα ο Αλέξης Τσίπρας δεν έκανε απολύτως τίποτε ως πρωθυπουργός. Πέρα από αστείους τακτικισμούς και άνευ ουσίας καλαμπούρια, η αριστεροακροδεξιά κυβέρνηση για το μόνο πράγμα που έπεισε είναι ότι δεν σέβεται την υπογραφή της! Και τον διεθνή αυτόν εξευτελισμό της χώρας τον εμφανίζει στο εσωτερικό ως «μαγκιά».
Σήμερα όμως οι δανειστές τού λένε: Μαγκιές τέλος. Αν θέλεις κύριε Πρώτη Φορά να μείνεις στο ευρώ, θα πάρεις μέτρα για να σού βγει ο λογαριασμός. Τότε θα δούμε αν γίνεται να ξαλαφρώσουμε και το χρέος. Αν δεν θέλεις, τότε ο δρόμος είναι ανοικτός. Τράβα εκτός ευρώ και μετά έλα να μάς πεις πού έχει η αχλάδα την ουρά.
Αυτή είναι η κατάσταση και σίγουρα την ευθύνη δεν την φέρει ο Τσίπρας μόνον. Ο επικεφαλής των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ απλώς έρριξε λάδι σε μια φωτιά που άλλοι, πριν από αυτόν, είχαν ανάψει. Το θέμα όμως σήμερα είναι ότι συγκυβερνά με αυτούς. Το ΠΑΣΟΚ της αναδιανομής δανεικών και επιδοτήσεων είναι πάντα ενεργό και ισχυρό στην παρούσα κυβέρνηση.
Θα θελήσει όμως να υπαχθεί υπό τσιπραϊκή ηγεσία; Είναι έτοιμοι και ώριμοι, άνθρωποι όπως ο Δημήτρης Ρέππας για παράδειγμα, να συμμαχήσουν και όχι μόνον με τον πάλαι ποτε καταληψία; Θα μού πείτε, η εξουσία είναι τόσο γλυκιά που όλα μπορεί να τα κάνει δυνατά. Έχει όμως και μεγάλες ευθύνες, που κανείς δεν γνωρίζει εκ των προτέρων τί μπορούν να τού επιφυλάσσουν. Ας βγει ο Τσίπρας από το ευρώ, λόγου χάρη, και τότε θα καταλάβει τί θα πει «λαϊκό πάρτυ». Περιττόν δε να πούμε ότι το ίδιο ισχύει και για τους χοντρομπαλάδες που το παίζουν μια ζωή συνδικαλιστές. Τρομάρα τους…
