«Είναι διαφορετικό να διαπιστώνεις μια αδυναμία και να θες να τη θεραπεύσεις από κοινού με τις χώρες της Ε.Ε. και διαφορετικό να εύχεσαι ή να επιχαίρεις για την αποδυνάμωση/ διάλυση μιας Ένωσης από την οποία έχεις οικονομικά, πολιτικά και γεωπολιτικά οφέλη». Αυτά υποστήριξε ο Ιάσονας Φωτήλας, βουλευτής Αχαΐας του Ποταμιού στην ημερίδα του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού για την προσφυγική κρίση, όπου απηύθυνε χαιρετισμό.
Ο κ. Φωτήλας τόνισε ότι είτε συμμετείχε είτε όχι η χώρα μας στην Ε.Ε., οι πρόσφυγες, αλλά και οι μετανάστες, πάλι θα τη χρησιμοποιούσαν ως δίοδο για την Ευρώπη, με μόνη διαφορά ότι το βάρος διαχείρισης του προβλήματος θα έπεφτε εξ ολοκλήρου στην Ελλάδα. Αντίθετα, αυτή τη στιγμή η συμφωνία Σένγκεν και οι αποφάσεις της Ε.Ε. για αναλογική κατανομή σε όλες τις χώρες της – παρά την απαράδεκτη μη υλοποίησή τους, κυρίως από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης- είναι προτιμότερη. Επίσης, η Ελλάδα θα ήταν έρμαιο των διαθέσεων της Τουρκίας. Τέλος, αν δεν υπήρχε η οικονομική βοήθεια και η ελλιπής στήριξη της Ε.Ε., η Ελλάδα ή θα αναλάμβανε μόνη της το κόστος υποδοχής μέχρι την οικονομική της κατάρρευση ή θα προέβαινε σε αποτρεπτικές κατασταλτικές δράσεις.
Καταλήγοντας, ο κ. Φωτήλας επεσήμανε ότι «Η αμφισβήτηση του γεωπολιτικού προσανατολισμού της χώρας μας ειδικά στην παρούσα φάση, είναι το μεγαλύτερο έγκλημα που θα μπορούσαμε να κάνουμε.»
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του χαιρετισμού:
Ευχαριστώ κύριε πρόεδρε,
Κύριε Πρέσβη,
Φίλες και φίλοι,
Θα ήθελα καταρχάς να σας ευχαριστήσω για την πρόσκληση και να σας μεταφέρω τους ολόθερμους χαιρετισμούς του επικεφαλής μας Σταύρου Θεοδωράκη για τη σημερινή συζήτηση, για ένα θέμα που αναδεικνύεται σε υψίστης σημασίας, εθνικό με ευρωπαϊκές, αλλά και παγκόσμιες προεκτάσεις.
Φίλες και Φίλοι,
Δεν θα πρωτοτυπούσα διατυπώνοντας την άποψη ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν διάγει τις καλύτερες μέρες της. Η προσφυγική κρίση σε συνδυασμό με τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης αποκάλυψαν πολλές από τις δομικές αδυναμίες της. Αυτά τα γνωρίζαμε και τα (προ)βλέπαμε, ιδίως όσοι πιστεύουμε σε μια ισχυρή ΕΕ και θέλουμε η χώρα μας να βρίσκεται στον πυρήνα της. Και θλίβουν πρωτίστως εμάς στο Ποτάμι που υποστηρίζουμε αταλάντευτα τη ενεργό συμμετοχή της χώρας μας στην ενοποιητική διαδικασία.
Επειδή όμως με αφορμή το προσφυγικό (επανα)διατυπώνονται φωνές ακραίες γενικώς κατά της Ε.Ε, δυστυχώς και στην Ελλάδα, για λόγους που προφανώς δεν σχετίζονται μόνο με τους πρόσφυγες, αλλά και με τις ιδεοληψίες που έχουν μερικοί, επιτρέψτε μου στη δική μου ολιγόλεπτη τοποθέτηση να τοποθετηθώ πάνω σε αυτό το θέμα:
Φίλες και φίλοι,
αν η χώρα μας δε συμμετείχε στην Ε.Ε, η ουσία του προβλήματος θα παρέμενε η ίδια. Ας μην αυταπατόμαστε: Οι πρόσφυγες, αλλά και οι μετανάστες, πάλι θα υπήρχαν και πάλι θα ήθελαν με κάθε τρόπο να μεταβούν στην Ευρώπη μέσω της Ελλάδας. Με τη μόνη κρίσιμη διαφορά: ότι το βάρος διαχείρισης του προβλήματος θα έπεφτε ΕΞΟΛΟΚΛΗΡΟΥ σε μας.
Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Ότι οι πρόσφυγες θα εγκλωβίζονταν στην Ελλάδα, τα σύνορα θα έκλειναν οριστικά και εμείς δε θα μπορούσαμε να επικαλεστούμε καμία απόφαση και κανένα διπλωματικό μέσο για την αποσυμφόρηση της κατάστασης.
Αυτή τη στιγμή πατάμε ως χώρα πάνω στη συμφωνία Σένγκεν και στις αποφάσεις της ΕΕ για αναλογική κατανομή σε όλες τις χώρες της, παρά την ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ μη υλοποίησή τους, κυρίως από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Ακόμα και αυτή η προβληματική κατάσταση όμως, είναι προτιμότερη από το να ήμασταν απολύτως ξεκρέμαστοι.
Η διαπραγμάτευση επιπλέον με την Τουρκία, που διεξάγεται αυτές τις ημέρες πυρετωδώς, γίνεται στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και μέσω της ΕΕ. Για φανταστείτε να ήμασταν μόνοι μας απέναντι στην Τουρκία και με τον Ερντογάν να έχει τη δυνατότητα να ανοιγοκλείνει τη στρόφιγγα!!! Θα ήμασταν κυριολεκτικώς έρμαιο των διαθέσεών του. Θα το θέλαμε αυτό; Δεν το νομίζω. Κοιτάξτε άλλωστε πώς και τώρα προσπαθεί η γείτονα χώρα να επωφεληθεί από τη δύσκολη θέση που βρίσκεται η Ελλάδα και η Ευρώπη προβάλλοντας αιτήματα σχετιζόμενα με την Ευρώπη και την Κύπρο, αλλά και για το Αιγαίο!
Επιπλέον, αν δεν υπήρχε η οικονομική βοήθεια και γενικώς η (ελλιπής, το ξαναλέω) στήριξη της ΕΕ, η χώρα μας θα οδηγούταν νομοτελειακά σε δύο επιλογές: Ή να αναλάβει μόνη της το κόστος υποδοχής μέχρι να καταρρεύσει οικονομικά λόγω αυξημένων εισροών ή να προβεί σε αποτρεπτικές κατασταλτικές δράσεις ΜΟΝΗ ΤΗΣ, χωρίς την ομπρέλα του ΝΑΤΟ. Σε απλά ελληνικά σημαίνει να βουλιάζει βάρκες και να αφήνει κόσμο να πνίγεται!!!
Απορώ λοιπόν πώς διάφοροι, στο όνομα του ανθρωπισμού μάλιστα, απαξιώνουν την ΕΕ (η οποία αν μη τι άλλο αναλαμβάνει και το κόστος δημιουργίας και λειτουργίας των hot-spots και θα βοηθήσει οικονομικά τη χώρα μας) και δεν αντιλαμβάνονται ότι αν δεν υπήρχε η ΕΕ, έστω και με αυτή την προβληματική παρουσία, θα αντιμετωπίζαμε ήδη μια τραγωδία που θα μας οδηγούσε ή σε εσωτερική κατάρρευση ή στο να βουλιάζαμε βάρκες με μωρά και με αρκετούς να υποστηρίζουν αυτή την αποτρόπαια πράξη χωρίς καμία δυσκολία το δεύτερο.
Συνοψίζοντας λοιπόν: Είναι διαφορετικό να διαπιστώνεις μια αδυναμία και να θες να τη θεραπεύσεις από κοινού με τις χώρες της Ε.Ε και διαφορετικό να εύχεσαι ή να επιχαίρεις για την αποδυνάμωση/ διάλυση μιας Ένωσης από την οποία έχεις οικονομικά, πολιτικά και γεωπολιτικά οφέλη.
Ναι, η ΕΕ σε πολλά θέματα τα έχει κάνει μαντάρα κατά το κοινώς λεγόμενο. Μήπως εμείς τα κάναμε καλύτερα όμως; και ας μείνω μόνο εδώ για να μην πω περισσότερα για την προβληματική διαχείριση του θέματος από την νυν κυβέρνηση!
Ναι, η σημερινή ηγεσία της Ε.Ε, αυτή που δεν έχει ζήσει τα βιώματα που οδήγησαν στη δημιουργία της, συχνά είναι κατώτερη των περιστάσεων. Ναι, η ένταξη των ανατολικών χωρών (στην οποία κι εμείς συναινέσαμε το 2004 με τη «Συμφωνία της Αθήνας» για να βάλουμε μέσα την Κύπρο, ας το θυμηθούμε σήμερα που φιλοξενούμαστε στο «σπίτι της Κύπρου»...) αποδυνάμωσε το όποιο ψυχικό-πολιτικό-πολιτιστικό δέσιμο είχε δημιουργηθεί μεταξύ των παλαιών κρατών-μελών, μετά από μισό αιώνα ειρηνικής συνύπαρξης κι συνεργασίας.
Όλα αυτά ισχύουν και πρέπει να διορθωθούν, όχι όμως να διαλύσουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση. Γιατί αλλιώς εκτός αυτής της (έστω προβληματικής) Ένωσης, η κατάσταση για μια χώρα με τα δικά μας προβλήματα θα είναι ακόμα χειρότερη. Και τελικά το ερώτημα «πόσο χειρότερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα;» έχει απαντηθεί: Πάντα υπάρχουν και χειρότερα. Η διακυβέρνηση γενικότερα άλλωστε των ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ το αποδεικνύει περίτρανα.
Η αμφισβήτηση του γεωπολιτικού προσανατολισμού της χώρας μας ειδικά στην παρούσα φάση, είναι το μεγαλύτερο έγκλημα που θα μπορούσαμε να κάνουμε.
Ευχαριστώ
