Ένα παραμύθι που έγινε πραγματικότητα. Έτσι θα μπορούσε να περιγραφεί η ιστορία του αμερικανικού ζευγαριού, Χάντερ Γούντχολ και Τάρα Ντέιβις-Γούντχολ, που έγραψε μια χρυσή σελίδα στην ιστορία του στίβου.
Μια ιδιαίτερη στιγμή χαράχτηκε στις καρδιές των φίλων του στίβου στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, καθώς ο Χάντερ Γούντχολ ανέβηκε στο ψηλότερο σκαλί του βάβρου στα 400μ Τ62, όπως είχε κάνει η σύζυγός του, Τάρα Ντέιβις-Γούντχολ, πριν ένα μήνα στο ίδιο στάδιο κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες!
Ο Χάντερ Γούντχολ, στα 25 του χρόνια, κατάφερε να στεφθεί Παραολυμπιονίκης στα 400 μέτρα Τ62, μετά από έναν αγώνα γεμάτο ένταση και πάθος. Το πλήθος στο Stade de France ξέσπασε σε χειροκροτήματα όταν ο Χάντερ πέρασε τη γραμμή του τερματισμού σε 46,36 δευτερόλεπτα, νικώντας τον κάτοχο του παγκόσμιου ρεκόρ, Γερμανό Γιχάνες Φλόρς, και τον Ολλανδό Ολιβιέ Χέντρικς. Η στιγμή ήταν μαγική – εκεί, στην άκρη του σταδίου, η Τάρα τον περίμενε, γεμάτη συγκίνηση, έτοιμη να τον αγκαλιάσει και να τον συγχαρεί, όπως εκείνος είχε κάνει έναν μήνα νωρίτερα, όταν εκείνη κατέκτησε το δικό της χρυσό μετάλλιο στο άλμα εις μήκος.
«Είναι τόσο απίστευτο, γεμάτο συναισθήματα», δήλωσε η Τάρα. «Περίμενα αυτή τη στιγμή και έζησα την αγωνία και το άγχος για να δω τον Χάντερ να πραγματοποιεί το όνειρό του. Αυτό είναι το μεγαλύτερο μάθημα της ζωής μας – να στοχεύουμε ψηλά και να μη σταματάμε μέχρι να φτάσουμε στους στόχους μας».
Ο Χάντερ δεν έκρυψε τη συγκίνησή του, καθώς αυτό ήταν το πρώτο του χρυσό μετάλλιο σε Παραολυμπιακούς Αγώνες, μετά το χάλκινο που είχε κατακτήσει στο Τόκιο. «Το πρώτο μου χρυσό σε μεγάλο πρωτάθλημα και δεν θα μπορούσα να διαλέξω καλύτερη στιγμή. Η Τάρα με ενέπνευσε τόσο πολύ. Πριν από τους Ολυμπιακούς, έγραφε στο ημερολόγιό της ότι θα γίνει Ολυμπιονίκης. Έκανα κι εγώ το ίδιο και έγραφα: ‘Θα γίνω Παραολυμπιονίκης’. Και να που τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα», πρόσθεσε γεμάτος περηφάνια.
Η Τάρα, η οποία τον Αύγουστο εξασφάλισε το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο με ένα άλμα 7.10 μέτρων, πανηγυρίζοντας μπροστά σε χιλιάδες θεατές, συμπλήρωσε: «Ο Χάντερ είναι ο καλύτερος αθλητής που έχω γνωρίσει. Έζησα κάθε του βήμα, νευρική και γεμάτη ενθουσιασμό, και τώρα βλέπω τα όνειρά του να πραγματοποιούνται. Ήταν ένα κοινό μας όνειρο να κατακτήσουμε και οι δύο το χρυσό, και τώρα το κάναμε. Θα φοράμε αυτά τα μετάλλια για το υπόλοιπο της ζωής μας».