Μπορεί να πρόκειται για εξημερωμένα ζώα, αλλά οι σκύλοι κι οι γάτες πάντα διατηρούν τα ορμέμφυτα χαρακτηριστικά με τα οποία τα προίκισε η άγρια φύση τους.
Ιδίως για τους κηδεμόνες κατοικιδίων, πρόκειται για μια οικεία κατάσταση: Αντιλαμβάνονται πότε τους πλησιάζουν οι σκύλοι τους καθώς τα «τσικ, τσικ» από τα νύχια τους στο παρκέ ή το πλακάκι του σπιτιού προδίδουν τη παρουσία τους. Από την άλλη, οι γάτες -με το πλεονέκτημα της αναδίπλωσης των νυχιών τους μέσα στις πατούσες τους- κινούνται αθόρυβα, «κάτω απ’τα ραντάρ» της ανθρώπινης αντίληψης.
Γιατί όμως οι γάτες έχουν «αναδιπλούμενα» νύχια, ενώ οι σκύλοι όχι;
Ολα έχουν να κάνουν με τον τρόπο με τον οποίο οι γάτες και οι σκύλοι χρησιμοποιούν τα νύχια τους – καθώς μπορεί να πρόκειται για εξημερωμένα ζώα, αλλά πάντα διατηρούν τα ορμέμφυτα χαρακτηριστικά με τα οποία τα προίκισε η άγρια φύση τους.
Οι γάτες χρησιμοποιούν τα νύχια τους κυρίως για να επιτίθενται στο θήραμά τους, εξηγεί ο Άντονι Ράσελ, εξελικτικός βιολόγος στο Πανεπιστήμιο του Calgary στην Αλμπέρτα του Καναδά. Χρησιμοποιούν τα μπροστινά τους νύχια για να αρπάξουν και να συγκρατήσουν το θήραμά τους και τα πίσω νύχια για να ανοίξουν την κοιλιά του θηράματος.
Οπως επισημαίνουν οι ειδικοί, οι γάτες, ως δεινοί θηρευτές, πρέπει να διατηρούν τα νύχια τους αιχμηρά για να εξασφαλίσουν το επόμενο γεύμα. Αν τα νύχια τους ήταν συνεχώς σε προτεταμένα, θα φθείρονταν από την επαφή με το έδαφος και δεν θα λειτουργούσαν ως μικροσκοπικό όπλο κυνηγιού.
«Έτσι, ο λόγος για αυτό το είδος της αναδίπλωσης είναι για να διατηρούνται πραγματικά κοφτερά» λέει ο Ράσελ. «Η διατήρηση αυτών των πολύ αιχμηρών άκρων σημαίνει ότι [οι γάτες] μπορούν να τα χρησιμοποιούν όταν τα χρειάζονται και στη συνέχεια να τα… αποθηκεύουν για την επόμενη φορά».
Αυτή η συνθήκη είναι «ζωτικής σημασίας για να μπορούν να χειρίζονται μόνες τους το θήραμα», λέει ο Xiaoming Wang, παλαιοντολόγος σπονδυλωτών στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της κομητείας του Λος Αντζελες. «Τα αιχμηρά νύχια τους εμποδίζουν τα θηράματα να ξεφύγουν από τα χέρια των αιλουροειδών, επιτρέποντας στις γάτες να στήνουν ενέδρες και να αρπάζουν ζώα δύο έως τρεις φορές μεγαλύτερα από τις ίδιες» λέει ο ίδιος.
Από την άλλη, οι σκύλοι είναι ομαδικοί κυνηγοί. Συνεργάζονται όταν κυνηγούν μεγαλύτερα ζώα, εξαντλώντας το θήραμά τους σε μεγαλύτερες αποστάσεις. Για τους σκύλους, «αν κυνηγούν ένα ελάφι ή κάτι ανάλογο, περιπλανιούνται για χιλιόμετρα και το καταδιώκουν μέχρι να εξαντληθεί, οπότε και πηδούν όλοι πάνω του για να το πιάσουν» περιγράφει ο Ράσελ. «Ενώ οι γάτες έχουν ουσιαστικά μια σύντομη έκρηξη και μετά «τέλος»: Είτε το θήραμα γλιτώνει είτε πιάνεται».
Στο κυνήγι των σκύλων τη διαφορά την κάνει ο αριθμός τους, όχι τα «όπλα» τους. Λόγω της ομαδικής συνεργασίας, είναι λιγότερο κρίσιμο το να μπορούν να πιάσουν και να κρατήσουν το θήραμά τους, οπότε δεν χρειάζεται να κρατούν τα νύχια τους τόσο κοφτερά.
Βεβαίως, αυτό δεν σημαίνει πως τα νύχια των σκύλων είναι άχρηστα. Αντιθέτως, είναι σημαντικά για τη διατήρηση της πρόσφυσης και της ευελιξίας κατά το τρέξιμο, δήλωσε ο Wang. Τα νύχια των σκύλων τους βοηθούν να «γραπωθούν» από το χώμα και να αλλάζουν γρήγορα κατεύθυνση – μια χρήσιμη προσαρμογή για την καταδίωξη θηραμάτων σε μεγάλες αποστάσεις.
Οι περισσότερες γάτες καταφέρνουν να τρέχουν χωρίς να βγάζουν τα νύχια τους, με εξαίρεση τα τσιτάχ. «Ο γατόπαρδος τρέχει υπερβολικά γρήγορα για να μην χρησιμοποιεί τα νύχια του» για πρόσφυση, λέει ο Wang. Τα νύχια των τσιτάχ έχουν εξελιχθεί στο πέρασμα των χρόνων ώστε να είναι λιγότερο αναδιπλούμενα και να μοιάζουν περισσότερο με τα νύχια των σκύλων, έτσι ώστε να μπορούν να κυνηγούν τη λεία τους πιο γρήγορα και σε μεγαλύτερες αποστάσεις.
Πηγή: LiveScience
