Ο πρώην Δήμαρχος Πατρέων, τ.υπουργός Ανδρέας Φούρας σε ανάρτησή του θυμάται και περιγράφει:
Ξημερώνει 28η Ιουλίου, μια ημερομηνία που για πολλούς ίσως να μη λέει τίποτα, για την οικογένειά μου όμως λέει τα πάντα! 28 Ιουλίου1943 ,τα γερμανικά στούκας βομβαρδίζουν το χωριό μου.Η μάννα μου και τα τρία μεγαλύτερα αδέλφια μου στην αυλή νομίζουν πως ήλθε η ώρα της απελευθέρωσης και πως τα αεροπλάνα είναι εγκλέζικα. Και ξαφνικά ορυμαγδός. Βόμβες εκρήγνυνται παντού.Μια βόμβα πέφτει στην αυλή μας.
Τα χώματα από την πτώση της θάβουν σχεδόν μάννα και αδέλφια .Η βόμβα όμως δεν έσκασε. Μάννα και αδέλφια σώθηκαν. Όταν κατεφθασε ο πατέρας ξέθαψε προσεκτικά την βόμβα και απενεργοποίησε τον μηχανισμό της.Για πολλά χρόνια η βόμβα έμενε στην αυλή μας μέχρι το καλοκαίρι του 1995. Είχα καλέσει τότε για φαγητό την αγαπημένη και αξέχαστη Γιωτα Κωνσταντοπούλου. Μόλις η Γιώτα είδε την βόμβα άρχισε να κλαίει. "Δεν φεύγω μου λέει αν δεν πάρω την βόμβα μαζί μου". "Τι λες καλή μου Γιώτα..είναι οικογενειακό κειμήλιο, αν είχε σκάσει θα είχε σκοτωθεί η μάννα μου και δεν θα είχα γεννηθεί ποτέ". " Την θέλω για το Μουσείο Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος μου λέει , αυτή η βόμβα θα αποδεικνύει μαζί με τόσα άλλα πως οι δολοφονίες
του φασισμού στα Καλάβρυτα δεν ήταν αντίποινα αλλά προμελετημένο έγκλημα κατά αμάχων". Ήταν πολύ πειστική . Φορτώσαμε την βόμβα στο αυτοκίνητό της.
Σήμερα ,όποιος επισκεφθεί το Μουσείο στα Καλάβρυτα , ας ρίξει μια ματιά στην βόμβα που στέκει εκεί όρθια ,μια βόμβα που άγγιξαν οι γονείς και τα αδέλφια μου και που από την μεγάλη αγκαλιά της Γώτας Κωσταντοπούλου, εναποτέθηκε και ξεκουράζεται στις αίθουσες του Μουσείου μας!
