Είτε του αρέσει ειτε όχι του μπαρμπα-Μήτσου από τη Γαστούνη, κάθε εγγόνι του, για την ώρα, χρωστάει 32.000 ευρώ στους δανειστές μας, που σημαίνει ότι έχει πρόβλημα πριν ακόμα κάνει τα πρώτα του βήματα στη ζωή. Όσο για τους δανειστές, ποσώς τους ενδιαφέρει αν το χρέος αυτό προερχεται από «φαγοπότια» του ενός ή του άλλου πολιτικού. Εκείνο που θέλουν είναι κάποια στιγμή να πάρουν τα λεφτά τους πίσω.
Τα λεφτά όμως έχουν μια κακή ιδιότητα.Κατα πρώτον δεν κρέμονται σε δέντρα, αλλ΄ούτε προκύπτουν από φωνές, αντάρες, απειλές, ξορκια και άλλα μαγικά.
Θα πρέπει κάποιοι να πληροφορήσουν το Μπάρμπα-Μήτσο ότι σύμφωνα με τη Βίβλο, αν έχει ακούσει τι είναι, οι άνθρωποι είναι υποχρεωμένοι να εργάζονται λόγω του προπατορικού αμαρτήματος. Στον Κήπο της Εδέμ η ζωή ήταν εύκολη για τον Αδάμ και την Εύα. Έπιναν νερό από ένα ποτάμι και έτρωγαν φρούτα από τα δένδρα. Κάθονταν όλη την ημέρα και δεν είχαν να κάνουν και πολλά πράγματα. Όμως μια ημέρα παράκουσαν τον Θεό και αυτός τους εκδίωξε από τον Κήπο της Εδέμ, και από μια ζωή αφθονίας ο Αδάμ και η Εύα περιέπεσαν σε μια ζωή γεμάτη δυσκολίες. «Εν ιδρώτι του προσώπου σου φαγή τον άρτον σου» είπε ο Θεός στον Αδάμ. Στο εξής οι άνθρωποι ήταν υποχρεωμένοι να εργάζονται για να επιβιώσουν.
Αυτό σημαίνει ότι οι σύγχρονοι Αδάμ και οι Εύες, για να έχουν φρούτα πρέπει κάτι να κάνουν. Η απόκτηση αγαθών προϋποθέτει την παραγωγή τους και η τελευταία δεν προκύπτει ως διά μαγείας. Η παραγωγή απαιτεί επενδύσεις και αυτές οι τελευταίες είναι είδος εν ανεπαρκεία στη σημερινή Ελλάδα. Θα είναι δε για πάρα πολλά χρόνια ακόμα, αν στη χώρα μας δεν ανατραπεί πλήρως το σημερινό αντιεπενδυτικό περιβάλλον.
Ένα περιβάλλον το οποίο, όπως διαπιστώνουν διεθνείς οργανισμοί, αλλά περιγράφει σε τελευταίο άρθρο του και ο πρώην διοικητής της τράπεζας της Ελλάδος κ. Γιώργος Προβόπουλος, όσο θα διαιωνίζεται τόσο οι προοπτικές τις χώρας θα γίνονται θολές.
Κατά συνέπεια, όσο η επιχειρηματικότητα και οι επενδύσεις θα παραπαίουν, τόσο το δημόσιο χρέος αντί να κατεβαίνει θα … αυξάνεται. Ειδικά δε στην παρούσα φάση, όπου η Ελλάδα, καλείται να αναχρηματοδοτεί εφεξής ένα ογκώδες χρέος, χωρίς τη συνδρομή των εταίρων, δηλαδή αποκλειστικά από τις αγορές. Αυτη η συνθήκη, η απρόσκοπτη πρόσβαση στις δύσπιστες πλέον – λόγω του βεβαρημένου παρελθόντος μας – αγορές, αποτελεί ζωτικό όρο επιβίωσης της χώρας. Ζωτική επίσης προβάλλει και η ανάγκη μόνιμης και βιώσιμης ανακατονομής του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος μας,που για τις αγορές είναι και ο δείκτης θετικών ή αρνητικών προοπτικών.
, Ανεξαρτήτως ετσι των βουλών της σημερινής κυβερνήσεως μας, το μέγεθος του δυνητικού μακροχρόνια ετήσιου ρυθμού ανάπτυξης της οικονομίας αναγορεύεται, σε κομβικό στοιχείο για τη βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους. Αποτελεί, επιπροσθέτως, το κλειδί για τη μείωση της ανεργίας, τη σύγκλιση του βιοτικού επιπέδου της χώρας με τον μέσο όρο της Ευρωζώνης.
Στο πλαίσιο λοιπόν αυτών των παραγόντων, που συνθετουν την πραγματικότητα, οι μακροχρόνιες αναπτυξιακές προοπτικές της ελληνικής οικονομίας, όπως σκιαγραφούνται σε πρόσφατη ειδική ανάλυση του ΔΝΤ είναι ζοφερές. Κατά το ΔΝΤ, οι εντόνως δυσμενείς δημογραφικές προοπτικές (σύμφωνα με την έκθεση του ΟΟΣΑ «Aging Report», 2018, το εργατικό δυναμικό θα μειώνεται κατά μέσον όρο κάθε χρόνο κατά 1,1% τα επόμενα σαράντα χρόνια) της χώρας, αλλά και οι πενιχρές επιδόσεις μας τα τελευταία σχεδόν πενήντα χρόνια, κατά τα οποία σημειώθηκε μέση ετήσια βελτίωση της συνολικής παραγωγικότητας μόλις, 0,25%, προδικάζουν έναν αρνητικό μέσο μακροχρόνιο ετήσιο ρυθμό μεταβολής του ΑΕΠ μείον 0,7%.
Αυτός είναι και ο λόγος που ο κύριος πρωθυπουργός μας σε ομιλία του έκανε λόγο για «ολιγαρκή αφθονία». Επειδή ο ίδιος και αρκετοί «σύντροφοί» του δεν έχουν καμμιά εκτίμηση προς την επιχειρηματικότητα και τις αναπτυξιακές επενδύσεις, προτιμούν να υπερφορολογούν τον απλό πολίτη και να του λένε ότι για να πληρώνει χρέη του δημοσίου και οφειλές του προς αυτό θα πρέπει να ακολουθεί ένα λιτό και ενάρετο τρόπο ζωής, με ενδεχόμενη επαναφορά στη ζωή μας του μινωικού νομίσματος που είχε προτείνει το 2011 ο Γάλλος οικονομολόγος κ. Στερζ Λατούς,τον όποιον ο Κ.Τσιπρας φαίνεται να μελετά επισταμένως.
