Η συζήτηση για τη χωροθέτηση Κέντρου φιλοξενίας προσφύγων στην Αχαΐα έχει πλέον ανοίξει και σύντομα οι αυτοδιοικητικές αρχές θα καταλήξουν σε μία οριστική πρόταση προς το Υπουργείο Εσωτερικών. Η Πάτρα έχει βιώσει στο πρόσφατο παρελθόν τα προβλήματα μίας ασυντόνιστης και ανεξέλεγκτης παραμονής χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών, καθώς και τις επιπτώσεις τους σε κοινωνικό, οικονομικό και ανθρωπιστικό επίπεδο. Αυτή η εμπειρία θα πρέπει να μας οδηγήσει, ιδιαίτερα μετά την απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 18ης Μαρτίου, στη διαμόρφωση μίας συνεκτικής, οργανωμένης και βιώσιμης λύσης για την υποδοχή προσφύγων στην περιοχή μας.
Έχοντας παρακολουθήσει το θέμα αυτό από την αρχή της εκδήλωσής του, η γνώμη μου είναι ότι η όποια απόφαση θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τρείς βασικές προϋποθέσεις:
Θα πρέπει να στηρίζεται στη σύμπραξη και στη συναίνεση όλων των τοπικών φορέων (Περιφέρειας, Δήμων, κοινωνικών φορέων, Εκκλησίας, ΜΚΟ), αλλά και της ίδιας της κοινωνίας. Θα πρέπει να ληφθεί μία κοινά αποδεκτή απόφαση και να αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης με το λαό της Αχαΐας. Το προσφυγικό είναι ένα μείζον εθνικό θέμα, στο οποίο δεν χωρούν υπεκφυγές ή ιδεολογήματα τύπου να ανοίξουν τα σύνορα και να επιτραπεί η διέλευση όλων προς την Ευρώπη κλπ. Δεν χωρούν επίσης ξενοφοβικές αντιδράσεις που ομνύουν μεν γενικά στον ανθρωπισμό, αλλά αποστρέφονται τους πρόσφυγες, καλλιεργώντας εθνικολαϊκιστικά και ρατσιστικά σύνδρομα. Η δημοκρατική Αχαΐα οφείλει να συμβάλει οργανωμένα στη συλλογική προσπάθεια, στην κρίσιμη αυτή περίοδο για τη χώρα.
Η χωροθέτηση θα πρέπει να περιλαμβάνει ολοκληρωμένες δομές υποδοχής, οι οποίες θα καθιστούν βιώσιμη την οποιαδήποτε λύση τελικά επιλεγεί. Τούτο σημαίνει ότι εκτός από το χώρο παραμονής θα πρέπει να προβλεφθούν από τώρα οι παράλληλες δομές για την κατοχύρωση της ασφάλειας και της σίτισης, αλλά και για την εξυπηρέτηση των υγειονομικών, εκπαιδευτικών, θρησκευτικών αναγκών των προσφύγων. Είναι ζήτημα προστασίας της κοινωνικής συνοχής αυτή η έγκαιρη πρόβλεψη, ώστε να αποφευχθεί η μετατροπή των κέντρων αυτών σε γκέτο εξαθλίωσης και παραβατικότητας. Θεωρώ σημαντικό το ότι η προσωρινή εγκατάσταση των προσφύγων στην περιοχή μας πρέπει να γίνει σε συνθήκες ασφάλειας ιδιαίτερα όταν γνωρίζουμε τις δράσεις των διαφόρων παράνομων κυκλωμάτων τα οποία εκμεταλλεύονται αυτή την ανθρωπιστική κρίση. Είναι αυτονόητο, έτσι, ότι πρέπει να αποκλειστεί οποιαδήποτε χωροθέτηση πλησίον του λιμανιού, αλλά και άλλων χώρων που δεν θα πληρούν τις συνθήκες ελέγχου και ασφάλειας.
Το ζήτημα της χωροθέτησης είναι απολύτως συναφές με τον καθορισμό από τώρα του αριθμού των προσφύγων και της διάρκειας παραμονής τους στα κέντρα που θα δημιουργηθούν στην Αχαΐα. Ο αριθμός δεν μπορεί να είναι ανεξέλεγκτος, ούτε η διάρκεια παραμονής αόριστη. Κάτι τέτοιο θα προκαλούσε ένα διαρκές κοινωνικό πρόβλημα στην περιοχή. Επίσης είναι απαραίτητο να καθοριστεί ξεκάθαρα ο τύπος αυτών των κέντρων(κλειστά ή ανοιχτά), στο βαθμό που μετά τη Συμφωνία της 18ης Μαρτίου υπάρχει ο κίνδυνος μεγάλος αριθμός προσφύγων να χαρακτηριστούν ως παράτυποι μετανάστες.
Στη διαχείριση του προσφυγικού, έχουν γίνει μέχρι τώρα τραγικά λάθη από την Κυβέρνηση. Μας δίνεται σήμερα η δυνατότητα, σε επίπεδο τοπικών θεσμών και κοινωνίας να αποφύγουμε την επανάληψή τους και να διαμορφώσουμε μία λύση που κατοχυρώνει την αλληλεγγύη, την ασφάλεια και την κοινωνική συνοχή.