Η καθιέρωση της 8ης Μαρτίου ως «Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας», αντλεί την αιτιολογική της βάση από τις διαμαρτυρίες των γυναικών στις αρχές του εικοστού αιώνα στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, οι οποίες ζητούσαν ίσα δικαιώματα, καλύτερες συνθήκες εργασίας, καθώς και δικαίωμα ψήφου. Η μέρα αυτή θεσμοθετήθηκε το 1977 από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, ο οποίος κάλεσε όλες τις χώρες του κόσμου να γιορτάσουν τη συγκεκριμένη ημέρα, ως ορόσημο για την έμπρακτη προώθηση της ουσιαστικής ισότητας μεταξύ γυναικών και ανδρών, αλλά και για την ανάδειξη του πρωταρχικού στόχου της ισότιμης συμμετοχής της γυναίκας στην κοινωνία. Η ημέρα αυτή αποτελεί σημαντική αφορμή προβληματισμού για τα εμπόδια που, λόγω στερεότυπων αντιλήψεων, εξακολουθούν να συναντούν οι γυναίκες στην καθημερινή τους ζωή.
Αναμφίβολα, η ισότητα είναι ζήτημα που αφορά όλους και μεταξύ άλλων αποτελεί βασική προϋπόθεση της κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης και της συνοχής κάθε χώρας. Ωστόσο, παρά τις προόδους σε θεσμικό επίπεδο, η ισότητα στην πράξη δεν έχει πλήρως επιτευχθεί και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι διακρίσεις λόγω φύλου γίνονται εμφανείς σε ζωτικές πτυχές της κοινωνίας προκαλώντας προβλήματα, δυσλειτουργίες και σε κάποιες περιπτώσεις κοινωνικό διχασμό.
Η Ελληνική Αστυνομία στο πλαίσιο εφαρμογής πολιτικών ισότητας σε όλους τους τομείς και σύμφωνα με την αρχή της ίσης μεταχείρισης ανδρών και γυναικών, έχει διασφαλίσει την ισότιμη πρόσβαση και εξέλιξη των γυναικών Αστυνομικών, τόσο με την κατοχύρωση του δικαιώματος πρόσληψης αυτών, από τη δεκαετία του 1970, όσο και με την κατάργηση των σχετικών ποσοτικών περιορισμών (10%) που ίσχυαν κατά την πρόσληψή τους. Έμπρακτη απόδειξη του πνεύματος ισότητας στην αντιμετώπιση όλου του προσωπικού της Ελληνικής Αστυνομίας, αποτελεί και η ισότιμη βαθμολογική εξέλιξη των γυναικών αξιωματικών στην ιεραρχία του Σώματος, ιδίως κατά τα τελευταία χρόνια και η επιλογή και τοποθέτησή τους σε καίριες θέσεις και τομείς ευθύνης.
Περαιτέρω, η Ελληνική Αστυνομία, διαμέσου των Υπηρεσιών και του προσωπικού της προωθεί και εφαρμόζει μέτρα για την προστασία των γυναικών από κάθε είδους βάναυση και διακριτική μεταχείριση, ως θυμάτων εγκληματικών ενεργειών και ενδοοικογενειακής βίας. Καταβάλλει, επίσης, συνεχείς προσπάθειες για την ευαισθητοποίηση και την ενεργοποίηση του αστυνομικού προσωπικού στην καταπολέμηση τυχόν περιστατικών άνισης και μεροληπτικής αντιμετώπισης των γυναικών στο εργασιακό και στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον, ενώ έχει διαπιστωθεί αποτελεσματικότητα στις περιπτώσεις που γυναίκες αστυνομικοί συμμετέχουν σε επιχειρησιακές δράσεις διαχείρισης περιστατικών, τα οποία απαιτούν ιδιαίτερη προσέγγιση και χειρισμό, όπως η εμπορία ανθρώπων, η προστασία θυμάτων και ανηλίκων, η εκμετάλλευση γενετήσιας ζωής κ.λπ..
Σήμερα, με τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης να έχουν θέσει σε δοκιμασία την πατρίδα μας και την κοινωνία και τις προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές να προέρχονται από κοινωνίες, όπου η κουλτούρα, οι δυσμενείς οικονομικές συνθήκες και ενδεχομένως η διαφορετική κοινωνική διαστρωμάτωση και αντίληψη, συνθέτουν ένα ιδιαίτερο περιβάλλον, μη αποτρεπτικό για την καταπάτηση των δικαιωμάτων της γυναίκας, καθίσταται περισσότερο από ποτέ επιτακτική η ανάγκη ενίσχυσης της προστασίας του γυναικείου φύλου.
Σε αυτές λοιπόν, τις δύσκολες συνθήκες που βιώνει η κοινωνία μας, η Ελληνική Αστυνομία, ως θεματοφύλακας της θεμελιώδους αξίας της ισότητας των φύλων, καλείται και πρέπει, μέσα από ανθρωποκεντρικές δράσεις, να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις νέες αυτές προκλήσεις και να εξασφαλίσει ένα ασφαλές περιβάλλον απόλυτης εφαρμογής των συνταγματικών επιταγών για ισότητα και ισονομία.