Ο κόσμος αποχαιρετά τον χαρισματικό μουσικό Ντέιβιντ Μπάουι

εναν απο τους μοναδικούς καλλιτέχνες που άφησε εποχή με τα τραγούδια του

Στο site www.supbowie.com θα βρεις τι έκανε ο Bowie στην ηλικία σου αν πληκτρολογήσεις πόσων ετών ήσουν... Είναι ένα από τα χιλιάδες ιντερνετικά «αστεία» που κυκλοφορούν για τον θρύλο της μουσικής. Ο λόγος; Κανείς δεν είναι ποτέ τόσο κουλ και τόσο προχωρημένος, όσο έχει υπάρξει ο Bowie. Κανείς δεν έχει κάνει τόσα πολλά, κανείς δεν έχει καταφέρει να μεταμορφωθεί από την μια περσόνα στην άλλη, να επηρεάσει εξίσου μια απλή δεκαεξάχρονη το ίδιο με έναν θρύλο της μουσικής όπως ο Iggy Pop. 

Στο εξής η δεκάτη Ιανουαρίου θα είναι μια ημερομηνία όπου εκατομμύρια άνθρωποι θα ξυπνούν λυπημένοι. Μια μουσική ιδιοφυία έφυγε από την ζωή. Ο Bowie. 



Ξεκίνησε με το Space Oddity, έγινε ο Ζiggy Stardust, όμως αυτοί που ξέρουν τη δουλειά του καλά, μπορούν να σου πουν πως χρειαζόταν μόνο ένα τραγούδι του κάθε δύο-τρία χρόνια, για να επηρεάσει μια ολόκληρη πενταετία μουσικής παραγωγής.

Τα χρυσά χρόνια του, σύμφωνα με τους φανατικούς του οπαδούς του και τους ειδήμονες πάνω στο φαινόμενο Bowie, είναι μεταξύ 1974-1980. Υπήρχαν και άλλα χρόνια όμως. Ασημένια, πολύχρωμα, μοναδικά, όπως ο ίδιος. 

Και ενώ το 1970 θεωρούνταν ένας τυχαίος τύπος που απλά έκανε μια “περίεργη” επιτυχία με το Space Oddity, στο πρώτο αυτό άλμπουμ, το κομμάτι “Unwashed and Somewhat Slightly Dazed” φανερώνει την μουσική ιδιοφυΐα του Bowie και αποτελεί προάγγελο μιας καριέρας που θα είναι πάντα ένα βήμα μπροστά μουσικά.

Ήδη από το 1972, ο Bowie, με τον Ziggy Stardust ως κύριο όχημα της νέας του τάσης και το A Man Who Sold the World, δίνει τα δείγματα του τι μπορεί -εύκολα- να καταφέρει. Το κομμάτι Width of a Circle, είναι ένα track που στις συναυλίες ο Bowie θα το αλλάξει ώστε να παίζει για δεκαέξι λεπτά -μέχρι να αλλάξει κοστούμια. Ο κιθαρίστας Mick Ronson, θα κεντάει επί σκηνής ενώ ο Ziggy φοράει κάτι πιο πολύχρωμο, πιο πλουμιστό. Ο Bowie διάλεγε πάντοτε τους καλύτερους συνεργάτες. 

Το 1974 μετακομίζει στην Αμερική και πηγαίνει συνεχώς σε συναυλίες των The Temptations, The Spinners, του Marvin Gaye, αλλά και των Roxy Music. Λίγους μήνες αργότερα, τον Αύγουστο του 1974, ο Bowie, θα ξεκινήσει τις πρώτες ηχογραφήσεις για το Young Americans στη Φιλαδέλφεια. Θα βγάλει οκτώ τραγούδια μέσα σε οκτώ ημέρες, δουλεύοντας ως τα ξημερώματα, όπως έλεγε οτι έκανε ο Sinatra, με φαν του να κατασκηνώνουν έξω από το στούντιο. Μέσα σε αυτόν τον οργασμό μουσικής δημιουργίας, θα συναντήσει την Ελίζαμπεθ Τέιλορ και θα αποφασίσουν να συμπρωταγωνιστήσουν στο Bluebird of Happiness.



Το 1976 θα είναι η χρονιά του Station to Station, ένα από τα πιο πρωτοποριακά του άλμπουμ, που χρειάζονται ωστόσο δύο και τρεις φορές ακρόασης μέχρι να τα “αγαπήσεις”. Στο τέλος του χρόνου θα επιστρέψει στην Ευρώπη και στην Γενεύη και θα αποφασίσει να μετριάσει τη χρήση ναρκωτικών. Σε λίγο θα τον κερδίσει το Βερολίνο όπου θα μετακομίσει μαζί με τον Iggy Pop, και ο κόσμος θα τον βλέπει να καβαλάει συχνά το ποδήλατο από το διαμέρισμά της Hauptstraße στο Schöneberg στο Hansa Tonstudio, στούντιο ηχογράφησης που χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα. γεμάτο memorabilia του μουσικού.

Στο Βερολίνο εκτός από τον Iggy, δουλεύει με τον Brian Eno και βγάζει το πρώτο από τα τρία άλμπουμ του σε συμπαραγωγή Tony Visconti, που έγιναν γνωστά ως η Τριλογία του Βερολίνου. Κατά την ίδια περίοδο, ο Iggy Pop με τον Bowie ως στιχουργό και μουσικό, ολοκλήρωσε το The idiot και το Lust for Life, περιοδεύοντας το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Μια μουσική σχέση όλο πάθος, πέρασε για πάντα στην ιστορία. 





Το άλμπουμ Low (1977), είναι εμφανές εν μέρει επηρεασμένο από τον ήχο των Kraftwerk Krautrock και Neu, και αποδεικνύεται ένα βήμα πέρα από την αφήγηση στην σύνθεση των τραγουδιών του Bowie, σε μια πιο αφηρημένη μουσική μορφή στην οποία οι στίχοι ήταν σποραδικές πινελιές. Η μινιμαλιστική του περίοδος θα κρατήσει μέχρι και το 1979 οπότε θα επιστρέψει στο Λονδίνο. Το ανδρόγυνο λουκ φεύγει ανεπιστρεπτί.

Η ποπ περίοδος του Bowie θα αρχίσει με το Scary Monsters που θα βγάλει ένα από τα πιο πετυχημένα του κομμάτια το Ashes to Ashes. Παράλληλα θα αφήσει εποχή στο Broadway με τον ρόλο του στο The Elephant Man, και θα συνεχίσει με το κλασσικό Under Pressure με τους Queen το 1981 και θα καταφέρει να κάνει το China Girl ένα από τα πιο απρόσμενα χιτ του μαζί με το Lets Dance και το Modern Love της ίδιας χρονιάς. Θα συνεργασεί με την Cher σε μια μοναδική συναυλία. 

Ωστόσο από το 1988, η περίοδος που αφιέρωσε στη χαρντ ροκ με το συγκρότημα Tin Machine, τυγχάνει μιας μάλλον επιφυλακτικής υποδοχής. Αυτό από το ευρύ κοινό, διότι οι σκληροί οπαδοί, "μελετάνε" τα νέα βήματα του Bowie παίζοντας και ξαναπαίζοντας τους δίσκους του.

Και όμως μέσα στην περίοδο 1990-2000 θα βγει το Outside με τον Brian Eno. Θα ντύσει ταινίες του David Lynch. Ο Bowie, ξαναρχίζει τη σόλο καριέρα και, πάντα πρωτοποριακός, αποκαλύπτει το 1999 το άλμπουμ του "Hours" στο Διαδίκτυο επιτρέποντας στους χρήστες να "κατεβάσουν" τους δίσκους του με πληρωμή. Γνωρίζει την τελευταία του μούσα μετά από δεκάδες προσωπικότητες ανδρών και γυναικών που θα περάσουν έστω φευγαλέα από την αγκαλιά του: Την επιβλητική Ιμάν. 



Μετά την καρδιακή προσβολή που υπέστη το 2003 θα «χαμηλώσει» ταχύτητες, μέχρι το 2013, όπου ανάμεσα σε φήμες για την υγεία του ο Bowie, βγάζει το 2013 ένα δυναμικό άλμπουμ με τίτλο "The next day". "Να 'μαι λοιπόν, όντως δεν πεθαίνω", είχε ουρλιάξει τότε με όλη του τη δύναμη, παρουσιάζοντας το ομώνυμο τραγούδι. Τότε δεν είχε διαγνωστεί ακόμη ο καρκίνος που τον ταλαιπώρησε τους τελευταίους 18 μήνες...

Η επιτυχία του μετριέται σε πωλήσεις δίσκων, οι οποίες ξεπερνούν τα 140 εκατομμύρια, ή μέσω της επιρροής που συνεχίζει να ασκεί στους συναδέλφους του, από τη Lady Gaga, έως τα συγκροτήματα των Πλασέμπο ή των Μπλερ. Και πόσοι τραγουδιστές μπορούν να προσελκύσουν ένα και πλέον εκατομμύριο επισκέπτες στην αναδρομική έκθεση που διοργανώνεται γι' αυτούς και μόνο, όπως έγινε στην έκθεση "David Bowie Is" που εγκαινιάστηκε το 2013 στο Λονδίνο;




 
Γνήσιος καλλιτέχνης-χαμαιλέων, πρόλαβε να δει το "Blackstar", το 25ο άλμπουμ του στην πλούσια καριέρα του, να κυκλοφορεί την Παρασκευή 8 Ιανουαρίου, ημέρα των 69ων γενεθλίων του, δύο μέρες πριν τον θάνατο του.

 Ο τραγουδιστής και συνθέτης που έχτισε την καριέρα του πάνω σε διαδοχικές μετενσαρκώσεις, ήταν ένας γνώστης της ιστορίας της μουσικής, λάτρης της μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης και μεγάλος συλλέκτης ήδη από το 1977 και από παιδί ένας βιβλιοφάγος που διάβαζε τα πάντα από Μπέκετ και Νίτσε μέχρι Ντόνα Ταρτ.

Η φιλία του με τους Λου Ριντ και 'Ιγκι Ποπ, χάρισε ίσως τις πιο πρωτοποριακές μουσικές συναντήσεις που καθόρισαν την δεκαετία του '70. η καριέρα του όπως και η προσωπικότητα του, αποτελούν το μεγαλύτερο του δώρο στους εκατομμύρια που τον λατρεύουν. Μπορείς να είσαι ότι θέλεις, για όσο θέλεις. 

Άλλωστε ο Bowie πέρασε τη ζωή του σε μια συνεχή in flux μεταβατικότητα.

Διαβάστε επίσης