Ο καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας, συνεχίζοντας την αδιάλειπτη πορεία και στάση των αγωνιστών που δεν «βολεύονται με λιγότερο ουρανό» και επιλέγουν συνειδητά τον αγώνα και τη στράτευση για την αλλαγή του κόσμου, εκτελείται παραδειγματικά, πριν 25 χρόνια, στις 8 Ιανουαρίου 1991, από το δολοφονικό χέρι του κράτους –παρακράτους. Πέφτει νεκρός από τον εγκληματία και «επίλεκτο παιδί» της δεξιάς Καλαμπόκα.
Και αυτό γιατί υπεράσπιζε με τη στάση και παρουσία του, τα δικαιώματα στην εκπαίδευση, τη ζωή, την εργασία και εν γένει, το αύριο.
Στην περίοδο 1990-1991 που οι νεολαίοι και οι μαθητές αμφισβητούν έντονα και γενικευμένα την αναχρονιστική και αντιδραστική «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση» της κυβέρνησης Κ. Μητσοτάκη, ο Νίκος Τεμπονέρας τάχθηκε στην πλευρά της υπεράσπισης των μαθητικών αγώνων και διεκδικήσεων.
Εκεί, σε αυτόν τον αγώνα έδωσε την ζωή του στα 37 του χρόνια.
Έτσι , η θυσία και το πρόσωπο Νίκος Τεμπονέρας γίνεται αμέσως για την νεολαία, το λαό και το κίνημα, σύμβολο, παντιέρα και οδηγός.
Κατατάσσεται ο Νίκος Τεμπονέρας στην χορεία των λαϊκών ηρώων δίπλα σε εκατοντάδες άλλους γνωστούς και άγνωστους αγωνιστές που έδωσαν τη ζωή τους για το μεγάλο σκοπό, την αλλαγή του κόσμου. Δίπλα στους: Ηλέκτρα Αποστόλου, Ηρώ Κωνσταντοπούλου, Ναπολέοντα Σουκαντζίδη, Νίκο Μπελογιάννη, Σωτήρη Πέτρουλα, Γρηγόρη Λαμπράκη.
25 χρόνια τώρα η νεολαία και οι αγωνιστές βροντοφωνάζουν και θυμίζουν το χρέος:
«ΖΕΙ-ΖΕΙ Ο ΤΕΜΠΟΝΕΡΑΣ ΖΕΙ, ΜΕ ΠΕΤΡΟΥΛΑ ΛΑΜΠΡΑΚΗ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙ».
Επικαιροποιουν κάθε χρόνο την θυσία του ως παρακαταθήκη για συνέχιση-δικαίωση των αγώνων τους.
Νοηματοδοτούν με αγωνιστική συνέπεια και ήθος, τις εκδηλώσεις μνήμης, απέναντι σε κάθε τοπικό ή πανελλήνιο «πολιτικό παραγοντισμό», απέναντι σε κάθε παλαιομνημονιακό και νεομνημονιακό απολογητή που καμώνεται πως «τιμά» τον Νίκο Τεμπονέρα, ενώ την ίδια στιγμή εφαρμόζει πολιτικές διαμετρικά αντίθετες με τον αγώνα και τη στάση ζωής του.
Στην φετινή συγκυρία, κυρίαρχη, επιτακτική και πρωταρχική ανάγκη είναι η αταλάντευτη πάλη για την ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής που επιβάλλει η κυρίαρχη διεθνής αστική τάξη και βρίσκει πρόθυμες και πειθήνιες ντόπιες κυβερνήσεις και πολιτικό προσωπικό.
Η 2η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ μεταλλαγμένη νεομνημονιακά, ακυρώνει κάθε προηγούμενη αναφορά-δέσμευση στην υπηρεσία των λαϊκών τάξεων, εφαρμόζει πανομοιότυπη πολιτική με τις προηγούμενες «ΝΔ-ΠΑΣΟΚ» κυβερνήσεις: Ξεπέρασμα της κρίσης σε βάρος της εργατικής τάξης και συνολικά των δυνάμεων της εργασίας. Υποσχέθηκε ένα ψευδεπίγραφο και καταφανώς ανυπόστατο «παράλληλο πρόγραμμα», υφάρπαξε τη λαϊκή ψήφο, εφαρμόζει 3ο μνημόνιο και κυνικά διακηρύσσει προς το λαό: «ήξερες τι ψήφιζες, τώρα υποτάξου στην μνημονιακή νομιμότητα»
Όμως η λαϊκή εμπειρία, οι παρακαταθήκες των προηγούμενων κοινωνικών αντιστάσεων ανατροπής ήδη «ξεκαθαρίζουν το τοπίο». Ο αγώνας συνεχίζεται ενάντια σε όλα τα μνημόνια, ενάντια σε όλες τις μνημονιακές κυβερνητικές εκδοχές που με περισσή αγωνία εξυφαίνουν οι κυρίαρχες ταξικές δυνάμεις συναισθανόμενες καλύτερα από τον καθένα τα δικά τους πολιτικά αδιέξοδα.
Ένας άλλος εναλλακτικός δρόμος στον αντίποδα της μνημονιακής υποταγής είναι εφικτός. Είναι ο δρόμος της αποδέσμευσης και της απαλλαγής από τα μνημόνια.
Είναι ο δρόμος της αναδιανομής του πλούτου, μέσω της φορολόγησης του κεφαλαίου, της εθνικοποίησης των τραπεζών.
Είναι τα μέτρα αντιλιτότητας και ενίσχυσης του λαϊκού εισοδήματος σαν προϋπόθεση της αντιστροφής των επιπτώσεων της κρίσης. Είναι η αναγκαία ρήξη με το Ευρώ-«εργαλείο μνημονιακών πολιτικών».
Είναι τα βασικά σημεία μια άλλης πορείας υπέρ των δυνάμεων της κοινωνικής πλειοψηφίας που συνολικά πλήττονται σήμερα.
Είναι ο δικός μας εργατικός-κοινωνικός μονόδρομος που η Λαϊκή Ενότητα καταθέτει, και γι αυτά αγωνίζεται, οργανώνεται και παλεύει.
Καλούμε όλους και ιδιαίτερα τη νέα γενιά σε αυτήν την αναγκαία και καθοριστική μάχη
Όλοι στη συγκέντρωση – διαδήλωση το Σάββατο 9 Ιανουαρίου στις 6 μ.μ. στο σχολικό συγκρότημα «Τεμπονέρα».
