Της Ολυμπίας Λόη*
Η δημιουργία ολιγοπωλίων είναι ένα ζήτημα που μας αφορά όλους αφού «την πληρώνουμε ακριβά».
Ενώ επί σειρά ετών (υποτίθεται) προωθούνται μεταρρυθμίσεις για την τόνωση του ανταγωνισμού, η σημερινή κυβέρνηση ευνοεί προκλητικά τα ολιγοπώλια σε όλους τους τομείς της οικονομίας.
Ενδεικτική είναι η πρόσφατη απόφαση του Υπουργού Υποδομών και Μεταφορών να αναθέσει το σύνολο των έργων αποκατάστασης από τις θεομηνίες στην περιοχή της Θεσσαλίας ύψους 1,4 δις ευρώ σε τέσσερις εργοληπτικές επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα οι Εργοληπτικές Οργανώσεις ΠΕΔΜΕΔΕ, ΠΕΣΕΔΕ, ΣΑΤΕ, να παρέμβουν άμεσα, δηλώνοντας αποφασισμένες να αποτρέψουν με κάθε τρόπο τη στρέβλωση των ανταγωνιστικών συνθηκών στον εγχώριο κλάδο που έχουν επιφέρει οι πολιτικές του Υπουργείου.
Ποιο είναι όμως το πρόβλημα εκτός από το ότι παραβιάζονται οι Ευρωπαϊκές Οδηγίες;
Αρχικά είναι αυτονόητο ότι αποκλείοντας τη συμμετοχή όλων των εργοληπτικών εταιρειών από 6ης τάξης και κάτω μειώνεται ο ανταγωνισμός.
Επίσης το γεγονός ότι αυτές οι τέσσερις εταιρείες έχουν ήδη συγκεντρώσει υπερβολικά υψηλό ανεκτέλεστο έργο -περίπου 18 δις ευρώ-, προκαλεί έντονο προβληματισμό για το αν θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν.
Βέβαια δεν μας εκπλήσσει τίποτα αφού η Κυβέρνηση έχει στρεβλώσει όλες τις διαδικασίες και την χρήση των χρηματοδοτικών εργαλείων συμπεριλαμβανομένων των ΣΔΙΤ χωρίς προηγούμενη αξιολόγηση για την διασφάλιση του Δημοσίου Συμφέροντος.
Είναι πλέον δεδομένο ότι οι μικρές και μεσαίες εργοληπτικές επιχειρήσεις δημοσίων έργων έχουν γίνει ευάλωτες.
Και μην αναρωτηθείτε εμάς τι μας ενδιαφέρει, γιατί στο τέλος εμείς θα πληρώσουμε το λογαριασμό…
Όταν καθυστερούν τα δημόσια έργα, αφενός δεν εξυπηρετούνται οι ανάγκες μας κι αφετέρου χάνονται χρήματα.
Όταν οι εργολήπτες δεν πληρώνονται έγκαιρα, οι εργαζόμενοι και οι προμηθευτές μένουν απλήρωτοι και επειδή «χρήμα» είναι και γυρίζει, «μπλοκάρει» το σύνολο της οικονομίας.
Τελικά ζούμε σε μια χώρα που πάσχει όχι μόνο από έλλειψη λογικής, αλλά από διπολική διαταραχή: από τη μία εφαρμόζουμε μεθόδους BIM βασισμένες στην τεχνητή νοημοσύνη και από την άλλη οι προδιαγραφές με τις οποίες υλοποιούνται τα έργα είναι αναχρονιστικές.
Με αυτά και με τ’ άλλα παράλογα χιλιάδες νέοι μηχανικοί ταξιδεύουν σε άλλη γη σε άλλα μέρη...
Οι φορολογούμενοι (Έλληνες και ευρωπαίοι) πληρώνουμε για πλατείες, δρόμους, σχολεία, δημόσια κτίρια χωρίς καμία πρόβλεψη για τη συντήρησή τους.
Κι όμως οι «Φαραώ» υπερτερούν σε αυτόν που θα νοικοκυρέψει. «Τάξε μου, μιας στιγμής χαρά κι ύστερα ας ζω στον πόνο»…
Ας μας εξηγήσει η κυβέρνηση τι θα έχει αλλάξει στη ζωή μας όταν θα έχει ολοκληρωθεί η «αξιοποίηση» των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης.
Τελικά η ιστορία επαναλαμβάνεται και μας βρίσκει μωρούς και άπληστους!..
*Η Ολυμπία Λόη είναι αρχιτέκτονας -μηχανικός, πολιτευτής του ΠΑΣΟΚ - Κινήματος Αλλαγής.