Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Δεν μαίνεται μόνο ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή, αλλά και στα δύο κόμματα που διεκδικούν μια θέση στον ήλιο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Φυσικά ο κομματικός πόλεμος στην ενδοχώρα δεν έχει θύματα και καταστροφές, άλλα η λαιμητόμος για την επόμενη μέρα είναι ήδη στημένη.
Όχι τόσο στο ΠΑΣΟΚ, που με σχετικά ομαλές συνθήκες προχωράει στην εκλογή του νέου αρχηγού, με πιθανότερο τον παλιό να διατηρεί την καρέκλα του, όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, όπου τα κρητικά μαχαίρια είναι ακονισμένα και έτοιμα να βγουν από το θηκάρι τους.
Παρά τους ανεβασμένους τόνους, που κυριάρχησαν στο photo finish της προεκλογικής εκστρατείας, ο πολιτικός πολιτισμός επικράτησε στο ΠΑΣΟΚ και τα συντροφικά μαχαιρώματα έγιναν σε ήπιους θα έλεγε κανείς τόνους.
Εκεί που τα αίματα έχουν ανάψει για τα καλά είναι στο έτερο στρατόπεδο της αντιπολίτευσης, όπου ο ένας δεν αντέχει τον άλλο και η επόμενη μέρα προβλέπεται έτι περαιτέρω διαλυτική από την σημερινή, που έχει γρονθοκτυπήματα, αλλά όχι ακόμη για την ώρα αίμα.
Την ώρα που πολλοί ερίζουν για την καρέκλα του προέδρου, το κόμμα κατρακυλάει στις δημοσκοπήσεις, με το πρόσημο των ποσοστών να βρίσκεται πέριξ του 7% και την κατάταξη να οδηγείται στην πέμπτη θέση, κάτω από το ΚΚΕ και τον Βελόπουλο και πάνω από την Λατινοπούλου.
Με την σχεδόν βέβαιη αποχώρηση των ηττημένων την επόμενη μέρα της αναμέτρησης, ο ΣΥΡΙΖΑ αυτομάτως θα υποβαθμιστεί από τον ρόλο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, σε αυτόν της ελάσσονος αντιπολίτευσης, που σημαίνει ότι αλλάζει κατηγορία και περιορίζεται έτι περαιτέρω η χρηματοδότηση του.
Αυτό σημαίνει ότι θα περιέλθει σε πλήρη ένδεια και θα έχει δύο δρόμους να ακολουθήσει. Ή να πάρει δανεικά κι αγύριστα από τις τράπεζες, αν του τα δώσουν και να ακολουθήσει την πεπατημένη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ή να πουλήσει τα ακίνητά του.
Εδώ θα παίξει σημαντικό ρόλο η επιχειρηματική δραστηριότητα πατρός και υιού, μιας και τα δύο ακίνητά του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτό που λένε στην κτηματαγορά φιλέτα.
Όσο για την βασική δουλειά που έχει να κάνει ένα κόμμα της αντιπολίτευσης, δηλ. να ελέγχει την κυβέρνηση, αυτή θα βρεθεί σε δεύτερη μοίρα, μιας και το μαγαζί θα μπάζει, τόσο από πλευράς οικονομικής δυσπραγίας, όσο και από πλευράς διαρροών, εσωτερικών διαφωνιών και καταγγελιών.
Όμως μέχρι να συναντηθούν στις κάλπες οι αντίπαλες ομάδες, έχουμε άπλετο καιρό. Θα παρακολουθήσουμε τις μονομαχίες , όχι στο Ελ Πάσο της Κουμουνδούρου, αλλά στα παράθυρα των καναλιών.
Αντίθετα στο ΠΑΣΟΚ, αν επαληθευτούν οι δημοσκοπήσεις που προβλέπουν εκλογή Ανδρουλάκη, δεν φαίνεται να δρομολογούνται διαρροές. Όμως επειδή ο κρητικός δεν θέλει στα πόδια του αμφισβητίες, είναι πολύ πιθανόν κάποιοι να αναγκαστούν να βγουν από το κάδρο του κόμματος, μιας και δεν θα τους αφήσει σε χλωρό κλαρί.
Γιατί η περίφημη ανανέωση, που επαγγέλλονται οι νεόκοποι αρχηγοί, δεν είναι άλλη από την μαζική απομάκρυνση των παλαιότερων στελεχών, με την είσοδο νέων πραιτοριανών, που θα αποτελούν τους θεματοφύλακες του στέμματος.
Αλλά και στη ΝΔ, παρά την συγκολλητική ουσία της εξουσίας, τα πράγματα δεν είναι διόλου ρόδινα. Αυτή η δεύτερη θητεία είναι σαν το κάρο που αγκομαχάει στην ανηφόρα. Για μεταρρυθμίσεις ούτε λόγος. Μερεμέτια, πασαλείμματα και πινελιές να καλύψουν το προβληματικό οικοδόμημα του δημοσίου, που τρίζει, στάζει και μπάζει από παντού.
Από την ασφάλεια και τις κλοπές κρίσιμου σιδηροδρομικού υλικού από τους παραχαϊδεμένους Ρομά, μέχρι την εντεινόμενη βία ανάμεσα σε παιδιά δεκατριών και δεκατεσσάρων ετών. Τα μέτρα ελλιπή, που δεν αντιμετωπίζουν τα πραγματικά προβλήματα.
Η άνεση της κυβέρνησης, που παίζει σε ένα γήπεδο χωρίς αντίπαλο, αποδείχθηκε διόλου ασφαλής για το μέγαρο Μαξίμου. Η ερώτηση από τη μια των 11 που έγιναν 10 με την διαγραφή Σαλμά για τα δάνεια και τα funds και μια δεύτερη των 8 για τα φάρμακα των συνταξιούχων, όσο κι αν προσπαθεί να τις κουκουλώσει το Μαξίμου, δεν συνιστούν και αγαστή ενότητα στην κοινοβουλευτική ομάδα.
Το θέμα της ακρίβειας, που ροκανίζει τα χαμηλά εισοδήματα βρίσκεται σε πρώτο πλάνο στις ανησυχίες της κοινή γνώμης, που δεν έχει για την ώρα τιθασεύσει η κυβέρνηση, με αποτέλεσμα να υπάρχει έντονη δυσαρέσκεια.
Το μέγα θέμα της υπογεννητικότητας, σε συνδυασμό με την στέγη έχει επιδεινωθεί, μετά από την εκτεταμένη χρήση της βραχυχρόνιας μίσθωσης στα αστικά ακίνητα.
Υπάρχουν σύμφωνα με δημοσιεύματα πάω από 500.000 ακίνητα στην κατοχή του δημοσίου, που μένουν ανεκμετάλλευτα. Αντί να συστήσουν ένα σοβαρό οργανισμό διαχείρισης αυτού του πλούτου, αφήνουν κάποιους επίορκους να τα νοικιάζουν δι’ ίδιον όφελος.
Αυτό δείχνει ένα κράτος ξέφραγο αμπέλι. Σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, με πρώτο το Ηνωμένο Βασίλειο, υπάρχει ο θεσμός της κοινωνικής κατοικίας. Η χρήση δηλ. ακινήτων, που ανήκουν στους δήμους, από πρόσωπα που δεν έχουν στέγη. Το ακίνητο δεν τους εκχωρείται. Το χρησιμοποιούν για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα.
Αλλά αυτή η λύση δεν υλοποιείται σε μια εκλογική τετραετία. Χρειάζεται μεγαλύτερο χρόνο για να ωριμάσει. Κι αυτό δεν βολεύει τους έχοντες την εξουσία. Έτσι περιορίζονται στα βολικά επιδόματα, που δεν λύνουν προβλήματα, απλά μπαλώνουν προσωρινά ένα διάτρητο κοινωνικό έλλειμμα, που καθημερινά επιδεινώνεται…