«Ζητά ξανά συγγνώμη» μετέφερε ο πληρεξούσιος δικηγόρος του Απόστολου Λύτρα μετά την αποφυλάκισή του.
Την αντικατάσταση της προσωρινής κράτησης του ποινικολόγου με περιοριστικούς όρους, αποφάσισε το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών της Αθήνας με βούλευμά του, υιοθετώντας τη σχετική εισαγγελική πρόταση που είχε προηγηθεί.
Ο πληρεξούσιος δικηγόρος του Απόστολου Λύτρα, Πέτρος Πανταζής σε δελτίο Τύπου που εξέδωσε αναφέρει με αφορμή την αποφυλάκιση του εντολέα του: Με το υπ’ αριθμ. 2931/2014 βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών, ο Απόστολος Λύτρας αποφυλακίζεται και η κατηγορία μετατρέπεται από το κακούργημα της βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης, στο πλημμέλημα της επικίνδυνης σωματικής βλάβης. Έτσι, ο κατηγορούμενος δικηγόρος μετά την μετατροπή της αρχικής κατηγορίας του σε πλημμέλημα παραπέμπεται να δικαστεί σε Μονομελές Εφετείο Πλημμελημάτων και όχι σε Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο.
Του βουλεύματος, προηγήθηκε όμοια Εισαγγελική πρόταση.
Η στάση του Απόστολου Λύτρα, απέναντι στο τραγικό περιστατικό που σημάδεψε την ζωή του και της οικογένειάς του, παραμένει αδιασάλευτη: «Ζητεί, ξανά, συγγνώμη από τη σύζυγό του και δηλώνει πως θα κάνει ό,τι είναι απαραίτητο, για τη ψυχική και συναισθηματική προστασία των τέκνων του»
Οι όροι που οι δικαστές επέβαλλαν στον κατηγορούμενο δικηγόρο για την αντικατάσταση της προσωρινής του κράτησης είναι:
Απαγόρευση προσέγγισης της συζύγου και της οικίας της σε απόσταση μικρότερης των 100 μέτρων,
απαγόρευση επικοινωνίας άμεσα ή έμμεσα με χρήση τεχνικών μέσων ή μέσω τρίτων προσώπων. Επιτρέπεται μόνο η επικοινωνία για θέματα που αφορούν το ανήλικο τέκνο μέσω δικηγόρων.
Ακόμη στους περιοριστικούς όρους αναφέρεται πως σε περίπτωση άσκησης επικοινωνίας του δικηγόρου με το ανήλικο τέκνο που έχει με το θύμα, η παράδοση και η παραλαβή από τη σύζυγο ή άτομο που έχει εξουσιοδοτήσει η σύζυγος θα λαμβάνει χώρα έξω από το Αστυνομικό Τμήμα της κατοικίας της Σοφίας Πολυζωγοπούλου ενώ κατά την παράδοση και παραλαβή δεν θα μπορεί ο κατηγορούμενος να απευθύνεται στο πρόσωπο που συνοδεύει το τέκνο.
Τέλος, οι δικαστές επέβαλλαν στον Απόστολο Λύτρα τον όρο να συμμετάσχει σε συμβουλευτικό-θεραπευτικό πρόγραμμα του Εθνικού κέντρου Αλληλεγγύης.
Υπενθυμίζεται ότι ο γνωστός δικηγόρος είχε οδηγηθεί στην φυλακή τον περασμένο Ιούνιο μετά τον άγριο ξυλοδαρμό της συζύγου του, επίσης δικηγόρου, Σοφίας Πολυζωγοπούλου. Μετά την απολογία του είχε αφεθεί ελεύθερος με όρους όμως λίγο αργότερα προφυλακίστηκε για παραβίαση του περιοριστικού όρου περί μη συναναστροφής του με το θύμα. Μετά την προφυλάκισή του, διάρκεια περίπου 2,5 μηνών ο Απόστολος Λύτρας είχε κρατηθεί στις φυλακές Κορυδαλλού και εν συνεχεία στις φυλακές Κορίνθου.
Το σκεπτικό της απόφασης για την αποφυλάκισή του – Γιατί το κακούργημα μετατράπηκε σε πλημμέλημα
Το σκεπτικό του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθήνας πίσω από την απόφαση να αποφυλακιστεί ο Απόστολος Λύτρας παρουσιάζει το newsit.gr.
Σημειώνεται πως ο Απόστολος Λύτρας αποφυλακίστηκε καθώς η κατηγορία του μετατράπηκε από κακούργημα σε πλημμέλημα. Το σκεπτικό πίσω από την απόφαση αναφέρει πως: «Δεν προέκυψε ότι ο κατηγορούμενος είχε άμεσο δόλο πρόκλησης βαριάς σωματικής βλάβης εις βάρος της παθούσας, ήτοι ότι επιδίωξε να της προκαλέσει βαριά και μακροχρόνια αρρώστια, ακρωτηριασμό, μόνιμη παραμόρφωση, αναπηρία, μακροχρόνιο αποκλεισμό της χρήσης του σώματος ή της διάνοιάς της και γενικά να θέσει σε αμφιβολία την ίδια της την επιβίωση, καθ’ όσον θα μπορούσε, αν ήθελε, να συνεχίσει να της καταφέρει χτυπήματα και μάλιστα καίρια, δεδομένου ότι η παθούσα δεν μπορούσε να αντισταθεί, πλην όμως αυτός ουδεμία έμπρακτη διάθεση επιτεύξεως περαιτέρω βαρύτερου αποτελέσματος επέδειξε, (η ίδια η παθούσα αναφέρει στην από 16.6.24 κατάθεση της “προφανώς με είδε σε αυτή την κατάσταση και σταμάτησε”).
Η πρόκληση βέβαια τέτοιων σωματικών βλαβών (κατάγματα, οιδήματα, εκχυμώσεις, θλαστικά τραύματα) αξιολογείται στο πλαίσιο του άρθρου 308 παρ.1ΠΚ και αυτές χαρακτηρίζονται ως απλές σωματικές βλάβες».
Ολόκληρο το σκεπτικό τους συμβουλίου
Συγκεκριμένα στο υπόμνημα αναφέρεται: «Η συμπεριφορά του δράστη, δεν προκάλεσε στην παθούσα τέτοια σωματική ή διανοητική πάθηση, ώστε να τεθεί υπό αμφιβολία η ίδια η επιβίωσή της ή αρρώστια που της επέφερε σοβαρή κατάπτωση του οργανισμού της, συνοδευόμενη από δυσβάστακτα ενοχλήματα, για μακρύ χρονικό διάστημα ή απότμηση εξωτερικού ή εσωτερικού μέλους του σώματός της, το οποίο επιτελεί ιδιαίτερη, ξεχωριστή λειτουργία στον οργανισμό και που συνεπάγεται, κατ’ αντικειμενική κρίση, αναπηρία, δηλαδή την έκπτωση μίας σημαντικής λειτουργίας του ανθρώπινου σώματος, η οποία δεν επιδέχεται ισοδύναμη αναπλήρωση ή τέλος, αχρήστευση ή ουσιώδης δυσχέρανση της λειτουργίας εκείνων των οργάνων του σώματος των οποίων η απότμηση συνιστά σοβαρό ακρωτηριασμό για μεγάλο χρονικό διάστημα που κρίνεται σε σχέση και με τη βαρύτητα της βλάβης.
Πέραν τούτου δεν προέκυψε ότι ο κατηγορούμενος είχε άμεσο δόλο πρόκλησης βαριάς σωματικής βλάβης εις βάρος της παθούσας, ήτοι ότι επιδίωξε να της προκαλέσει βαριά και μακροχρόνια αρρώστια, ακρωτηριασμό, μόνιμη παραμόρφωση, αναπηρία, μακροχρόνιο αποκλεισμό της χρήσης του σώματος ή της διάνοιάς της και γενικά να θέσει σε αμφιβολία την ίδια της την επιβίωση, καθ’ όσον θα μπορούσε, αν ήθελε, να συνεχίσει να της καταφέρει χτυπήματα και μάλιστα καίρια, δεδομένου ότι η παθούσα δεν μπορούσε να αντισταθεί, πλην όμως αυτός ουδεμία έμπρακτη διάθεση επιτεύξεως περαιτέρω βαρύτερου αποτελέσματος επέδειξε. (η ίσια η παθούσα αναφέρει στην από 16.6.24 κατάθεση της “προφανώς με είδε σε αυτή την κατάσταση και σταμάτησε”). Η πρόκληση βέβαια τέτοιων σωματικών βλαβών (κατάγματα, οιδήματα, εκχυμώσεις, θλαστικά τραύματα) αξιολογείται στο πλαίσιο του άρθρου 308 παρ.1ΠΚ και αυτές χαρακτηρίζονται ως απλές σωματικές βλάβες.
Όμως εν προκειμένω, από τον τρόπο τέλεσης της σωματικής βλάβης (επίθεση με γροθιές, καταφορά αλλεπάλληλων και σφοδρότατων χτυπημάτων και μάλιστα την ώρα που το όχημα ήταν εν κινήσει), την ευαισθησία των σημείων προσβολής / πλήξης (επανειλημμένα χτυπήματα στο κεφάλι και το πρόσωπο, κυρίως στην περιοχή των οφθαλμών, τα οποία είναι από τα πιο ευπαθή σημεία του σώματος), συνάγεται ότι ο εν λόγω τρόπος ήταν δυνάμει ικανός να προκαλέσει στην παθούσα κίνδυνο ζωής, υπό την έννοια της συγκεκριμένης δυνατότητας προκλήσεως κινδύνου (έγκλημα αφηρημένα συγκεκριμένης διακινδύνευσης, σε αντίθεση με το άρθρο 310 παρ. 3 ΠΚ όπου βρισκόμαστε ήδη σε υπάρχοντα κίνδυνο – έγκλημα συγκεκριμένης διακινδύνευσης).
Ο κατηγορούμενος δε ήθελε να προκαλέσει τις προειρημένες (απλές) σωματικές βλάβες, ενώ γνώριζε και ήθελε τις περιστάσεις, οι οποίες καθιστούσαν τις επιχειρούμενες βλάβες ως δυνάμενες να προκαλέσουν κίνδυνο ζωής της παθούσας. Ως εκ τούτου, η συμπεριφορά του κατηγορουμένου δέον χαρακτηριστεί, κατ’ ορθότερον νομικό χαρακτηρισμό, ως ενδοοικογενειακή επικίνδυνη σωματική βλάβη»