της Ευαγγελίας Βαβαρούτα, νοσηλεύτριας, μέλους της πολιτικής γραμματείας της δημοτικής παράταξης σπιράλ
Έναν χρόνο με σχέση εργασίας μόνιμου προσωπικού έκλεισαν στις 14 Ιουνίου 2024 οι “ήρωες” υπάλληλοι του πολύπαθου προγράμματος “Βοήθεια στο Σπίτι “! Το ευρωπαϊκό πρόγραμμα μπήκε στη ζωή μας στην Ελλάδα το 2002 με στόχο να αναβαθμίσει την κοινωνική φροντίδα, να ανακουφίσει τον ανήμπορο συμπολίτη, καθώς και το περιβάλλον του και με το αδρό του πλαίσιο -που εξειδικεύτηκε ανά φορέα ανάλογα- αποτέλεσε σανίδα σωτηρίας για πολλούς.
Περνώντας, μέσα σε αυτήν την εικοσαετία, από σαράντα κύματα, καθώς απειλήθηκε πολλές φορές η συνέχισή του, δεν αξιολογήθηκε ως απαραίτητο το έργο του αφού είναι αφανές και δεν κραυγάζει σπουδαίος δήμαρχος όπως μια ωραία πλατεία, έφτασε στις μέρες μας, μετά και την τελευταία του δοκιμασία (πέρασε από το νομικό πρόσωπο του Κοινωνικού οργανισμού του Δήμου Πατρέων στην αντιδημαρχία υγείας) να μοιάζει στους ωφελούμενούς του: Χρήζει Βοηθείας!
✓ Μειωμένο προσωπικό και ειδικότητες
✓ Απαρχαιωμένος στόλος αυτοκινήτων
✓ Επέκταση αρμοδιοτήτων
Και το αποτέλεσμα; Αδυναμία πραγματοποίησης του στόχου. Πώς να κάνεις τη δουλειά σου όταν δεν έχεις τα μέσα; Καμωνόμαστε για κοινωνική ευαισθησία...
Δια στόματος αντιδημάρχου σε δύο διαφορετικές δημόσιες τοποθετήσεις της σε περίοδο μηνών οι εξυπηρετούμενοι μειώθηκαν από 400 σε 190!!!
Τι συμβαίνει, λοιπόν; Τι πλάνο στήριξης του προγράμματος υπάρχει για τους εργαζόμενους, αλλά και για τους αποδέκτες των υπηρεσιών τους; Ποιοι κωδικοί πρέπει να αναμορφωθούν για να εισρεύσουν χρήματα για μια σιωπηλή δουλειά ζωτικής σημασίας;
Αναρωτιέμαι… μήπως αντί για κεράκι σε τούρτα να ανάψω μια λαμπάδα στο μπόι μου;