Ποιοι αισθάνονται τελικά μοναξιά; Προτού η απάντησή σας προσδιοριστεί αυθόρμητα από το εύρος της ηλικίας, τα αποτελέσματα νεότερης μελέτης αναθεωρούν αυτή την πεποίθηση και προσθέτουν στη συζήτηση και άλλους παράγοντες, όπως οι αυξημένες υποχρεώσεις που συνοδεύονται από την ανατροφή των παιδιών.
Σύμφωνα με την έρευνα που διεξήχθη από το Ιατρικό Κέντρο Wexner του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Οχάιο, η εξουθένωση από τις απαιτήσεις της γονεϊκότητας, όχι μόνο αδειάζουν τις μπαταρίες των γονέων, αλλά επιτείνουν το αίσθημα της μοναξιάς. Αρκετοί από αυτούς νιώθουν αβοήθητοι και ότι δεν έχουν την απαραίτητη στήριξη για την εκπλήρωση αυτού του καθοριστικού ρόλου.
Ειδικότερα, τα αποτελέσματα της μελέτης απέδειξαν ότι:
Περίπου τα δύο τρίτα (66%) αισθάνονται ότι οι απαιτήσεις της ανατροφής των παιδιών μερικές φορές ή συχνά τους ωθούν να αισθάνονται απομονωμένοι και μόνοι.
Σχεδόν το 62% αισθάνεται ότι έχει εξαντληθεί από τις ευθύνες του ως γονέας.
Περίπου 2 στους 5 (38%) αισθάνονται ότι δεν έχουν κανέναν να τους στηρίξει στον γονεϊκό τους ρόλο.
Σχεδόν 4 στους 5 (79%) θα εκτιμούσαν έναν τρόπο σύνδεσης με άλλους γονείς εκτός εργασίας και σπιτιού.
Οι νέες συνθήκες που υιοθετήθηκαν ακόμα περισσότερο λόγω της πανδημίας παίζουν σημαντικό ρόλο σε αυτή την αποξένωση: «Εργάζομαι από το σπίτι μου με πλήρη απασχόληση και έχω μια δουλειά όπου είμαι συχνά σε βιντεοκλήσεις στο Zoom» δήλωσε η Anne Helms, μητέρα δύο μικρών παιδιών στο Columbus του Οχάιο. «Ωστόσο, δεν έχεις την ευκαιρία έτσι να κάνεις κουβέντα που δεν αφορά τη δουλειά, οπότε δεν υπάρχει το “Πώς είναι τα παιδιά σου; Πώς πάει;” Και δεν παίρνεις πολλές γνήσιες απαντήσεις όταν ρωτάς» συμπληρώνει.
«Είναι αρκετά προφανές ότι υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ μιας εικονικής συνάντησης και μιας προσωπικής συνάντησης», δήλωσε η Kate Gawlik, DNP, αναπληρώτρια κλινική καθηγήτρια στο Κολέγιο Νοσηλευτικής του Κρατικού Πανεπιστημίου του Οχάιο, ερευνήτρια σε θέματα γονικής εξουθένωσης και μητέρα τεσσάρων μικρών παιδιών. «Χάνεις πολλές από αυτές τις μικρές αλληλεπιδράσεις που θα είχες στον χώρο εργασίας. Απλώς έχει εξαλειφθεί πολύ περισσότερο αυτή η προσωπική επαφή και από πολλές απόψεις δεν έχει ποτέ διεισδύσει ξανά στην κοινωνία μας» εξηγεί.
Το «τραύμα» της μοναξιάς και πώς θα αντιμετωπιστεί
Η Δρ Gawlik αναλύει περαιτέρω τις αρνητικές επιπτώσεις της μοναξιάς: «Η μοναξιά έχει αποδειχθεί ότι επηρεάζει τόσο τη σωματική όσο και την ψυχική σας υγεία. Έτσι, από καρδιαγγειακά νοσήματα μέχρι κατάθλιψη, άγχος, γνωστική παρακμή, ακόμη και το ανοσοποιητικό σας σύστημα μπορεί να επηρεαστεί όταν είστε μόνοι. Στην πραγματικότητα, μια μελέτη έδειξε ότι αν βρίσκεστε σε κοινωνική απομόνωση για παρατεταμένο χρονικό διάστημα, είναι ισοδύναμο με το κάπνισμα περίπου 15 τσιγάρων την ημέρα».
Ως τρόπο αντιμετώπισης, η Δρ Gawlik δημιούργησε ένα πρόγραμμα έξι εβδομάδων για γονείς που φέρνει τους γονείς κοντά, επιτρέποντας την ευθραυστότητα και τη συμπόνοια σχετικά με τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν και να βρίσκουν υποστήριξη. Εκεί η Helms συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν μόνη της.
Η Δρ Gawlik τόνισε επίσης την ανάγκη για αυτοφροντίδα και την αξία της σύνδεσης: «Το να έχεις κάποιον με τον οποίο μπορείς να σχετιστείς και αυτό το αίσθημα σύνδεσης ότι κάποιος άλλος αντιμετωπίζει αυτό που αντιμετωπίζεις εσύ μπορεί να είναι τόσο ισχυρό όταν πρόκειται για την καταπολέμηση των συναισθημάτων μοναξιάς», δήλωσε.
«Η γονεϊκότητα μπορεί να περικλείει αρκετή μοναξιά, αλλά θα είναι πιο εύκολο να τη διαχειριστείτε, εάν έχετε γύρω σας ανθρώπους που μπορούν να σας υποστηρίξουν. Μπορεί να είναι δύσκολο να αρχίσετε να αναζητάτε επαφές, επειδή, σε κάποιο βαθμό, θα πρέπει να είστε ευάλωτοι και, μερικές φορές, θα χρειαστεί χρόνος και προσπάθεια. Αρκεί όμως να κάνετε το πρώτο βήμα» κατέληξε η Δρ Gawlik.
