O δημοτικός σύμβουλος Γιάννης Λάμπρου συστρατεύεται με τον επικεφαλής του συνδυασμού Πάτρα, Σπουδαία και Πάλι, Βασίλη Αϊβαλή ενόψει των δημοτικών εκλογών του Οκτωβρίου.
Σε ανάρτηση του αναφέρει:
ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΥΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ
Σύγχρονη Αριστερά στην Αυτοδιοίκηση σημαίνει να δίνεις λύση στα καθημερινά προβλήματα του δημότη. Η καθαριότητα της πόλης, το κυκλοφοριακό, η διαχείριση των απορριμμάτων, η ύδρευση και η άρδευση των περιαστικών περιοχών, η εικόνα και η αισθητική της πόλης, η δημοκρατία στη λήψη των αποφάσεων, η αποτελεσματική οργάνωση των υπηρεσιών του Δήμου και η εξυπηρέτηση του δημότη, είναι τομείς στους οποίους δοκιμάζεται η ικανότητα κυρίως, αλλά όχι μόνο, του εκάστοτε Δήμαρχου και ολόκληρης της δημοτικής αρχής.
Παράλληλα όμως, η Αριστερά καλείται να αναλύσει την πραγματικότητα και να δώσει ρόλο και προοπτική στην πόλη, σε ένα θεσμικό και πολιτικό περιβάλλον που ευνοεί την εξυπηρέτηση μικρών και μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, συμφέροντα που δεν αφορούν το λαό αλλά λίγους και ισχυρούς, φίλους της πολιτικής εξουσίας.
Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια η δημοτική αρχή του Πελετίδη έφερε στο προσκήνιο τις ανάγκες της μεγάλης πλειοψηφίας του κόσμου. Προσπάθησε να στήσει στα πόδια της μια πόλη που είχε πληγεί από τις πολιτικές χρόνων. Να θυμίσουμε την σταδιακή αποβιομηχανοποίηση της Πάτρας, τον αποκλεισμό της από τα ζωτικά δίκτυα – ενέργεια, μεταφορές, τεχνολογία.
Είχε την τύχη την πρώτη τετραετία να ενισχυθεί με περισσότερα από 200 εκατομμύρια στοχευμένων χρηματοδοτήσεων. Ο ξενώνας αστέγων και το κέντρο ημερήσιας φροντίδας, το εργοστάσιο διαχείρισης απορριμμάτων, η κάλυψη των χρεών του καρναβαλικού οργανισμού, η ένταξη δεκάδων μικρών και μεγάλων έργων σε προγράμματα που θα μπορούσαν ήδη να έχουν αλλάξει την εικόνα και λειτουργία της Πάτρας, συνοδεύτηκαν από την ικανοποίηση χρόνιων αιτημάτων της πόλης, όπως η απόδοση του παραλιακού μετώπου και ο προγραμματισμός της υπογειοποίησης του τρένου στον αστικό ιστό. Ο κατάλογος είναι μακρύς και σίγουρα κάτι θα ξεχάσουμε.
Κι όμως. Η Πάτρα είχε τη χρυσή ευκαιρία, από αυτές που παρουσιάζονται μια φορά στα πενήντα χρόνια να επουλώσει τις πληγές της και να βάλει τις βάσεις για την ανάδειξή της ως μητρόπολη της Δυτικής Ελλάδας.
Η απόσταση που μας χωρίζει από την Αθήνα αλλά και την ανεπτυγμένη Βόρεια Ελλάδα συνεχώς διευρύνεται. Οδικά και σιδηροδρομικά δίκτυα ανύπαρκτα ή ατελή, φυσικό αέριο που ακόμα το περιμένουμε, προβληματική διασύνδεση με τα μεγάλα εμπορικά δίκτυα, έχουν εγκλωβίσει την Πάτρα στο ρόλο του φτωχού, πλην περήφανου, συγγενή. Συγκριτικά πλεονεκτήματα της Πάτρας λόγω της θέσης της και της ιστορίας της έχουν αφεθεί είτε στη μεγαλοψυχία είτε στα απρόσωπα επιτελικά σχέδια του κεντρικού κράτους. Πόσα χρόνια πρέπει να περάσουν ακόμα για την ολοκλήρωση του λιμένα της Πάτρας με εμπορικό τμήμα, πόσα χρόνια πρέπει να ανεχόμαστε το χάλι της ονομαζόμενης μαρίνας, που θα μπορούσε να είναι το επίκεντρο της ψυχαγωγικής και τουριστικής θαλάσσιας δραστηριότητας με ορίζοντα το Ιόνιο;
Είναι πλέον σαφές ότι η υπεράσπιση των κεκτημένων είναι αναγκαία συνθήκη αλλά δεν είναι αρκετή. Ο δημόσιος έλεγχος και η καθολικότητα των υπηρεσιών του Δήμου πρέπει να συνδυαστεί με την ανάπτυξη. Ανάπτυξη που θα έχει σαφή και προσδιορισμένη κατεύθυνση, θα σέβεται τις ανάγκες του κόσμου της εργασίας και το περιβάλλον, θα προσδίδει κοινωνική ανταπόδοση και θα αναλαμβάνει τις ευθύνες της.
Ο Δήμος πρέπει να δώσει το έναυσμα και να προσδιορίσει τους τρόπους για την απελευθέρωση των δυνατοτήτων της περιοχής. Η ύπαρξη τριών Πανεπιστημίων, τριών νοσοκομείων, ενός διεθνή λιμένα, η γειτνίαση με σημαντικούς τουριστικούς προορισμούς, η πλούσια ιστορία της και ο ιδιαίτερος πολιτισμός της αποτελούν σημεία αιχμής των εξωστρεφών ενεργειών και δράσεων που πρέπει να αναπτυχθούν το επόμενο διάστημα.
Η Πάτρα πρέπει να βρει ρόλο ύπαρξης στον ευρωπαϊκό χάρτη των μεγάλων πόλεων.
Χρειάζεται αλλαγή του θεσμικού πλαισίου της αυτοδιοίκησης; Χρειάζεται. Απαιτείται αύξηση των πόρων της; Ποιος θα το αρνηθεί; Αυτό που προέχει όμως είναι να ξέρουμε καλά τι ζητάμε και από ποιον. Οι εποχές των παχιών αγελάδων έχουν παρέλθει και κάθε επένδυση σε πόρους και μέσα πρέπει να εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα του εγχειρήματος και την αποτελεσματικότητά του.
Για όλους αυτούς τους λόγους απευθύνω ένα πλατύ κάλεσμα στον δημοκρατικό κόσμο της Πάτρας για συστράτευση και αγώνα. Αγώνα για να διεκδικήσουμε όσα χρειαζόμαστε για να αναπτυχθούμε, συστράτευση γιατί μόνο μαζί μπορούμε να το επιτύχουμε.
Η υποψηφιότητα του Β. Αιβαλή αποτελεί τη μοναδική πρόταση σήμερα που μπορεί να φέρει ξανά την ελπίδα και την προοπτική. Οι γνώσεις του σε ζητήματα υποδομών και διακυβέρνησης αλλά και η ικανή ομάδα που έχει διαμορφωθεί γύρω του μπορεί να θέσει σε εφαρμογή το συνεκτικό και στοχευμένο σχέδιο που απαιτείται για την Πάτρα του 2030.
Το μπόλιασμα αυτού του αυτοδιοικητικού εγχειρήματος με τις αξίες της Αριστεράς θα προσδώσει όχι μόνο περιεχόμενο αλλά και την αναγκαία κοινωνική και πολιτική βάση για το ρίζωμα και την ενεργοποίηση πλατιών λαϊκών στρωμάτων στα τεκταινόμενα του Δήμου.
Η Αριστερά δεν φοβάται τις συνεργασίες, δεν παραιτείται από τον αγώνα. Έχει πρόγραμμα, έχει θέσεις, έχει τους κατάλληλους ανθρώπους. Να την ενισχύσουμε και να της δώσουμε την ευκαιρία να αποδείξει ότι η υπόθεση της δημοκρατίας μας αφορά όλους και όλες.
Με τον Β. Αιβαλή για να κάνουμε την Πάτρα σπουδαία και πάλι.
