Καλεσμένος στην εκπομπή «Στούντιο 4» της ΕΡΤ βρέθηκε, το απόγευμα της Τρίτης, ο Τάσος Χαλκιάς ο οποίος μίλησε για τα πρώτα του βήματα στον χώρο της υποκριτικής, για τη νέα γενιά ηθοποιών και σκηνοθετών, ενώ μοιράστηκε μια συγκλονιστική ιστορία για τον παππού και την γιαγιά του.
Αναφερόμενος στην παράσταση «Ο κύκλος των χαμένων ποιητών» στην οποία πρωταγωνιστεί, μίλησε για τα «ελπιδοφόρα νιάτα» – μιας και οι συντελεστές είναι νέα παιδιά – και για τον τρόπο που προσεγγίζει το ρόλο του. «Είμαι από τους ηθοποιούς που δεν με νοιάζει αν κατηγορηθώ ότι έκλεψα κάτι από το ρόλο κάποιου σε παράσταση μου. Που συνήθως δεν είναι και εύκολο να κλέψεις ούτε και κλέβουμε εν τέλει. Ακόμη και αν κάνουμε κάτι μιμητικά, αυτό είναι δημιουργική κλεψιά. Πρέπει να το περάσεις σε εσένα και να το εφαρμόσεις στο λόγο σου» ανέφερε ο γνωστός ηθοποιός.
Η απίστευτη ιστορία με τον Τούρκο παππού του
Ο Τάσος Χαλκιάς μίλησε για τη γνωριμία των παππούδων του, τη σχέση της μητέρας του με τον παππού του, και την προσπάθεια του ίδιου να τον βρει όταν βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη, σε μια ιστορία που μοιάζει με τηλεοπτικό σενάριο.
«Ο παππούς μου ήταν Τούρκος και η γιαγιά μου Χριστιανή και δεν μπορούσαν να παντρευτούν. Δεν ήταν πολύ εύκολο την δεκαετία του 1920. Ήταν ανθηρός ο ελληνισμός στην Κων/πολη και σε πολύ υψηλό επίπεδο, ανάλογος αυτού της Σμύρνης. Στο επίπεδο επικοινωνίας των δύο θρησκειών υπήρχαν πάντα προβλήματα. Ποτέ δεν ήταν μαζί. Ερωτεύτηκαν, έκαναν τη μάνα μου, αλλά ποτέ δεν ήταν μαζί» ανέφερε ο Τάσος Χαλκιάς.
«Όταν είχα πάει με το Εθνικό Θέατρο για παράσταση στην Κωνσταντινούπολη, έψαξα τον παππού μου με τα δεδομένα που είχα από πληροφορίες της μητέρας μου. Ήταν στο βάθος της Ανατολίας γιατί είχε μαγαζιά στην κεντρική λαχαναγορά στο Τσαρσί. Ζούσε αλλά δεν ήταν εκεί αυτή τη στιγμή. Κάποια χρόνια μετά η κόρη του παππού μου με έψαξε και με βρήκε. Ήρθε στην παράσταση που έπαιζα στην Θεσσαλονίκη. Ζούσε στη Θεσσαλονίκη και έψαχνε κάθε μέρα τη μητέρα μου. Η μητέρα μου όμως δεν θέλησε να την δει πότε» περιέγραψε ο γνωστός ηθοποιός.
«Η μαμά μου τον ήξερε από φωτογραφίες. Τον μίσησε όσο μπορείς να μισήσει ένας άνθρωπος μέσα από φωτογραφία. Τις πληροφορίες για να τον βρω στην Κων/πολη μου της έδωσε η γιαγιά μου, όχι η μάνα μου, η οποία δεν το γνώριζε γιατί μπορεί και να με αποκλήρωνε. Όταν σου έχουν ιστορήσει ότι όταν ήσουν 7 μηνών και κουνιόσουν σε μία αιώρα για να κοιμηθείς και κάτι είχες σαν μωρό κι έβαζες τα κλάματα κι ο άλλος σου έδωσε μία κλωτσιά, έφαγες τούμπα κι έφυγες από την κούνια… Όταν εσύ έμαθες πως αυτό έχει συμβεί από το πόδι του πατέρα σου, δεν μπορεί να θέλεις να τον γνωρίσεις… Ήθελα, είχα την περιέργεια να δω ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος, ο οποίος μπορεί σε ένα βρέφος, στο παιδί του να δώσει μια κλωτσιά. Να δω στη φάτσα ποιος είναι κι αν του μοιάζω» πρόσθεσε.
«Η γιαγιά μου είναι η πρώτη μάνα μου και θα παραμείνει. Ήταν ένας σπάνιος άνθρωπος. Με χιούμορ και σεξουαλικότητα, κάτι που δεν επιτρεπόταν τότε. Ήταν πολύ ελεύθερο πνεύμα» κατέληξε.
