Η Χρύσα Ρώπα ήταν καλεσμένη στην εκπομπή «Προσωπικά» από όπου και προχώρησε σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση. Η γνωστή ηθοποιός μίλησε στην Έλενα Κατρίτση για τη στιγμή που έμαθε ότι ήταν υιοθετημένη στην ηλικία των 13 ετών. Συγκεκριμένα αποκάλυψε πως αυτό έγινε όταν μπήκε στην πολυκατοικία όπου ζούσε και ενώ γινόταν συνέλευση, άκουσε μια γειτόνισσα να λέει μια ατάκα στη μητέρα της, που της έμεινε ανεξίτηλα χαραγμένη στο μυαλό.
«Ξαφνικά έπεσε μια βαριά σιωπή. Διαλύθηκε η συνέλευση που γινόταν στην είσοδο της πολυκατοικίας και ο καθένας μπήκε σπίτι του. Σαν να μην συνέβη τίποτα. Όταν ανεβήκαμε στο σπίτι δεν έπρεπε να κλάψω, δεν έπρεπε να στεναχωρηθώ. Δεν μπορούσαν να ζήσουν αυτοί οι άνθρωποι χωρίς αυτό το ψέμα. Ήταν από τα ζωτικά τους ψέματα. Αλλά κι εγώ δεν μπορούσα να το διαχειριστώ, ήμουν 13 χρόνων παιδί.
Δεν μου εξήγησε κανείς τίποτα. Δεν δικαιολόγησε κανείς τον σεισμό που έπαθα ψυχολογικά. Δεν υπήρχε καμία κατανόηση σε αυτό. Εγώ έπρεπε απλά να είμαι πολύ ευχαριστημένη. Αυτό επικράτησε.
Πηγαίναμε κάπου κάπου σε κάτι γάμους. Έβλεπα την αδερφή μου που ήμασταν δίδυμες αλλά δεν καταλάβαινα. Ποτέ δεν αμφέβαλλα. Πες ότι ήμουν αφελής ή ότι ήμουν παιδί… Βέβαια αυτό το έχω διατηρήσει στη ζωή μου. Δεν είμαι διαρκώς στην τσίτα για να πιάσω τον άλλον αν μου λέει αλήθεια. Άμα θέλει να πει ψέματα ας πει» ανέφερε αρχικά η ηθοποιός.
Στη συνέχεια εξήγησε: «Πήγαινα στη μητέρα μου την πραγματική που ήταν η θεία. Αλλά για εμένα ήταν η θεία. Δεν πήγα ποτέ να την ρωτήσω γιατί με έδωσε γιατί ούτε αυτοί με διεκδίκησαν ποτέ. Είχαν μια περίεργη υπερηφάνεια. Δεν θα ζητούσαν πίσω το παιδί που δώσανε. Δεν ξέρω πως λέγεται αυτό. Με τη γυναίκα αυτή, τη θεία, έχω μνήμες μετά τα 14. Τι να πάω να της πω δηλαδή; Με γέννησες; Και; Με έδωσες; Και; Δεν με ενδιέφερε καθόλου.
Επειδή έχω λύσει αυτά τα θέματα, έχω δώσει δικές μου εξηγήσεις. Και θα σου πω μια. Το 1956, μετά τον εμφύλιο, φτωχοί και κατατρεγμένοι άνθρωποι που ζούσαν σε ένα χωριό λίγο έξω από τη Θεσσαλονίκη, ένας ψαράς έχει ένα κορίτσι, μετά κάνει ένα ακόμα κορίτσι… Από αυτά που έχω ακούσει έκανε και κάποιες εκτρώσεις.
Κάπου εκεί είπε ο παπάς “δεν θα σε ξανακοινωνήσω”. Άφησε λοιπόν μια εγκυμοσύνη αλλά βγήκαν δύο κορίτσια. Αν έκανε ένα αγόρι θα το έπαιρνε στη βάρκα. Τώρα με τέσσερα κορίτσια… Έδωσε το ένα και τελείωσε. Στο κάτω κάτω και η γυναίκα που γεννάει είναι ευχαριστημένη γιατί γυρίζει με ένα μωρό στην αγκαλιά.
Είμαι πολύ ευτυχής που με δώσανε και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη και που έμαθα γράμματα. Τα άλλα παιδιά δεν μάθανε. Ένα δημοτικό τελείωσαν και με το ζόρι. Δεν έχω θυμό που μου είπαν ψέματα. Απλά ήμουν 13 χρονών και κλήθηκα να αντιμετωπίσω κάτι που είναι δύσκολο ακόμα κι αν είσαι 43. Έπρεπε ξαφνικά να μεγαλώσω και να ισορροπήσω. Να πάρω ανάσες και σιγά σιγά να βρω άλλους ανθρώπους στη ζωή μου που θα μπορούσαν να καταλάβουν γιατί έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Αυτό πονούσε εξίσου».
