Για την κυρία Μαρία…

του Γεράσιμου Φεσσιάν

 

Αν και δεν θητεύσαμε μαζί στα έδρανα του Νομαρχιακού Συμβούλιου
ως Αντινομάρχες η πολυσχιδής δράσητης και το ακέραιο του χαρακτήρα
της αποτελούσαν για εμάς τους νεότερους στην ΤοπικήΑυτοδιοίκηση το
πρότυπο.

Ίσως δίκαια της προσδίδεται ο τίτλος της Σιδηράς Κυρία ς
αφού το ύφος της δεν σου άφηνε να διαπραγματευτείς και πολλά όταν
συζητούσες μαζί της. Και αυτό όχι από αλαζονεία, αλλά από την
ποιότητα του λόγου της λόγω της εμπειρίας που διέθετε, αλλά και από
την ευρυμάθειά της. Ήταν πολιτικό ον και είχε άποψη για τα
τεκταινόμενα.
Όμως αυτή η σκληρή γυναίκα είχε και μια αδιαπραγμάτευτα καλή
ψυχή. Έδειχνε ότι συμπάσχει στον ανθρώπινο πόνο. Αυτό φάνηκε
άλλωστε στην τεράστια παρακαταθήκη που άφησε στην πόλη μας και
φυσικά αναφέρομαι στον Ογκολογικό Ξενώνα «Η ΕΛΠΙΔΑ». Ένα
κοινωνικό έργο που θα αφήσει ανεξίτηλη την παρουσία της στο
πέρασμα της από την διοίκηση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης. Βέβαια
περνά την κοινωνική ευθύνη σε εμάς που συμπαρασταθήκαμε στην
ολοκλήρωση αυτού του οράματός της αλλά και τον αγώνα της να το
συνεχίσουμε με περισσότερη θέρμη, με πράξεις και όχι με λόγια.
Ακόμα θυμάμαι τα λόγια της στην θρυλική συνεδρίαση του
Περιφερειακού Συμβουλίου της Α’ περιόδου, που αντηχούσαν το πόνο
ψυχής και την αγωνία της για την οικονομική και όχι μόνο, στήριξη του
Ξενώνα «Η ΕΛΠΙΔΑ».
Έπειτα τα πράγματα πήραν την σωστή κατεύθυνση και ξεπερνώντας τις
δυσκολίες ο Ξενώνας ξεκίνησε να λειτουργεί.
Δίκαια πιστεύω πως αυτός ο Ξενώνας μαζί με τον τίτλο «Η ΕΛΠΙΔΑ»
θα πρέπει να φέρει και το όνομα της, αφού αν δεν ήταν η δική της
παρουσία τόσο έντονη, όσο τελικά χρειάστηκε, ίσως αυτή η Δομή να
μην είχε παραδοθεί ποτέ σε χρήση. Και σήμερα αυτή την πρόταση
Δημόσια καταθέτω στην Διοίκηση της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδος
μέσω της έγκριτης διαδικτυακής σελίδας σας.

Διαβάστε επίσης