Η είδηση του θανάτου του Αντώνη Λιβάνη συγκίνησε σχεδόν όλους τους Έλληνες. Ειδικώτερα όμως συγκίνησε τους Αχαιούς διότι ο Αχαιός πολιτικός ετιμάτο από όλους τους Αχαιούς ανεξάρτητα από πολιτική τοποθέτηση. Και τούτο διότι ο Αντώνης Λιβάνης υπεράνω κομμάτων έβλεπε τον κάθε πολίτη σαν άνθρωπο. Έτσι παρά το γεγονός ότι ζήσαμε μια εποχή με μεγάλο κομματικό φανατισμό, αναπτύχθηκε μεταξύ μας μία μεγάλη φιλία, καίτοι και οι δύο κατείχαμε στα κόμματά μας μεγάλες πολιτικές θέσεις. Και τούτο διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Αντώνης Λιβάνης υπήρξε το δεξί χέρι του παντοδύναμου τότε Ανδρέα Παπανδρέου και ήταν και Υπουργός Επικρατείας. Όμως παρά τις μεγάλες κομματικές διαφορές η φιλία μας διατηρήθηκε μέχρι του θανάτου του. Βέβαια η φιλία μας χρονολογείται από τη δεκαετία του 1970. Συνδετικός κρίκος ήταν ο Γιάννης Δενδρινός Πρόεδρος τότε του Υπεραστικού ΚΤΕΛ Αχαΐας, ο οποίος μας καλούσε συχνά πυκνά σε κοινωνικές εκδηλώσεις και έτσι οι δύο «πολιτικοί αντίπαλοι» βρίσκαμε την ευκαιρία να συζητούμε μεταξύ μας διάφορα θέματα όχι βέβαια πολιτικά, διότι εάν συζητούσαμε πολιτικά οπωσδήποτε η φιλία θα είχε διακοπεί.
Με τον Αντώνη Λιβάνη, Υπουργό Προεδρίας των Κυβερνήσεων του Ανδρέα Παπανδρέου, ο Βασίλης Μπεκίρης, διατηρούσε πάντοτε καλές σχέσεις διότι τους συνέδεε μεγάλη και μακρά φιλία.
Βέβαια η φιλία μας διατηρήθηκε και όταν σταματήσαμε και οι δύο να ασχολούμεθα μετά το 1996 με την ενεργό πολιτική: Εκείνος μετά τον θάνατο του Ανδρέα και εγώ μετά την απόφασή μου να σταματήσω να πολιτεύομαι. Μάλιστα τότε προσωπικά είχα αρχίσει να ασχολούμαι με τη συγγραφή βιβλίων και το πρώτο μου βιβλίο με τίτλο «Ο πολιτικός Π. Κανελλόπουλος» το εξέδωσε ο εκδοτικός Οίκος Λιβάνη τον οποίον εκμεταλλευόταν ο γιος του Αντώνη Λιβάνη. Τότε με παρέμβαση του Αντώνη Λιβάνη, ο οποίος ήθελε να τιμήσει και εμένα και τον αείμνηστο Πρόεδρο Π. Κανελλόπουλο, η παρουσίαση του βιβλίου έγινε στη μεγάλη αίθουσα του Ξενοδοχείου της Μεγάλης Βρετανίας. Στην παρουσίαση αυτή παρέστησαν πολιτικές προσωπικότητες από όλα τα κόμματα και ήσαν καλεσμένοι από εμένα και τον Αντώνη Λιβάνη.
Βέβαια η φιλία μας και οι επαφές συνεχίσθησαν και πάντοτε ανταλλάσσαμε ευχές του Αγίου Αντωνίου και του Αγίου Βασιλείου. Όλα όμως για όλους μας κάποτε τελειώνουν. Μένουν όμως οι καλές πράξεις και τα καλά έργα. Και στον τομέα αυτόν ο Αντώνης Λιβάνης άφησε σημαντικό έργο και γι’ αυτό όλοι οι Έλληνες και ειδικώτερα οι Αχαιοί πάντοτε θα τον θυμόμαστε.
Αιωνία η μνήμη σου αγαπητέ και αξέχαστε φίλε Αντώνη.
