Ο εορτασμός των δέκα χρόνων ζωής του Αρχαιολογικού Μουσείου της Πάτρας αποτελεί ένα σημαντικό γεγονός το οποίο όμως παράλληλα μας θυμίζει το δικό μας ρόλο που οφείλαμε να παίξουμε για την ανάδειξή του.
Πρόκειται για έναν πολύτιμο θησαυρό που η περιοχή μας, δεν έχει αξιοποιήσει στο βαθμό που του αξίζει. Ενδεικτική είναι η περιορισμένη ανταπόκριση των φορέων της περιοχής στο προχθεσινό εορταστικό κάλεσμα. Πολιτικοί, αιρετοί, επιχειρηματικοί και άλλοι κοινωνικοί φορείς δεν φρόντισαν ούτε με τη φυσική τους παρουσία να δηλώσουν παρών σε αυτή την προσπάθεια που κάνουν οι άνθρωποι του Μουσείου. Να τιμήσουν αυτόν τον μοναδικό φορέα πολιτισμού ο οποίος μέσα από τις πολύπλευρες δράσεις του κάνει προσπάθειες να ανοιχτεί στην κοινωνία. Πέραν από τα μόνιμα εκθέματα και τις θεματικές αίθουσες που εμφανίζουν μοναδικότητα και παρουσιάζουν το παρελθόν της περιοχής μας, διοργανώνονται εκπαιδευτικά προγράμματα, περιοδικές εκθέσεις, ανοιχτές εκδηλώσεις και ομιλίες με σκοπό να προσεγγίσουν όλο τον πληθυσμό.
Το Μουσείο μας είναι ανοιχτό στην κοινωνία. Το ερώτημα είναι εάν η κοινωνία είναι ανοιχτή στο Μουσείο. Εάν η κοινωνία μας αναγνωρίζει αυτόν τον θησαυρό. Πολύ φοβάμαι πως όχι. Και σε αυτό έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης και οι φορείς που δεν βρίσκονται δίπλα στο Μουσείο αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες προώθησης και προβολής του.
Αν η κοινωνία της Πάτρας δεν αγαπήσει και δεν φροντίσει να αγκαλιάσει το χώρο αυτό πολύ φοβάμαι ότι δεν θα καταφέρει να βγει εκτός των στενών λειτουργικών του πλαισίων. Οι άνθρωποί του, με επικεφαλής τη διευθύντρια της Εφορείας Αρχαιοτήτων, Αναστασία Κουμούση, καταβάλλουν προσπάθειες. Η πόλη πρέπει να είναι αρωγός σε αυτές και να στηρίξει με κάθε τρόπο την υλοποίηση του σχεδιασμού για την επόμενη δεκαετία.
