ΚΙΝΗΜΑ: «Δεν είμαι του πατρός μου, δεν είμαι του ανδρός μου»

Από το Γραφείο Τύπου του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ Δημοκρατών Σοσιαλιστών, έγινε το ακόλουθο σχόλιο με αφορμή τις αναφορές στα Μέσα για καθιέρωση ημέρας κατά των αμβλώσεων, αλλά και εξαγγελίες της νέας κυβέρνησης:

«Ποιος θα το περίμενε πως το παλιό σύνθημα, «δεν είμαι του πατρός μου, δεν είμαι του ανδρός μου» θα συμπληρωνόταν το 2019 για να συμπεριλάβει την Ορθόδοξη Εκκλησία και τη σημερινή κυβέρνηση, αφού αμφότεροι αποφάσισαν να θέσουν ζήτημα ιδιοκτησίας τους πάνω στο γυναικείο σώμα.»

 

Διαβάστε την ανακοίνωση του Δικτύου Γυναικών:

Η είδηση ότι η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε να καθιερώσει «Ημέρα του Αγέννητου Παιδιού» υπό την πίεση κάποιων ακραίων οργανώσεων που δραστηριοποιούνται τελευταία κατά των αμβλώσεων, δεν μπορεί και δεν πρέπει να μας αφήσει αδιάφορους. Αποτελεί κρούσμα σοβαρής οπισθοδρόμησης και συνδέεται με τις επιδιώξεις ακροδεξιών κύκλων που προσπαθούν να αυξήσουν την επιρροή τους όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη καθώς και στις ΗΠΑ.

Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία, υπενθυμίζει καταρχήν, ιδιαίτερα στις νέες γενιές ότι τα δικαιώματα δεν πρέπει να θεωρούνται δεδομένα και μπορούν πάντα να αμφισβητηθούν από οπισθοδρομικές ομάδες. Δείχνει επίσης με σαφήνεια στη σημερινή κυβέρνηση, γιατί είναι παράλογο και περιοριστικό η Γενική Γραμματεία Ισότητας να υπάγεται στο Υπουργείο Εργασίας.

Χρειάστηκαν σκληροί αγώνες για να κερδίσει η Ελληνίδα ίσα δικαιώματα, μέχρι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 1983 καθιερώσει την ισότητα των φύλων στο οικογενειακό δίκαιο και να καταργήσει τον θεσμό της προίκας.

Στις 20 Μαρτίου 1986 με το Ν. 1609/1986, έγινε ένα ακόμα σημαντικό βήμα προς αυτή τη κατεύθυνση καθώς οι αμβλώσεις αποποινικοποιήθηκαν και κατατέθηκε στη βουλή το σχέδιο νόμου «για την τεχνητή διακοπή της εγκυμοσύνης και την προστασία της υγείας της γυναίκας». Μέχρι τότε χιλιάδες γυναίκες πέθαιναν η έμεναν στείρες από τις επιπτώσεις των παράνομων αμβλώσεων.

Σήμερα, το θέμα που θα έπρεπε να μας απασχολεί, είναι η ουσιαστική συμμετοχή των γυναικών στα κέντρα λήψης αποφάσεων, μέτρα για τη συμφιλίωση της προσωπικής/οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής των πολιτών και ζητήματα που έχουν να κάνουν με το σεξισμό και την καταπολέμηση των διακρίσεων που οφείλονται όχι στις προβλέψεις του νόμου αλλά στις προκαταλήψεις και την υφιστάμενη νοοτροπία.

Όσο για τη στάση της εκκλησίας, η παράδοση της ορθοδοξίας δεν συνάδει με μια αμυντική ή πολεμική διάθεση απέναντι στις νέες πολιτισμικές και κοινωνικές πραγματικότητες, αντίθετα επιτρέπει να διαλέγεται γόνιμα και δημιουργικά με το εκάστοτε παρόν.

Για όσους δε, αγωνιούν για το φαινόμενο της υπογεννητικότητας που πράγματι σημειώνεται στη χώρα, η πραγματικότητα είναι ότι δεν λύνεται ούτε με μέτρα που στερούν την ελευθερία των γυναικών να ορίζουν το σώμα τους, ούτε με αποσπασματική επιδοματική πολιτική. Λύνεται με τη βελτίωση των αμοιβών και των εργασιακών συνθηκών, την αντιμετώπιση του στεγαστικού προβλήματος, τη δυνατότητα πρόσβασης σε βρεφονηπιακούς σταθμούς, την οικοδόμηση ενός βιώσιμου κοινωνικού κράτους, την ποιοτική δημόσια υγεία και παιδεία.

Διαβάστε επίσης