Ένα πολύ φιλόδοξο project της Πατρινής εικαστικού Ελένης Ζαβέρδα με τίτλο“PLAYGROUND”, θα παρουσιαστεί σήμερα Πέμπτη 13 Ιουνίου στις 8.30 το βράδυ στο Παλαιό Δημοτικό Νοσοκομείο. Πρόκειται για μια πρωτοποριακή ενότητα γλυπτών και κατασκευών που σκοπό έχει να αναδείξει το πρωταρχικό θέμα του project, το πώς δηλαδή η οικονομική κρίση και η διαμόρφωση του κοινωνικού μοντέλου -λόγω αυτής- επηρεάζουν τα πολύ μικρά παιδιά στην Ελλάδα του σήμερα.
Εκτός από κεραμικά και τις μεγαλύτερες κατασκευές με διάφορα υλικά, στα πλαίσια της ενότητας PLAYGROUND περιλαμβάνεται κι ένα βίντεο που σκοπό έχει να μας κάνει να σκεφτούμε λίγο καλύτερα, πράγματα τα οποία ξέρουμε και υπάρχουν στο πίσω μέρος του μυαλού μας, απλώς δεν αντιλαμβανόμαστε τον βαθμό σοβαρότητάς τους. Άλλο να ξέρουμε κάτι κι άλλο να το συνειδητοποιούμε…
Στο βίντεο συμμετέχουν γνωστοί καλλιτέχνες, αθλητές, ολυμπιονίκες και εκπρόσωποι οργανώσεων για το παιδί.
Η Ελένη Ζαβέρδα, περιγράφει με ενθουσιασμό το Project “Playground” αναφέροντας:
"Ως καλλιτέχνης, ως μητέρα και ως πολίτης στην Ελλάδα του σήμερα δεν ήταν δυνατόν να μη με απασχολεί η κατάσταση που όλοι καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και να βιώσουμε καθημερινά σε κοινωνικό, οικονομικό και πρωτίστως σε ψυχολογικό επίπεδο. Αναλογιζόμενη όλα αυτά ξαφνικά συνειδητοποίησα κάτι που μάλλον όλοι ξέρουμε, κάτι προφανές: πως ίσως η οικονομική κρίση δεν είναι το σοβαρότερο όλων, πως ίσως ο τρόπος που πλάθουμε τα παιδιά μας, βιώνοντας βίαια την κατάσταση αυτή να είναι ακόμα σημαντικότερο ζήτημα.
Έπειτα λοιπόν από έρευνα και δουλειά ετών δημιουργήθηκε το “Playground ¿”. Μια εικαστική παρέμβαση όπου σκοπό έχει να μας αφυπνίσει και να μας κάνει να αναθεωρήσουμε τις προτεραιότητες μας, τώρα, χωρίς άλλη καθυστέρηση και δίχως δεύτερη σκέψη, πριν να είναι πολύ αργά. Η τέχνη καλείται και οφείλει να εξυπηρετήσει το σκοπό αυτό ώστε να αναδείξει ως πρωταρχικό θέμα «τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στα πολύ μικρά παιδιά και γενικότερα το διαμορφωμένο νέο μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης στην Ελλάδα».
Τα παιδιά αντιλαμβάνονται διαφορετικά και αντιδρούν διαφορετικά στις δύσκολες καταστάσεις που δημιουργούνται στο στενό οικογενειακό περιβάλλον αλλά και στις σχέσεις τους με άλλα παιδιά. Μόνα τους προσπαθούν να δώσουν μια εξήγηση στα διάφορα επώδυνα « ΓΙΑΤΙ ;» -Γιατί η μαμά κλαίει μόνη της κλεισμένη στο δωμάτιο της για ώρες κάθε μέρα; –Γιατί οι φίλοι μου δεν έρχονται πια στις εξωσχολικές δραστηριότητες; –γιατί ο μπαμπάς κάθεται σπίτι λυπημένος και απογοητευμένος και δε πάει στη δουλειά ; -η ακόμα χειρότερα πώς ο μπαμπάς μας άφησε και διάλεξε να ζει με τον Θεούλη;
Πολλοί θεωρούν ότι τα παιδιά αυτής της ηλικίας δεν καταλαβαίνουν. Πιστεύουν ότι τα μικρά παιδιά πρέπει να συμβιβασθούν χωρίς εξηγήσεις στο νέο περιβάλλον που δημιουργείται στην οικογένεια και στη κοινωνία γενικότερα. Δεν χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια να κατανοήσουμε και να συνειδητοποιήσουμε ότι γίνεται μια βίαια μεταβολή στο χαρακτήρα των παιδιών που μεγαλώνουμε.
Ποιές θα είναι οι συνέπειες; Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και άλλων οργανώσεων που ασχολούνται με τα παιδιά είναι τραγικά. Τα ποσοστά ανεργίας, ακραίας φτώχειας, κατάθλιψης και αυτοκτονιών είναι ασύλληπτα. Με τη πρόοδο του χρόνου η κατάσταση χειροτερεύει. Η ανάδειξη του μεγάλου αυτού ζητήματος και η αναζήτηση τρόπων αντιμετώπισης τους είναι εξαιρετικώς επείγουσα. Τα παιδιά που γεννήθηκαν μέσα στην οικονομική κρίση ήδη μπαίνουν στην προεφηβική ηλικία.
Η ενότητα “Playground” συντίθεται από κεραμικά, γλυπτά και μεγαλύτερες κατασκευές από διάφορα άλλα υλικά. Όλα είναι εμπνευσμένα από παιδικά παιχνίδια ( ως επι το πλείστον παιχνίδια παιδικής χαράς). Τα παιχνίδια αυτά όσο όμορφα και ακίνδυνα φαίνονται, άλλο τόσο μπορεί να αποτελούν κίνδυνο για τα παιδιά μέσα από τους συνειρμούς και τις συγκρίσεις που επιδέχονται με τις καταστάσεις της καθημερινής πραγματικότητας. Είναι στην πλειοψηφία τους κεραμικά ψημένα σε χειροποίητα παραδοσιακά καμίνια κάτω από τη γη. Εκεί, ο πηλός σιγοψήνεται πολύ αργά και βασανιστικά για να διαμορφωθεί η τελική του όψη . Αποτελεί και αυτή η διαδικασία, μια συμβολική «αντιστοιχία» της μακρόχρονης και βασανιστικής προσπάθειας, της απαιτούμενης ψυχολογικής ζύμωσης που απαιτείται να προσφερθεί στα παιδιά. Έτσι θα έχουμε ελπίδες να δημιουργηθούν τα νέα ελληνόπουλα κι όχι μόνο, με δυνατούς χαρακτήρες σε μια άλλη προοπτική όπου το περιβάλλον και η κοινωνία θα βασίζεται στην αλληλεγγύη, την αγάπη και την ειρήνη. Πρέπει πνευματικά τουλάχιστον τα παιδιά να προστατευθούν από τη καθημερινή βία που δέχονται χωρίς οίκτο από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης στην οικογένεια, στο σχολείο και αλλού.
Όλοι ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι, προσπαθώντας να κρατήσουμε τις ισορροπίες, να παραμένουμε αισιόδοξοι και εφευρετικοί ιδίως όσο νοιώθουμε πως όλα γύρω μας καταρρέουν. Ας είναι όμως μια στάση ζωής και μια επιλογή τώρα που είναι στο χέρι μας να διδάξουμε στα παιδιά μας τον τρόπο που μαζί, διαλέγουμε να πολεμήσουμε τα «τέρατα» και τους «κακούς» στο παραμύθι των ενηλίκων που δεν τελειώνει ποτέ…".
