Η εποχή μας χαρακτηρίζεται ως απολιτική. Φαινόμενό της είναι η αποχή των πολιτών από τα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα καθώς και η εκλογή στα κοινά ανθρώπων που είναι γνωστοί για τις καλλιτεχνικές, αθλητικές, τηλεοπτικές τους ενασχολήσεις και όχι για τις πολιτικές τους απόψεις.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η μεγάλη αποχή των πολιτών και κυρίως των νέων από τις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις. Αυτό είναι ένα γεγονός που πρέπει να προβληματίσει όλους, μα περισσότερο εμάς τους πολιτικούς και όσους ασχολούνται με την πολιτική.
Η νεολαία είναι αυτή που έχει τη δύναμη και τα προσόντα να επέμβει δυναμικά στην εξέλιξη της κοινωνίας, ωστόσο έχει αποστασιοποιηθεί από όλα αυτά.
Τι οδήγησε τους νέους να υιοθετήσουν μια τέτοια στάση;
• Το κλίμα της εποχής, στο οποίο κυριαρχούν η αδικία, η ανισότητα, η αναξιοκρατία, η ανηθικότητα, η υποκρισία των πολιτικών και η ασυνέπεια των ενηλίκων.
• Οι ρυθμοί των σύγχρονων υπερκαταναλωτικών κοινωνιών, που είναι τόσο γρήγοροι και δεν επιτρέπουν σε κανέναν να σκεφτεί κάτι άλλο πέρα από τα προσωπικά του προβλήματα.
• Η αδιαφορία της πολιτικής για τους νέους. Οι πολιτικοί είτε έχουν ξεχάσει τους λόγους εκλογής τους είτε έχουν απορροφηθεί τόσο πολύ από τις προσωπικές τους φιλοδοξίες, ώστε δεν αντιλαμβάνονται ότι η νεολαία χρειάζεται μέριμνα για να καταφέρει να εξελιχθεί.
• Οι προσταγές της "μόδας". Οι νέοι συνηθίζουν να ακολουθούν τη μάζα χωρίς να έχουν επίγνωση των ενεργειών τους.
• Η ιδεολογική σύγχυση που επικρατεί στις κοινωνίες. Δεν υπάρχει ξεκάθαρος ιδεολογικός προσανατολισμός των κομμάτων, καθώς πολλά από αυτά αντιμετωπίζουν το θέμα της επιβίωσης και αναζητούν καινούργιους ψηφοφόρους.
Όλα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω αποτελούν λόγους που οδηγούν τη νεολαία σε απολιτική συμπεριφορά. Επειδή, όμως, αυτό είναι ένα σοβαρό ζήτημα, θα πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα για την αντιμετώπισή του. Πρώτα από όλα, για να είναι ενεργή η παρουσία των νέων στην πολιτική ζωή, θα πρέπει να αντιληφθούν την ύπαρξη ηθικής και αξιών. Θα πρέπει να βιώσουν ένα κράτος δικαίου, το οποίο θα τους προσφέρει ασφάλεια και θα τους αντιμετωπίζει με ισοτιμία.
Θα πρέπει να αισθανθούν πως οι ίδιοι συμμετέχουν στη λήψη αποφάσεων και δεν περιορίζονται στην άκριτη εφαρμογή τους.
