Του Θανάση Νταβλούρου
Έχοντας αντιμετωπίσει στο παρελθόν, από θέση ευθύνης, τις επιπτώσεις του μεταναστευτικού προβλήματος, τάσσομαι αναφανδόν στο πλευρό των κατοίκων των νοτίων συνοικιών της Πάτρας, που τις βιώνουν τώρα (κι αυτοί) καθημερινά.
Υπενθυμίζω ότι στη θέση τους βρίσκονταν πριν από κάποια χρόνια οι κάτοικοι της οδού Ευρώτα, ενώ αύριο ενδέχεται να βρεθούν σ’ αυτήν κάτοικοι άλλων περιοχών.
Το Μεταναστευτικό υπερβαίνει τα όρια της τοπικής κοινωνίας, καθώς πρόκειται σαφέστατα για ένα εθνικό πρόβλημα με διεθνείς προεκτάσεις.
Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι οι Αρχές και οι φορείς της Πάτρας θα πρέπει να κάθονται με σταυρωμένα τα χέρια μπροστά σ’ αυτήν την απαράδεκτη κατάσταση που διαιωνίζεται, επί μήνες τώρα, θέτοντας σε κίνδυνο και τις ζωές των μεταναστών.
Επιβάλλεται να ασκήσουν συντονισμένες πιέσεις στην κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, ώστε η πόλη να απαλλαγεί απ’ αυτήν τη σοβαρή παθογένεια.
Αναμφίβολα, πρέπει να δοθεί ένα οριστικό και αμετάκλητο τέλος στις εικόνες ασχήμιας που διαδραματίζονται καθημερινά στο λιμάνι μας, όπου αστυνομικοί και λιμενικοί δίνουν το δικό τους αγώνα για τη διατήρηση της έννομης τάξης, έχοντας να αντιμετωπίσουν απελπισμένες ανθρώπινες υπάρξεις που τα παίζουν όλα για όλα στην προσπάθεια τους να μπουν σε κάποιο πλοίο.
Ως εκ τούτου, εξυπακούεται και εννοείται ότι οι ένστολοι, που καλούνται (και) στη συγκεκριμένη περιοχή να εκτελέσουν κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες το καθήκον τους, έχουν επίσης την ειλικρινή συμπαράσταση μου.
Μετά λόγου γνώσεως, επισημαίνω ότι τους κατανοώ, συμμερίζομαι την αγωνία τους και τις ανησυχίες τους, ενώ είμαι μαζί τους, ως πρώην συνάδελφος τους, που ξέρει πολύ καλύτερα από πολλούς άλλους, τι τραβάνε.
